ตอนที่ 50 เธอกินส่วนของลูกชายฉันไปแล้ว

ต๭นที่ 50 เธอกินส่วนของลูกชายฉันไปแล้ว กลิ่นหอมของอาหารตลบอบอวลไปทั่วห้องอาหาร แสงไฟสีนวล อาหารแต่ละอย่างแฝงไปด้วยความรู้สึกของคนทำ ถึงแม้คุณหญิงเพ็ญรดีจะไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูดแต่อาหารทั้งหมดที่ทำล้วนปรุงตามความชอบของนารา เมื่อเห็นอาหารบนโต๊ะล้วนเป็นสิ่งที่ตัวเองชอบนาราก็รู้สึกอบอุ่นแต่ก็ถูกธีมนต์ขัดคอ “คุณดูสิแม่ผมรักคุณแค่ไหน ทำแต่อาหารที่คุณชอบทั้งนั้น” นารายิ้มเสแสร้งให้เขาครั้งหนึ่งแล้วเริ่มลงมือจัดการอาหารตรงหน้า ตอนเธอกำลังคีบปลาราดซอสก็เห็นว่ามีเนื้อปลาส่วนหนึ่งที่เกรียมไป “ปลานี่ทอดแล้วเหรอคะ” คุณหญิงพลิกดูก็พบว่ามีส่วนหนึ่งที่เกรียมไปแล้ว จึงอดไม่ได้ที่จะบ่น “ก็เป็นเพราะพวกเธอสองคนพลอดรักกันนั่นแหละเลยรบกวนฉัน!” ในใจเธอปฏิเสธที่จะออกไปแอบดูพวกเขาแต่ก็อดไม่ได้จริงๆ ต้องโทษพวกเขานั่นแหละไม่อย่างนั้นปลาคงไม่เกรียมแบบนี้ คุณหญิงเห็นว่าปลานี่กินไม่ได้แล้วจึงเอ่ยขึ้น “ช่างเถอะ เกรียมแล้วไม่อร่อยไม่ต้องกินแล้ว” รสชาติของอาหารคงเสียไปเกินครึ่งแล้ว แต่นารากลับเลือกกินตรงที่เกรียมๆ “ฉันชอบเนื้อเกรียมๆแบบนี้แหละ กรอบดี!” เธอพูดไปด้วยขณะเดียวกันก็ตักเข้าปากคำใหญ่ ท่าทางการกินของเธอช่างดูเอร็ดอร่อยเหลือเกิน “ถ้าชอบก็กินเยอะๆ แต่ตรงไหนที่เกรียมเกินไปก็ไม่ต้องกินมันไม่ดีต่อสุขภาพ” เธอรู้สึกเศร้าใจ ถ้าเธอมีลูกสาวแบบนี้สักคนก็คงดี ใครต่างก็บอกว่าลูกสาวมักจะเอาใจใส่เก่งกว่า เธอรู้สึกเสียดายที่ตอนนั้นมีลูกแค่คนเดียว แต่กับสามีเฮงซวยนั่นเธอไม่คาดหวังว่าจะมีลูกกับเขาอีกคนหรอก คุณหญิงเพ็ญรดีกดความความรู้สึกไม่พอใจเอาไว้แล้วคีบกับข้าวให้นาราไม่หยุด “ผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงนี่เธอบอกว่าชอบใช่ไหม ถ้าชอบก็กินเยอะๆ!” “แล้วก็ไก่ต้มซีอิ๊วนี่ ฉันเคี่ยวนานมาก เธอต้องกินเยอะๆ” “ไก่ดูกดำตุ๋นยาจีนนี่บำรุงเลือด เป็นผู้หญิงต้องบำรุงเยอะๆจะได้ไม่แก่เร็ว!” …… อาหารมื้อนี้คุณหญิงเพ็ญรดีแทบจะไม่หยุดพักเลยคีบกับข้าวให้นาราตลอด เธอก็ไม่ปฏิเสธสักคำแถมยังกินข้าวไปตั้งสองถ้วย พอข้าวคำสุดท้ายเข้าปาก เธอก็ยกถ้วยอีกใบขึ้นซดน้ำซุปอย่างพึงพอใจ คุณหญิงเห็นเธอกินอย่างเอร็ดอร่อยก็พอใจเป็นอย่างมาก แต่พอมาดูแล้วกับข้าวบนโต๊ะเกินครึ่งล้วนอยู่ในท้องเธอ แล้วหันไปมองลูกชายตัวเองที่กินอย่างเชื่องช้าจึงอดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา “เธอกินเยอะขนาดนี้กินส่วนของลูกชายฉันไปด้วยแล้ว” หลังจัดการน้ำซุปเสร็จนาราก็วางถ้วยลงแล้วมองคุณหญิงอย่างไร้คำพูด