ตอนที่ 53 คือฉันมาทำแท้งลูกของลูกคุณ

ต๭นที่ 53 คือฉันมาทำแท้งลูกของลูกคุณ ร้านน้ำชาไผ่เขียว กลิ่นหอมของชาระเหย น้ำที่ไหลริน ติ๋ง ติ๋ง ติ๋ง เสียงน้ำไหลที่คมชัด ผสมผสานกับเสียงพิณอันไพเราะ ค่อนข้างมีกลิ่นอายความเป็นโบราณ ที่นั่งชั้นมู่ตาน นารานั่งหันหน้าเข้าหากันกับผู้ชายคนหนึ่ง ปากแดงสดของเธอประดับด้วยรอยยิ้มแสนเย็นชา ผู้ชายฝั่งตรงข้ามรอไม่ไหวอย่างเห็นได้ชัด “คุณป๊อบปี้ คุณมีหนังสือแผนโครงการของตะกูลหันมณีจริงๆใช่ไหม？” “ในเมื่อฉันนัดคุณออกมา แล้วทำไมต้องโกหกคุณด้วย” น้ำเสียงนาราดูห่างเหินเย็นชา แม้กระทั่งสายตาก็ไม่มีความแปรปรวนสักนิด แต่คำพูดที่พูดออกมา กลับทำให้ฝ่ายตรงข้ามดีใจเป็นอย่างมาก ผู้ชายคนนั้นรีบเทน้ำชาผู่เออร์ให้เธอทันที “คุณป๊อปปี้ เชิญดื่มชา พวกเราค่อยๆพูดคุยกัน” เริ่มจากที่ได้รับโทรศัพท์ของเธอ ในใจของเขาก็เป็นกังวล เธอว่าในมือมีหนังสือแผนโครงการของตะกูลหันมณี นี่หมายความว่าอะไร ทุกคนทั้งหมดเป็นคนฉลาด ในไตรมาสหน้าจะเอาชนะตระกูลหันมณีอย่างไร ต้องอาศัยหนังสือแผนโครงการนี้แล้ว เริ่มแรกเขาก็ไม่เชื่อ แต่คำพูดเธอจุดประกาย เขาเลยตัดสินใจพนันสักครั้ง ทั้งสองจึงนัดเจอกันที่นี้ ไม่มีอะไรที่ต้องค่อยๆพูดคุย พวกเราเพียงต่างได้ในสิ่งที่ต้องการ ท่าทีของเธอเย็นชา นำเอาเอกสารซองสีน้ำตาลฉบับหนึ่งออกมาจากภายในกระเป๋า นำซองเอกสารวางไว้บนโต๊ะจากนั้น เธอรอท่าทีของฝ่ายตรงข้าม ชายคนนี้ฉลาดมาก เอาเช็คที่เตรียมพร้อมมาเรียบร้อยขึ้นมาทันที “นี่เป็นเงินห้าร้อยล้าน ถ้าผ่านวันนี้ไปหนังสือแผนโครงการคือของจริง เช็คใบนี้ก็เป็นของคุณ” นาราหยิบเช็คตรงๆ พูดอย่างไม่เร็วไม่ช้า “ดูด้วยตัวคุณเอง” ข้างในมีตราของตระกูลหันมณี รายงานรายละเอียดต่างๆ ทุกๆรายละเอียดสมบูรณ์ ข้อมูลของรายงานผลการทำงาน ทั้งหมดไม่สามารถที่จะปลอมแปลงได้เด็ดขาด ชายคนนั้นได้ซองเอกสารจากนั้น เปิดตรวจสอบทันที นารายกถ้วยชาขึ้น จิบชาผู่เออร์ รู้สึกได้ว่ามีรสชาติแปลกๆ แต่ไม่ได้คิดมาก ดื่มต่อไปอย่างละเมียดละไมช้าๆ ผ่านไปประมาณสิบนาที สีหน้าชายคนนั้นแสดงออกถึงรอยยิ้มของความพึงพอใจ “ผมได้ตรวจสอบแล้ว นี่เป็นสิ่งที่บริษัทของเราต้องการมันจริงๆ คุณป๊อบปี้ ขอบใจคุณ” นารายิ้ม “ต่างฝ่ายต่างได้ในสิ่งที่ต้องการแค่นั้น” ชายคนนนั้นดีใจมาก ยกถ้วยชาขึ้นมา “ถ้ามีโอกาส หวังว่าพวกเราจะยังสามารถร่วมมือกัน” ชายคนนี้เป็นหนึ่งในบริษัทคู่แข่งของตระกูลหันมณี เป็นธรรมดาที่คิดอยากจะได้ข้อมูลมากมายเกี่ยวกับตระกูลหันมณี “แน่นอน！” เธอยกถ้วยชาขึ้นมา ดื่มชาในถ้วยหมดไม่เหลือ “คุณป๊อปปี้ ถามคำถามคุณสักประโยคได้ไหม？” ชายคนนั้นเริ่มแปลกใจ เธอได้ข้อมูลมายังไง แล้วทำไมถึงให้บริษัท ของเขา นาราดูเย็นชา “ไม่ต้องถามฉันว่าเอาข้อมูลมาจากไหน ทำไมถึงเลือกบริษัทของพวกคุณคำถามพวกนี้ ฉันปฏิเสธที่จะตอบ” เป้าหมายของพวกเราคือทำการค้า นอกจากหัวข้อที่เกี่ยวกับการค้า เธอปฏิเสธ ใบหน้าของชายคนนั้นแสดงออกถึงความอึดอัด “ได้ ก็ได้” ออกจากร้านน้ำชา นาราตรงไปขึ้นรถแท็กซี่ ไปจากที่นี่ ความเจริญรื่นเริงของเมืองใหญ่เหมือนกับว่าไม่เคยหยุดพัก เธอมองฝูงชนนอกหน้าต่างรถ ผ่านไปผ่านมากลายเป็นเงา อารมณ์ค่อยๆว่างเปล่า ผ่านไปไม่นาน ความเจ็บปวดที่คุ้นเคยสายหนึ่งจากหน้าท้อง ทำให้เธอขมวดคิ้ว ตามความรู้สึกเจ็บปวดแพร่กระจาย สีหน้าของเธอค่อยๆซีดขาว แม้กระทั่งหน้าผากก็ยังมีเหงื่อออกมา แย่แล้ว โรคกระเพาะกลับมาอีกแล้ว ส่วนกระเพาะเหมือนถูกมีดกรีดทรมาน เธอหลับตาเปิดตาอีกครั้ง ทั้งหมดก็ไม่สามารถบรรเทาความเจ็บปวด ความเจ็บปวดจากการอาการปวดท้องนี้ ทำให้เธอทนไม่ไหว “พี่คนขับ รบกวนคุณพาฉันไปส่งโรงพยาบาลที”