ตอนที่ 45 แอบซุกเมียน้อย

ต๭นที่ 45 แอบซุกเมียน้อย มาถึงห้องพักผู้ป่วยก็พบว่าคุณหญิงเพ็ญรดีกำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่ พอเห็นเขามาก็ยิ้มอย่างดีใจ “มาแล้วเหรอลูก?” ธีมนต์ขยับเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง “เมื่อกี้ณัฐนิชมาเหรอครับ?” คุณหญิงเพ็ญรดีละความสนใจจากโทรทัศน์ “ใช่แล้วจ่ะ เธอมากับจรรย์ธร” เอ่ยถึงจรรย์ธรเธอก็รู้สึกรังเกียจจนแสดงออกมาทางสีหน้า “แกรู้ไหมจมูกของจรรย์ธรยังมีผ้าก๊อซแปะอยู่เลย จมูกแบนน่าเกลียดมาก เธอยังโกหกว่าไม่ได้ทำศัลยกรรมคิดว่าฉันหลอกง่ายขนาดนั้นเลยรึไง” นี่เป็นครั้งแรกที่ธีนมต์เห็นแม่ตัวเองมีท่าทีรังเกียจใครมากขนาดนี้จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยหยอกเย้า “เดี๋ยวนี้แม่ดูอะไรแบบนี้เป็นด้วยหรือครับ มีตาทิพย์นะเนี่ย” คุณหญิงเพ็ญรดียกชาขึ้นจิบแล้วเอ่ยขึ้นอย่างได้ใจ “ฉันเป็นคนฉลาดอยู่แล้วแค่ไม่ได้แสดงออกมา” “พวกเธอพูดอะไรกับแม่บ้าง” “ก็มาเพราะแกนั่นแหละ พวกเธอบอกว่าแกคบอยู่กับผู้หญิงที่ชื่อปาณิดา ผู้หญิงที่ว่านี่ใช่ยัยจิ้งจอกไหม?” “ปาณิดา? ใครเหรอครับ?” ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะเคยเจอเธอครั้งหนึ่งแต่เขาจำเธอไม่ได้ “แกไม่รู้จักหรือ?” คุณหญิงเพ็ญรดีแปลกใจมาก “ไม่รู้จักครับ คุณแม่อย่าไปเชื่อพวกเธอ!” คุณหญิงเพ็ญรดีได้ยินดังนั้นก็โมโหจนต้องตบขาตัวเอง “ฉันว่าแล้วว่าพวกเธอต้องโกหกนี่คงคิดว่าฉันหลอกง่ายจริงๆสินะ แกจะไปชอบพอผู้หญิงที่แต่งงานแล้วถึงสี่ครั้งได้ยังไงกัน!” เธอขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความไม่พอใจ “ตอนนั้นฉันก็คิดว่าช่วงนี้แกตามติดยัยจิ้งจอกอยู่จะมีผู้หญิงอีกคนได้ยังไง” ธีมนต์ได้ยินดังนั้นก็รีบเอ่ยเตือน แววตาของเขาเข้มขึ้น “คุณแม่ไม่ว่ากับใครก็ห้ามพูดถึงยัยปีศาจเด็ดขาดนะครับ” “ทำไมล่ะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีไม่เข้าใจ “แกกลัวว่าสองแม่ลูกนั่นจะมาหาเรื่องเหรอ?” ธีมนต์เป็นคนรอบคอบ “ไม่ใช่ครับ” “แล้วเพราะอะไรล่ะ ฉันว่ายัยจิ้งจอกนั่นเจ๋งมาก จรรย์ธรไม่มีทางสู้เธอได้แน่นอน” ที่เรียกหล่อนว่ายัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไม่ใช่แค่เพราะว่าหล่อนมาล่อลวงลูกชายเธอแต่ยังเป็นเพราะว่าหล่อนดูฉลาดและเจ้าเล่ห์เหมือนกับจิ้งจอก “คนที่แม่เรียกอยู่ทุกวันว่ายัยจิ้งจอก ชื่อของเธอคือนารา หันมณี” “ทำไมหล่อนนามสกุลหันมณีเหมือนกันล่ะ” เป็นเรื่องบังเอิญหรือ? สีหน้าของธีมนต์เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม “เธอไม่ใช่แค่มีนามสกุลหันมณีแต่เธอยังเป็นลูกสาวของคุณนิรุทธ์ หันมณี เป็นพี่น้องคนและแม่กับจรรย์ธร หันมณี และเป็นลูกสาวคนที่สองของตระกูลหันมณี” “อะไรนะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีเบิกตาโพลง เธอตกใจกับข้อมูลใหม่ที่เพิ่งรับรู้และทำให้เธอก็มีความรู้สึกดีๆต่อนารามากขึ้นไปอีก “ที่แท้ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไม่ได้เป็นแค่ทนายความแต่ยังเป็นลูกสาวตระกูลดังอีกหรือนี่ แต่ฉันไม่เคยได้ยินจรรย์ธรบอกว่าเธอมีน้องสาวสองคนนะ” เหมือนว่าเธอจะเริ่มจับต้นชนปลายได้แล้ว! ตอนนี้ธีมนต์ยังไม่ได้ตรวจสอบเรื่องราวอย่างชัดเจนจึงไม่อยากบอกแม่ตัวเองมากกว่านี้ เขาจึงบอกแค่คร่าวๆ “เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อนแต่คุณแม่จำไว้ให้ดีนะครับว่าถ้าไม่อยากให้มีเรื่องถึงชีวิต คุณแม่ต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ!” เห็นสีหน้าจริงจังของลูกชายคุณหญิงก็สัมผัสได้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้จึงพยักหน้ารับอย่างแข็งขัน “แกวางใจได้ เพื่อหลานที่ฉันจะได้อุ้ม ฉันจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับอย่างแน่นอน” ณ คอนโดโพลี เป็นย่านคอนโดเล็กๆที่รายล้อมไปด้วยธรรมชาติเพราะที่ตั้งค่อนไปทางชานเมืองห่างไกลความวุ่นวายจากเมืองใหญ่ เป็นที่พักที่ถือว่าดีเยี่ยมเลยที่เดียว แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือเป็นสถานที่ชั้นเยี่ยมสำหรับผู้หญิงบ้านเล็กบ้านน้อย ตัวอย่างเช่นนิรุทธ์ วันนี้เขาหาข้ออ้างว่ายุ่งเรื่องที่บริษัทจึงไม่มีเวลาไปเยี่ยมลูกสาวที่โรงพยาบาล แต่กลับมาหาเมียน้อยที่ซุกไว้ “คุณพี่คะ กินผลไม้หน่อยนะคะ” ดนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อนในมือถือจานสลัดผลไม้เดินออกมา ใบหน้ารูปไข่นั้นดูสดใสแต่ว่าเธอพยุงท้องโย้ๆไว้ด้วยทำให้เดินไม่ค่อยสะดวกนัก นิรุทธ์นั่งรออยู่บนโซฟาราวกับพระราชา พอมาถึงนี่เขาแทบไม่ต้องทำอะไรด้วยตัวเองเลยเพราะดนาเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด กินผลไม้ไปคำหนึ่งนิรุทธ์ก็โอบกอดเธอไว้ เขาลูบท้องของเธออย่างพึงพอใจ “ดนา คุณต้องการอะไรก็บอกผมเลยนะ” ดนาซุกตัวเข้าไปในอ้อมกับของเขาราวกับลูกนกตัวน้อยและเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อย “ฉันไม่ต้องการอะไรหรอกค่ะ ขอแค่คุณพี่มาหาฉันบ่อยๆ ฉันก็พอใจมากแล้ว” นิรุทธ์กุมมือเธอเอาไว้อยู่กับเธอเขารู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก “ดนา ผมจะพยายามหาเวลามาเยี่ยมคุณและลูกชายของเราบ่อยๆนะ” สายตาอ่อนโยนของเขาหยุดอยู่ที่หน้าท้องโตของเธออีกครั้ง ดนารู้จักการเอาใจรู้จักการแบ่งรับแบ่งสู้เพื่อควบคุมผู้ชายให้อยู่ในกำมือ “คุณพี่คะช่วงนี้ลูกชายเราซนมากเลยค่ะ ถีบท้องฉันบ่อยมาก!” “โอ๊ย คุณพี่จับดูสิคะ เขาถีบท้องฉันอีกแล้ว” ดนาทำหน้าเหยเกมองนิรุทธ์ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ นิรุทธ์ก้มตัวลงเอาหน้าแนบกับท้องของเธอ พอรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวภายในครรภ์ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ “จริงๆด้วย!” “เจ้าลูกชายทำไมซนแบบนี้ฮึ!” เขามองท้องเธอด้วยแววตารักใคร่แล้วนั่งพูดคุยกับลูกในท้อง หลังจากที่เขาคุยกับลูกในท้องเป็นเรื่องเป็นราวเสร็จ ดนาก็ซุกตัวเข้าสู่อ้อมกอดเขาอีกครั้ง เธอเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงใจดี “คุณพี่คะ หนูจรรย์เป็นยังไงบ้างแล้วคุณพี่ไม่ไปดูอาการเธอที่โรงพยาบาลหน่อยหรือคะ?” นิรุทธ์มองใบหน้านุ่มนิ่มของเธอแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มเธอเบาๆ ขณะเดียวกันก็มีใบหน้าบวมเหมือนหมูและใบหน้าเหี่ยวๆปรากฏขึ้นในหัวจึงอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา “ยัยนั่นมีอะไรให้ต้องไปดูกันตอนนี้หน้ายังบวมเหมือนหมูอยู่เลยถ้าไปโรงพยาบาลก็ต้องไปเจอหน้ายัยแก่นั่นอีกคนแค่เห็นก็รู้สึกรังเกียจแล้ว” ดนาได้ยินดังนั้นจึงแอบดีใจเป็นอย่างมาก “แต่ยังไงเธอก็เป็นลูกสาวคุณพี่นะคะ คุณพี่ไปดูหน่อยเถอะค่ะ ” นิรุทธ์รู้สึกซาบซึ้งใจกับความมีเหตุผลของเธอ “ที่คุณพูดก็มีเหตุผล พรุ่งนี้ผมค่อยแวะไปดู” นิรุทธ์มองเธอด้วยสายตาหื่นกระหาย “แต่ตอนนี้ท้องคุณโตมากแล้วทำอะไรก็ไม่สะดวก” ดนาเข้าใจความหมายที่ส่งผ่านมาทางสายตาของเขาดีจึงเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย “ไม่สะดวกอะไรกันคะ เมื่อกี้ฉันยังปรนนิบัติคุณได้เป็นอย่างดี” พอได้ยินดังนั้นนิรุทธ์ก็รู้สึกเสียววาบบริเวณช่วงล่าง สายตาไล้ขึ้นมามองทรวงอกอวบอิ่มของเธอแล้วกระซิบข้างหูเธอ “ครั้งหน้าลองใช้ทรวงอกของคุณทำให้ผมขึ้นสวรรค์ดูสิ” “คนบ้า!” ดนาแกล้งใช้กำปั้นเล็กๆนั้นทุบลงแผ่นอกของเขาเบาๆ “ฮ่าฮ่าฮ่า……” นิรุทธ์หัวเราะอย่างพึงพอใจแล้วโอบกอดเธอให้แน่นขึ้น “ดนาของผมน่ารักที่สุด ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคุณต้องดูแลลูกของเราให้ดีแล้วคลอดแกออกมาอย่างปลอดภัย เรื่องอื่นคุณไม่ต้องเป็นห่วง” “ทราบแล้วค่ะ ฉัน……” เธอพูดยังไม่จบก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ของนิรุทธ์ดังขึ้นเธอจึงรีบเดินไปหยิบมือถือมาให้เขา “คุณพี่คะเป็นสายจากบริษัทค่ะ” นิรุทธ์รับมือถือมาด้วยความไม่พอใจ ดนานั่งฟังเงียบๆอยู่ข้างเขาตลอดเวลาจึงเดาเนื้อหาของบทสนทนาได้คร่าวๆ ทางบริษัทโทรมาหานิรุทธ์เพื่อให้เขากลับไปประชุม “โอเคๆ อีกครึ่งชั่วโมงผมเข้าไป คุณเรียกประชุมแต่ละแผนกได้เลย แล้วก็แจ้งแผนกวางแผนให้ลิสต์รายการเสนอราคาของโครงการใหม่ออกมาด้วย” พอเห็นเขาวางสายโทรศัพท์ ดนาก็ช่วยเขาจัดเสื้อผ้าแล้วเอ่ยถามเสียงเบา “งานที่บริษัทยุ่งใช่ไหมคะ?” นิรุทธ์แสดงความเหนื่อยล้าออกมาทางสีหน้าแล้วพยักหน้ารับ “พรุ่งนี้ผมมาหาคุณใหม่” ดนาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “งานสำคัญกว่าค่ะ เอาไว้ถ้าคุณพี่ว่างค่อยมาหาฉันก็ได้ค่ะ!” “เด็กโง่ ตอนนี้ท้องคุณก็โตขึ้นเรื่อยๆ คุณอยู่ที่นี่คนเดียวผมไม่ไว้ใจ บอกให้จ้างแม่บ้านคุณก็ไม่ยอม” นิรุทธ์ลุกขึ้นยืนปล่อยให้ดนาคอยจัดความเรียบร้อยของเสื้อผ้าให้ตัวเอง “ก็ฉันไม่อยากให้คุณพี่สิ้นเปลืองเงินไงคะ” “พอเถอะ ผมรู้ว่าคุณหวังดีกับผม พรุ่งนี้ผมจะหาเวลามาหาคุณแล้วกัน” ทั้งสองคนคุยกันไปจนถึงหน้าประตู “คุณพี่คะ จุ๊บหน่อยคะ” นาพูดไปก็ทำปากจู๋รอ ผู้ชายมักจะชอบมารยาหญิงแบบนี้ เขาจูบเธออย่างเต็มใจ ไวทยุตที่กำลังเก็บข้อมูลคดีที่รับผิดชอบอยู่เดินออกมาจากห้องข้างๆ เขาได้ยินน้ำเสียงชวนขนลุกมาก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นสายตาของเขาก็ถูกดึงดูดโดยสองคนที่กำลังเกาะหนึบกันอยู่ พอสังเกตดีๆคิดไม่ถึงว่าจะเป็นคุณนิรุทธ์ ท่าทางของทั้งสองคนนั้นบ่งบอกความสัมพันธ์ได้อย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนั้นคงเป็นเมียน้อยของเขา ไวทยุตมองเพียงแค่สามวินาทีก็ละสายตาออกจากทั้งคู่ ถ้าไม่มีเรื่องอื่นให้จัดการต่อ เขาคงไม่รู้ว่านิรุทธ์จะมีเมียน้อยอยู่ที่นี่ นี่ถือว่าเป็นข่าวใหญ่ เขาต้องรีบกลับไปบอกนาราเสียแล้ว