ตอนที่ 67 ลูกรีบลักพานารากลับบ้านเร็ว

ต๭นที่ 67 ลูกรีบลักพานารากลับบ้านเร็ว คุณหญิงช่อทิพย์กังวลเป็นที่เรียบร้อย ดึงชายเสื้อคุณหญิงนิมมล “ทำอย่างไรดี？” นาราหูไว ได้ยินคำพูดของคุณหญิงช่อทิพย์ จึงเป็นตัวแทนบอกทางออกให้พวกเธอ “พวกคุณแต่ละคนขอโทษยังคุณหญิงเพ็ญรดี เรื่องนี้ฉันทำเป็นว่าไม่เกิดขึ้น” “พวกเราไม่ได้ทำผิดนิ ทำไมต้องขอโทษ？” ปกติเหยียบหัวคุณหญิงเพ็ญรดีอย่างคุณหญิงนิมมลโกรธเป็นอย่างมาก ดีเลวอย่างไรเธอก็เป็นคุณผู้หญิง นึกไม่ถึงว่าต้องขอโทษแก่ส้มนิ่มๆคนนั้น？ “ไม่ขอโทษใช่ไหม” เธอหันกลับไปยังคุณหญิงเพ็ญรดี “คุณป้า รบกวนคุณ โทรศัพท์ไปแจ้งความ” คุณหญิงเพ็ญรดีไม่คิดว่าเธอจะเอาจริง กระพริบตาอย่างสับสนเล็กน้อย เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าทะเลาะกันจนใหญ่โตแล้ว？ นาราพูดอีกครั้ง “คุณป้า คุณไม่ใช่ว่ามีเบอร์ของอธิบดีหรอ？โทรไปหาเขาตรงๆดีกว่า โทร 110 ให้ตำรวจชั้นผู้น้อยมาจัดการเรื่องแบบนี้ กลัวว่าจะไม่เฉียบขาด” คนโง่ยังฟังความหมายแฝงของเธอออก ใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัว สำนักงานตำรวจแน่นอนว่าต้องซื้อความสัมพันธ์และรักษาหน้าตาคุณหญิงเพ็ญรดีเอาไว้ ต้องจับกุมพวกเธอเข้าห้องขังเป็นแน่ “ได้ ฉันจะโทรเดี๋ยวนี้！” คุณหญิงเพ็ญรดีให้ความร่วมมืออย่างดี พลิกโทรศัพท์ เห็นพวกเธอทำอย่างมีรูปแบบมีแผนการ กระทั่งคุณหญิงนนทรีก็กลัวเป็นที่เรียบร้อย “ฉัน……คุณหญิงเพ็ญรดี ขอโทษ ต่อไปฉันจะไม่วิพากษ์วิจารณ์เรื่องในบ้านของเธอแล้ว เล่นไพ่ก็จะไม่จงใจหลอกเธอ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉันนะ！” คุณนายช่อทิพย์เห็นอย่างนี้ ก็ขอโทษตาม “คุณหญิงเพ็ญรดี ขอโทษ เมื่อสักครู่เป็นความผิดของฉันเอง ต่อไปฉันจะไม่พูดอีกแล้ว และไม่พูดถึงสามีที่ตายไปแล้วคนนั้น เธอผู้ใหญ่กว่ามีความใจกว้าง อย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ” ลมครั้งนี้ดูท่าจะเปลี่ยนทิศเป็นที่เรียบร้อย ในจำนวนนั้นคุณหญิงนิมมลมองดูคุณหญิงคนอื่นๆ หมดคำจะพูด ไม่มีความหยิ่งทนงเหลืออยู่เลย นารายิ้มๆ มองไปยังคุณหญิงเพ็ญรดี “คุณป้า คุณพอใจสำหรับการขอโทษของพวกเธอไหม？” ความหมายโดยนัย ถ้าคุณไม่พอใจล่ะก็ ฉันสามารถที่เปลี่ยนให้มันรุนแรงมากขึ้นไปอีก