ตอนที่ 59 ลูกคุณคือถูกไล่ออกมา

ต๭นที่ 59 ลูกคุณคือถูกไล่ออกมา ดึกดื่น อันเงียบสงบและยาวไกล ธีมนต์ได้รับคำสั่งจากหม้า สักนิดก็ไม่กล้าที่จะเพิกเฉย ทานข้าวเย็นเสร็จจากนั้น ขับรถไปยังคอนโดเอร่าทันที สามสิบนาทีผ่านไป นำรถจอดเรียบร้อย เดินถือกล่องอาหาร ตรงไปยังชั้นที่นาราอยู่ กดกริ่งเป็นเวลานาน ในขณะที่เขากำลังจะโทรศัพท์ ประตูได้เปิดออก นาราสวมชุดนอน ผมยาวพาดผ่านหน้าอกด้านหน้า สีหน้ายังซีดขาว ทั่วทั้งร่างดูเหมือนกับไม่มีกระจิตกระใจจะใช้ชีวิตต่อไป เห็นเขามาถึง เกินความคาดหมายไปมาก “คุณมาได้อย่างไร？” เขายกกล่องในมือของเขา “ได้รับคำขอร้องจากหม้า เอาซุปปลาและอาหารมาให้คุณ” แววตานาราแฝงไปด้วยความซับซ้อนเล็กน้อย ไม่พูดอะไรมาก เปิดประตูเสร็จก็เดินเข้ามา ชุดนอนหลวมๆ ทำให้คนดูเหมือนกับทั่วทั้งร่างเคลื่อนไหวอย่างล่องลอย จากด้านหลังดูคล้ายกับ ยิ่งผอมจนน่าสงสาร เปิดอาหารออกมา มีซุปปลา เขาอดไม่ไหวที่จะถาม “ตอนนี้ยังเจ็บไหม？” “ก็ดี” เสียงเธอมีความเบาเล็กน้อย ได้ยินแล้วรู้ได้เลยว่าอ่อนแรงอย่างชัดเจน “ทานซุปปลาก่อน” ธีมนต์เดินตรงไปยังห้องครัว ล้างจานและตะเกียบให้เธอ นาราทานซุปอย่างเงียบๆ บางทีเป็นเพราะว่าไม่สบาย ไม่ค่อยชอบพูดคุย และก็ไม่ได้แค้นเคืองเขาเหมือนปกติ ธีมนต์มองเธออยู่ข้างๆ ลังเลอยู่นาน ถึงจะพูด “เอส.ที.ได้ตัดขาดความร่วมมือกับตระกูลหันมณีแล้ว” “อ่อ” นาราฟังแล้วไม่มีอารมณ์ใช้ความคิด เรื่องแบบนี้น่าจะไม่เกี่ยวกับตัวเอง ภายใต้สายตาของเขามีแสงสว่างวาบ “.จากนี้เธอจะทำอะไร ผมจะช่วยเหลือคุณ ต่อให้เธออยากจะฆ่าคน ผมจะช่วยคุณดูลาดเลาเอง” เริ่มแรกเธอยังไม่สนใจคำพูดของเขา แต่ยิ่งฟังยิ่งแปลกๆ ดวงตามองไปยังเขา “ทำไมเขาเปลี่ยนไปกระทันหัน” แม้กระทั่งสายตาที่เขามองตัวเอง มีบางสิ่งที่แตกต่างออกไป นั้นคือ……ความเวทนา “เดิมทีผมคิดว่า เมื่อก่อนคุณถูกตระกูลหันมณีส่งออกนอกประเทศ ไม่คิดว่าจะไม่ใช่ เพียงแค่เรื่องบางอย่างมันผ่านไปแล้ว จากนี้ผมจะไม่ให้คุณได้รับความลำบาก อดอยาก หรือได้รับความหนาวเหน็บ” คนตระกูลหันมณีพวกนั้นที่เคยทำร้ายคุณ ผมก็จะช่วยคุณล้างแค้น นาราได้ยิน สีหน้าเปลี่ยนไปมาก จากตอนแรกที่ตกตะลึงจนกลายเป็นไม่ชอบใจ “คุณตรวจสอบฉัน” เขาสามารถที่จะพูดเรื่องเหล่านี้ออกมา เป็นหลักฐานว่าเขาตรวจสอบเรื่องที่เธออยู่ต่างประเทศอย่างละเอียดแล้ว เขาอาศัยอะไรมาตรวจสอบเธอ ได้ผ่านการอนุญาตจากเธอหรือไหม ? ความทรงจำตอนนั้น