คุณหญิงเป็นคนคีบอาหารให้เธอเองแท้ๆทำไมความผิดมาตกอยู่ที่เธออีกแล้วล่ะ นาราจึงตั้งใจตอกกลับ “ฉันเคยบอกแล้วว่าจะกินในส่วนของลูกชายคุณด้วย” “ยัยคนใจร้าย ลูกชายฉันหลงเธอขนาดนี้แม้แต่กับข้าวเธอก็ไม่เหลือให้เขางั้นเหรอ” ถึงแม้คุณหญิงจะด่าทุกประโยคแต่ความจริงแล้วเธอแค่พูดไปอย่างนั้นแหละไม่มีอะไร นาราไม่โกรธแต่กลับหัวเราะ “ก็ใช่น่ะสิคะ อย่าว่าแต่ฉันกินกับข้าวส่วนของเขาเลย ถ้าตอนนี้ฉันอยากได้บ้านหลังนี้ลูกชายคุณก็จะยกให้ฉันอย่างเต็มใจ” เธอหันไปทางธีมนต์เพื่อส่งสัญญาณให้เขาพูดอะไรบ้าง อะไรนะ? คุณหญิงเบิกตาโพลง ยัยจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ธีมนต์ก็มักจะให้ความร่วมมือกับนาราอยู่เสมอจึงพยักหน้ารับ “เธอพูดถูก ถ้าเธอชอบ……” “ไม่ได้ๆ” คุณหญิงเพ็ญรดีรีบแย้ง “บ้านหลังนี้เป็นมรดกตกทอดจะยกให้คนอื่นไม่ได้” เธอมาคิดๆดูแล้วบ้านหลังข้างๆก็ไม่เลวเลยนะ จึงเอ่ยเสริม “ถ้าจะให้ก็ซื้อบ้านหลังข้างๆให้เธอแล้วกัน” นาราได้ยินคำพูดของคุณหญิงเพ็ญรดีก็อึ้ง เธอจึงหันไปมองคุณหญิงที่เอ่ยพูดประโยคนั้นออกมาอย่างจริงจัง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคุณหญิงน่าสนใจจริงๆ เธอเป็นคนใสซื่อจิตใจดีและใช้ชีวิตอย่างอิสระ ธีมนต์ต้องปกป้องดูแลแม่เขาดีมากแน่ๆคุณหญิงถึงเป็นคนแบบนี้ ถือเป็นเรื่องดีมากเพราะสร้างความสัมพันธ์กับคนไม่มีเล่ห์เหลี่ยมจะได้ไม่ต้องเหนื่อยใจมาก ณ อินฟินิตี้ฟิตเนสคลับ ที่นี่มักจะเป็นสถานที่ปลดปล่อยความเครียดของคนที่มาออกกำลังกาย บางส่วนมาที่นี่เพื่อออกกำลังกาย บางส่วนมาเพื่อปลดปล่อย แต่ก็มีบางส่วนที่มาเพราะมาดูเทรนเนอร์หนุ่มหล่อ ยกตัวอย่างเช่นบริเวณลู่วิ่งเครื่องหนึ่ง มีหญิงท้วมวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งกำลังพูดคุยอยู่กับเทรนเนอร์คนใหม่ด้วยความมั่นใจ “ที่แท้คุณเทรนเนอร์ก็ชื่อบุรันทร์นี่เอง เป็นชื่อที่แปลกดีนะคะ” “คุณมีกล้ามเนื้อหน้าท้องตั้งแปดลูกเลยเหรอคะเนี่ย แล้วชื่อก็พิเศษเห็นครั้งเดียวก็จำได้แล้ว” “พวกเราอยากให้คุณมาเป็นเทรนเนอร์ส่วนตัวค่ะ ลดราคาให้พวกเราด้วยนะคะ!” บุรันทร์มีหน้าตาหล่อเหลา องค์ประกอบบนใบหน้าไม่ถือว่าสมบูรณ์แบบที่สุดแต่เป็นคนที่มีแรงดึงดูดเพศตรงข้าม ผู้หญิงที่มาออกกำลังกายมักจะให้ความสนใจกับรูปร่างของผู้ชาย กล้ามหน้าอกแน่นๆกล้ามหน้าท้องแปดลูกมีร่องแบ่งให้เห็นอย่างชัดเจนรวมถึงกล้ามแขนแข็งแรงทั้งสองข้าง ไม่ว่าจะมองตรงส่วนไหนก็ดึงดูดสายตาเหลือเกิน หญิงท้วมวัยกลางคนกลุ่มหนึ่งจ้องเขาราวกับหมาป่าจ้องเหยื่อจนแทบจะเปลื้องผ้าเขาออกจนหมด เขาไม่หงุดหงิดหรือรีบร้อนแต่กลับตอบคำถามพวกเธอย่างใจเย็น “ขอโทษด้วยนะครับ แต่เพื่อผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพผมสามารถสอนได้แค่ครั้งละหนึ่งคนเท่านั้น” “ถ้าเป็นแบบนั้นเราแบ่งเป็นช่วงเวลาได้ไหมคะ?” หญิงท้วมวัยกลางคนกลุ่มนี้จึงเริ่มปรึกษาหารือกัน ปณิดาที่เพิ่งเดินเข้าประตูมาก็เห็นบุรันทร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกล แววตาเป็นประกายนั่นทำการล็อคเหยื่อทันที เธอตั้งใจเดินผ่านด้วยท่าทางสง่างาม ทรวดทรงสมบูรณ์แบบของเธอนั้นดูดีกว่ามากเมื่อเทียบกับกลุ่มหญิงท้วม เธอขึ้นไปยืนบนลู่วิ่งแล้วเริ่มปรับระดับความเร็วจากนั้นก็เริ่มเดินอย่างช้าๆ จากระดับความเร็วที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทำให้เธอเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่ง ทรวดทรงสมบูรณ์แบบนั่นดึงดูดสายตาได้เป็นอย่างดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงทรวงอกอวบอิ่มของเธอ และจากการวิ่งของเธอทำให้หน้าอกเธอเคลื่อนไหวขึ้นลงตามไปด้วยราวกับคลื่นน้ำที่ซัดสาด สำหรับผู้ชายแล้วนี่ถือว่าเป็นท่าไม้ตายเลยทีเดียว สายตาของบุรันทร์ก็ถูกเธอดึงดูดไปด้วย แววตาเป็นประกายนั่นจ้องทรวงอกเธออย่างไม่กระพริบ หญิงท้วมวัยกลางคนกลุ่มนั้นเห็นว่าสายตาของเขาเปลี่ยนทิศทางจึงเริ่มเอ่ยโจมตีปณิดาที่อยู่ไม่ไกล “เชอะ มีดีตรงไหนก็แค่ผอมกว่าหน่อยเดียว?” “ถ้าพวกเราผอมต้องสวยกว่าเธอแน่นอน!” …… ใครต่างก็บอกว่าผู้หญิงที่ริษยานั้นน่ากลัวที่สุด แต่ละคนใช้ปณิดาเป็นเป้าหมายการโจมตี ถ้าคำพูดของพวกเธอเป็นกระสุนปืนป่านนี้ปณิดาคงตัวพรุนหมดแล้ว ระยะห่างของทั้งสองฝ่ายนั้นไม่ไกลจากกันนัก บทสนทนาทั้งหมดปณิดาจึงได้ยินอย่างชัดเจนแต่เธอกลับไม่โมโหแต่อย่างใด ผู้หญิงมักจะเข้าใจผู้หญิงด้วยกันเอง พวกเธอว่าเธอต่างๆนาๆก็เป็นเพราะพวกเธออิจฉา ถ้างั้นก็ปล่อยพวกเธอพูดไปเถอะเพราะยังไงรูปร่างเธอก็ดีกว่า หน้าตาเธอก็ดีกว่า พวกเธออิจฉาไปก็ไม่มีประโยชน์ สามสิบนาทีผ่านไป ปณิดาที่วิ่งเสร็จแล้วก็ตั้งใจเดินผ่านบุรันทร์ เธอใช้สายตาจาบจ้วงในการมองเขา บุรันทร์เห็นดังนั้นก็ตัวแข็งทื่อ สายตาก็จับจ้องเธอไปตลอดทาง ปณิดาไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเป็นชุดบิกินี่ทำให้เห็นทรวดทรงของเธอชัดเจนขึ้น ก่อนเธอจะเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนชุดเธอก็เห็นบุรันทร์ยืนลังเลอยู่ไม่ไกล ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่แต่ยืนอยู่ตรงนั้นนานขนาดนั้นคาดว่าคงรอใครสักคนอยู่ เธอยกยิ้มอย่างมั่นใจ ไม่ได้สนใจเขาต่อแต่มุ่งหน้าไปทางสระว่ายน้ำ