ตอนที่ 64 เธอกินเยอะๆหน่อยจะได้คลอดหลานสักคนให้ฉัน 2

ต๭นที่ 64 เธอกินเยอะๆหน่อยจะได้คลอดหลานสักคนให้ฉัน 2 นาราหัวเราะ และไม่หยุดยั้งความกระตืนรือร้นของเธอ คุณหญิงเพ็ญรดีคีบอาหารเพิ่มให้เธออีกครั้ง “ไก่ซีอิ๋วจานนี้ถึงแม้ไม่อร่อยเท่าฉันทำ แต่สามารถที่จะกินได้อยู่” “ยังมีจานนี้ ผัดมันฝรั่งเส้นไม่กรอบอย่างฉันทำ แต่รสชาติก็พอใช้ได้” “รีบกิน รีบกิน เธอดูเธอผอมขนาดนี้ ควรจะทานเยอะๆ” คุณหญิงเพ็ญรดีบ่นๆ ทำให้เธอนึกถึงแม่ ตอนยังเล็กเธอซนมากเป็นพิเศษ แทบจะทุกมื้ออาหารแม่ต้องดูตัวเองทานข้าวถึงจะไม่ขยับเขยื้อนวุ่นวาย ตอนนั้นแม่ของเธอก็พูดอย่างนี้ อีกด้านหนึ่งพูดอีกด้านหนึ่งคีบอาหารเพิ่มให้เธอ นึกถึงตรงนี้ นาราสำนึกได้ว่าลดความเร็วในการทาน อาจจะเป็นการออกมาจากความฝังใจตอนนั้นภายในจิตใจ ทำให้เธออยากให้เวลาช้าลงหน่อย คุณหญิงเพ็ญรดีไม่รู้ความคิดภายในใจของเธอ ตัวเองกินจวนจะเสร็จแล้วจากนั้น เธอเช็ดริมฝีปาก เริ่มทำอีกเรื่องหนึ่ง ภารกิจสำคัญ “ในความเป็นจริงลูกชายของฉันก็ไม่เลวเลย” เธออยากจะล้างสมองนารา มนุษย์เป็นสัตว์ที่มหัศจรรย์อย่างหนึ่ง ในสมองของเขามีความเห็นประเภทหนึ่ง เพียงแค่คุณไม่หยุดฟังเรื่องราวบางอย่าง ความคิดก็จะนำเรื่องนั้นเป็นจริงตามเหตุและผลโดยธรรมชาติ “เขา ก็ธรรมดา！” คิดถึงเขา สีหน้าของนาราเรียบขึ้นเล็กน้อย คุณหญิงเพ็ญรดีมุ่งมั่นไม่ถอดใจ “เธอดูเขา การงานประสบความสำเร็จ ในเมืองนี้เขากล้าพูดว่าที่หนึ่งไม่มีใครกล้าพูดว่าที่สอง อำนาจเหล่านี้ ไม่ใช่ว่าทุกคนที่มี” พูดง่ายๆ ก็คือฆ่าคนวางเพลิง เขาก็สามารถที่จะปิดฟ้าด้วยมือเดียว “อ่อ！” นาราไม่ได้สนใจคำพูดของเธอมาก แล้วตอบคำถามอย่างรวบรัด “นั่นทำไมเธอถึงไม่ชอบเขาล่ะ？” นี่ถึงจะเป็นจุดสำคัญของคุณหญิงเพ็ญรดี ถ้าได้ล่ะก็ เธอก็ชอบๆลูกชายของฉันซะสิ นารามองยังดวงตาของคุณหญิงเพ็ญรดี แสดงออกด้วยความรู้สึกแบบนี้ เธอมีความร้องก็ไม่ได้หัวเราะก็ไม่ออกเล็กน้อย “คุณยุ่งเรื่องนี้มาตลอด คือเพื่ออะไร？” หรือว่าจะเป็นจริงตามประโยคนั้น ยิ่งไม่ได้ยิ่งอยากจะได้？ “ไม่ใช่ฉันยุ่ง เพียงเห็นลูกชายฉันสามสิบปีแล้ว ยังไม่มีคนที่ชอบ ค่อนข้างน่าสงสาร” น้ำเสียงลึกล้ำ คำพูดภายในใจยิ่งเพิ่มความตรงไปตรงมา ใครให้ลูกชายฉันชอบเธอคนเดียว เธอกลับไม่เล่นด้วย ฉันไม่ช่วยลูกชายสักครั้ง หลานของฉันเมื่อไรจะมาเกิด “ฉันแนะนำคุณสักประโยค ลูกหลานมีวาสนาของลูกหลานเอง หาเรื่องบันเทิงทำซะ อย่าเอาความสนใจทั้งหมดมาไว้ที่ตัวฉันเลย” นาราก็ทานเกือบจะเสร็จแล้ว พูดกับคุณนายโปวไม่กี่ประโยคก็เดินไปยังห้องน้ำ คุณหญิงเพ็ญรดีได้ยินคำพูดของเธอ ถูกทำให้เป็นใบ้พูดไม่ออก จิ้งจอกน้อยนี้ ปากคอเก่งอะไรเช่นนี้ เวลานี้ ทางประตูปรากฏคุณหญิงฐานะดีสามคน พวกเธอก็มาทานอาหารที่นี้ แต่เวลาค่อนข้างสาย ที่นี้ทั้งหมดเต็มแล้วไม่มีที่นั่ง ในจำนวนนั้นคุณหญิงนิมมล มองเห็นคุณหญิงเพ็ญรดีแต่ไกล ชี้มาทางนี้อย่างดีใจ “พวกเธอดู นั่นเป็นคุณหญิงเพ็ญรดี” คุณหญิงช่อทิพท์เห็นแวบแรก หัวเราะดูถูก “เธอไม่ใช่พูดว่าไม่ออกจากบ้านหรอ？แล้วมาที่นี้ได้อย่างไร” คุณหญิงนนทรีอีกคนกล่าวทันที “แน่นอนว่าคือแอบมากลัวขายหน้า ไม่กล้าเจอพวกเรา ถึงจงใจพูดแบบนั้น！” คุณหญิงนิมมลตัดสินใจ “พวกเราไปกันเถอะ ถึงอย่างไรก็ไม่มีที่นั่ง อาศัยนิสัยอ่อนแอของเธอ แน่นอนว่าไม่กล้าไล่พวกเราไป” คุณนายไม่กี่ท่านปรึกษาหารือกันจากนั้น เดินไปยังคุณหญิงเพ็ญรดีที่นั่น พวกเธอกลับไม่เกรงใจ ไปถึงจากนั้นวางก้นลงเก้าอี้ และไม่ถามคุณหญิงเพ็ญรดีสักคำ คุณหญิงเพ็ญรดีเห็นพวกเธอ ตอนแรกมึนงง หลังจากนั้นซ่อนสายตาอย่างรวดเร็ว บางทีเป็นเพราะถูกรังแกจนเป็นนิสัยแล้ว ก็ไม่กล้าพูดอะไรมากมาย พวกคุณนายเหล่านี้ ล้วนคือเพื่อนเล่นไพ่ แต่ไม่มีสักคนที่เจตนาดี เห็นคุณหญิงเพ็ญรดีไร้เดียงสาบริสุทธิ์หลอกง่าย แต่ละคนนั้นล้วนรังแกเธอ ปกติเมื่อไรที่เล่นไพ่จงใจร่วมมือกันหลอกลวงคุณหญิงเพ็ญรดีก็เลิกแล้วกันไป นี้ยังมักจะเล่าซุบซิบนินทาตระกูลคุณหญิงเพ็ญรดีในเรื่องที่ไม่เป็นความจริง เพราะเรื่องราวของจรรย์ธรช่วงหนึ่ง พัวพันถึงธีมนต์ เธอเลยไม่กล้าไปเล่นไพ่ จงใจไม่ออกจากบ้านหลบพวกเธอ ไม่คิดว่ายังจะเจอเข้าที่นี้