แม้กระทั่งเธอก็ไม่อยากจะจำขึ้นมา เขากลับจงใจฉีกรอยแผลของเธอ “ผมเพียงแค่อยากรู้จักคุณให้มากขึ้น และไม่มี ……” “ปัง” นาราตั้งตะเกียบลงบนโต๊ะอย่างแรง โกรธเป็นอย่างมาก เธอตะโกนใส่เขา “ออกไป!” สายตาของเธอนั้นมีอารมณ์ซับซ้อน ร้อนรุ่ม จนปัญญา ที่มากสุดคือความเจ็บปวด ใช่แล้ว ความทรงจำตอนนั้นสำหรับเธอแล้ว คือความเจ็บปวดทั้งชีวิต เขาทำไมต้องโหดร้ายขนาดนี้ พูดเรื่องที่ผ่านไปแล้วต่อหน้าของเธอ ธีมนต์รู้สึกว่าเธอโกรธเขาอย่างไม่มีสาเหตุ “คุณใจเย็นหน่อย ผมกลับไม่มีเจตนาร้าย” “ถูกต้อง คุณไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่คุณไม่เข้าใจ คำพูดของคุณก็คือมีดเล่มหนึ่ง” ทำร้ายฉันจนบาดเจ็บ คำพูดนี้เธอไม่ได้พูดออกมา สีหน้าเธอเย็นเหยียบ “ตอนนี้คุณรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงอย่างไรแล้วใช่ไหม” นาราหัวเราะอย่างขมขื่น เมื่อก่อนในวันที่ไม่มีศักดิ์ศรีเหล่านั้น เธอแม้กระทั่งมดก็ไม่ใช่ ธีมนต์เวลานี้ไม่ได้ผ่อนคลายลงเลย ก็ไม่ได้คิดมาก่อน เธอจะหวั่นไหวขนาดนี้ “ฉันเป็นผู้หญิงที่เลวร้ายตั้งแต่หัวจรดเท้า ขโมย ทำร้ายร่างกาย จนกระทั่งยังไปอยู่พื้นที่สีแดงหลายเดือน คุณรู้ว่าพื้นที่สีแดงคืออะไรไหม？” ดวงตาของนาราแดงก่ำ “ที่นั่นคือที่ขายตัว สถานที่ของโสเภณี ฉันก็เป็นผู้หญิงเสเพลไม่มีศีลธรรมแบบนั้น” “ผมรู้ว่าคุณไม่มีอิสระเป็นของตัวเอง ทุกอย่างนี้มัน……” “ออกไป ！คุณออกไปนะ” นาราผลักเขาไปด้านหน้าหนึ่งครั้ง เธอรังเกียจ เคียดแค้น ชั่วขณะหนึ่งนำเอาอารมณ์ไม่ดีทั้งหมดระบายใส่บนตัวเขา เดิมทียังเป็นห้องรับแขกที่อบอุ่นเย็นสบาย ถูกเสียงตะโกนของเธอทำให้เปลี่ยนไป ธีมนต์จับแขนเธอเข้าไว้ “นารา ผมไม่สนใจอดีตของคุณ” เขาเพียงแค่สงสัย ถึงตรวจสอบเรื่องราวของเธอเมื่อก่อน ไม่คิดว่าข้อมูลจำนวนมากเช่นนี้ ทำให้คนตื่นตระหนกแบบนี้ นาราหัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาเกลียดชังจ้องมองเขาอย่างชัดเจน “ ธีมนต์ คุณไม่มีสิทธิ์พูดคำพูดเหล่านี้กับฉัน ตัว มีบางคำพูดกลับไม่ได้ออกมาจากภายในใจของเธอ แต่อารมณ์โมโหของเธอ ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย “นารา คุณคิดว่าผมเป็นอะไร ถูกคุณใช้ประโยชน์แล้วก็ทอดทิ้ง” เธอไม่สนใจเขา นั่งเอนบนเก้าอี้ ก็ไม่รู้ด้วยว่าพูดอะไรอีก ในสายตาธีมนต์ ความโกรธของเธอไร้เหตุผล ไม่ใช่เพียงตรวจสอบเธอก็แค่นั้น ถึงขนาดที่ใช้อารมณ์ขนาดนี้เลยหรอ