คุณหญิงเพ็ญรดีได้รับบุญคุณราวกับว่าทำให้ตื่น ปกติเธอถูกพวกเธอเหยียบย้ำมาตลอด ตอนนี้นึกไม่ถึงว่ายังสามารถได้รับการขอโทษจากพวกเธอ คิดไม่ถึงเป็นอันขาด “พอแล้วพอแล้ว ต่อไปพวกเธอเล่นไพ่อย่าหลอกฉันก็พอ” ครั้งนี้นาราพูดอีกครั้ง “พวกคุณทั้งหมดได้ยินคำพูดของคุณป้าแล้วไหม？” คุณหญิงทั้งสองพยักๆหัว มุมปากนาราประดับด้วยรอยยิ้ม หันตาไปทางคุณหญิงนิมมล “รู้สถานการณ์นับว่าฉลาด ดูแล้วพวกคุณทั้งสองก็ไม่ได้โง่ มีแต่คุณหญิงคนนั้น ดูลักษณะแล้วอยากจะชิมข้าวในคุก……” คำพูดมีความหมายลึกๆ คุณหญิงช่อทิพย์เห็นดังนั้น อดไม่ไหวที่จะพูดเกลี้ยกล่อม “คุณหญิงนิมมล ทนสักพักพายุสงบ คุณก็ไม่อยากจะเข้าห้องขังใช่ไหม？” “ใช่แล้ว เมื่อสักครู่เป็นพวกเราที่ผิดจริง คุณหญิงเพ็ญรดีปกติดีกับพวกเรามาก มีสิ่งของอะไรล้ำค่าทุกอย่างก็ให้พวกเรายืม พวกเราไม่ควรที่จะทำกับเธอแบบนี้” คุณหญิงนิมมลมองดูไม้เลื้อยกำแพงสองต้นลู่ตามลม ในใจโมโหอย่างจนปัญญา ยืนกรานอยู่พักหนึ่ง นาราไม่อยากรอแล้ว บอกกับคุณหญิงเพ็ญรดี “คุณป้า โทรศัพท์เถอะ รีบๆจัดการให้เสร็จพวกเราจะได้กลับ กับคนพวกนี้เสียเวลาเปล่ายังจะ……” “ขอ โทษ นะ！” คุณหญิงนิมมลกัดฟันพูด ไม่เต็มใจอย่างยิ่ง ถูดบังคับจนพูดออกมา นาราเหอะอย่างเย็นชา “นี่คือท่าทางที่คุณขอโทษหรอ？พวกเราไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ อะไรที่ทำน้ำเสียงเหมือนเจ้าหนี้” ด้วยความช่วยเหลือของนารา ความกล้าของคุณหญิงเพ็ญรดีเพิ่มมากขึ้น “แค่ขอโทษก็แบบไม่เต็มใจ อย่าขอโทษซะดีกว่า ” “คุณหญิงนิมมล อย่าเป็นแบบนี้สิ……” ในจำนวนนั้นคุณนายทั้งสองไม่หยุดที่จะโน้มน้าว พวกเธอเพียงอยากจะยุติอย่างสันติ คุณหญิงนิมมลถอนหายใจลึกๆ น้ำเสียงผ่อนคลายบางส่วน “ขอโทษ ” “ยิ้มหน่อยสิ” นาราจงใจเรื่องมาก “มีใครบ้างที่ขอโทษแล้วไม่มีรอยยิ้มความจริงใจ？” คุณหญิงฉีกยิ้มออกมาทื่อๆ “หน้าของคุณฉีดโบท๊อกซ์หรอ ยิ้มไม่ออกใช่ไหม？รอยยิ้มชวนมองต้องเห็นฟันคบทั้งแปดซี่ อีกรอบหนึ่ง！” คุณหญิงเพ็ญรดีดูนาราสั่งสอนคุณหญิงนิมมลครั้งแล้วครั้งเล่า ดีต่อใจอย่างมาก เธอยิ่งนับถือจิ้งจอกน้อยขึ้นเรื่อยๆ ทำอย่างไรดี？ ในจำนวนนั้นคุณหญิงทั้งสอง เห็นอย่างนั้นทั้งขำทั้งปิติยินดี น่าขำก็คือคุณหญิงนิมมลขายหน้าแท้ๆ โชดดีก็คือ เมื่อกี้ยังดีที่พวกเธอขอโทษไว ไม่อย่างนั้น……