ตอนที่ 73 ถุงยางอนามัยมาจากไหน

ต๭นที่ 73 ถุงยางอนามัยมาจากไหน “แต่ที่เมืองเมฆา…ฉันไม่อยากห่างคุณ” ดนามีสีหน้าลำบากใจพลางกุมมือเขาไว้แน่น “ยัยแก่นั่นดุร้ายเกินไปถ้าหากยัยแก่รู้เรื่องเธอกับลูก ด้วยนิสัยของยัยนั่นพวกเธอแม่ลูกต้องเป็นอันตรายแน่ จากเมืองกีธูร์นถึงเมืองเมฆาขับรถแค่สองชั่วโมง ฉันจะแวะไปหาเธอทุกสัปดาห์” นิรุทธ์รอคอยการกำเนิดของลูกชายสุดที่รักจะให้ณัฐนิชรู้เรื่องในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด “ก็ได้ค่ะเอาตามที่คุณเห็นว่าดี” ดนาก้มหน้าลงแววตามีความเจ้าเล่ห์พาดผ่าน ไอ้แก่นี่หลอกง่ายจริงๆ! “ดนาฉันจะให้ชีวิตที่ดีที่สุดแก่เธอและลูก เธอแค่ดูแลลูกให้ดีไม่ต้องคิดมาก เรื่องอื่นฉันจะเป็นคนจัดการเอง!” ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของนิรุทธ์ถูกเติมจนเต็มเปี่ยม สิ่งที่เขาต้องการคือผู้หญิงที่เชื่อฟังเขาแบบนี้ “ค่ะ ฉันจะรอคุณมาหา” “ถ้าเธอย้ายไป ฉันจะจ้างคนรับใช้สองคนไว้คอยดูแลเธอแล้วก็ซื้อรถให้เธอไว้ขับเวลาออกไปไหนจะได้ไม่ลำบาก” “คุณดีกับฉันเหลือเกิน!” ดนาเป็นฝ่ายโผเข้ากอดเขาพร้อมกับออดอ้อนเสียงหวาน “เธอให้กำเนิดลูกชายสุดที่รักของฉัน ฉันจะใจร้ายกับเธอได้ยังไง เทียบกับยัยแก่นั่นเธอดีกว่ามากโข ฉันอยากให้เธอกับลูก...” ดนาปิดปากเขาไว้ “สามีคะ อย่าพูดออกมา ฉันไม่ได้อยากได้ฐานะอะไรจากคุณ ขอแค่มีคุณอยู่ข้างๆ ลูกเติบโตอย่างแข็งแรงฉันก็พอใจมากแล้ว!” นิรุทธ์เห็นเธอต้องคับข้องใจครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่ได้มีปากมีเสียงอะไร ในใจก็ยิ่งรู้สึกผิด “ดนา ชีวิตนี้ฉันได้พบเธอถือว่าเป็นโชคดีของฉันจริงๆ!” “พูดอะไรแบบนั้นคะ ฉันต่างหากที่โชคดีที่ได้พบคุณ!” นิรุทธ์โอบกอดคนขี้อ้อนไว้ด้วยความพึงพอใจ ความอบอุ่นในห้องรับแขกถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกเข้าของนิรุทธ์ ดนาหยิบมือถือไปให้เขาด้วยความเคยชิน เมื่อมองหน้าจอก็ตั้งใจแสดงความร้อนรนออกมา “ภรรยาคุณโทรมาหรือคะ?” “เอามาให้ผม!” นิรุทธ์เริ่มลน ดนาเสแสร้งทำเป็นหวาดกลัวพลางซุกตัวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาเพื่อแอบฟังบทสนทนา “คุณนิรุทธ์ คุณไม่อยู่ที่บริษัทแล้วคุณไปไหน?” ณัฐนิชเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับกำลังสอบปากคำ นิรุทธ์เสียวสันหลังเล็กน้อยก่อนจะยืดตัวขึ้นตรงแล้วเอ่ยขึ้นเสียงแข็ง “ผมนัดคุยกับคุณกวินภพเกี่ยวกับเรื่องประมูลโครงการG.I ตอนนี้ไม่มีเอส.ที. กรุ๊ปแล้วเราต้องรีบประมูลโครงการG.Iมาให้ได้” “จริงเหรอ?” ณัฐนิชไม่ค่อยจะเชื่อคำพูดของเขานัก “จริงสิ คุณก็รู้ว่าสถานการณ์ที่บริษัทเป็นยังไง เราต้องรีบคว้าโอกาสครั้งนี้ไว้” “ค่ะ คุณรีบกลับบ้านก็แล้วกัน” “อืม” วางสายอย่างรวดเร็ว นิรุทธ์จูบดนาครั้งหนึ่งก่อนเอ่ยขึ้น “ดนา ฉันต้องกลับแล้ว” เขารู้จักนิสัยของณัฐนิชดี ถึงขนาดถามว่าเขาไปไหนแสดงว่าความเชื่อใจที่มีต่อเขานั้นลดลงไปมาก “ค่ะ ขับรถดีๆนะคะ!” ดนาหยิบเสื้อคลุมส่งให้เขา “ฉันจะรีบจัดการเรื่องที่จะให้เธอย้ายไปเมืองเมฆา เธอเองก็เตรียมตัวด้วย อีกสองสามวันก็ย้ายแล้ว” นิรุทธ์ย้ำเตือนเธอ “ค่ะ!” ดนาเขย่งเท้าขึ้นเพื่อมอบจูบให้เขาอีกครั้ง เมื่อนิรุทธ์จากไป เธอก็รีบไปที่ระเบียงเพื่อมองว่ารถเขาจากไปไกลแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆหุบลงก่อนจะกลับไปที่ห้องรับแขกแล้วหยิบมือถือขึ้นมาเพื่อโทรหานารา “คุณนารา ฉันทำตามที่คุณบอกแล้วทำให้เขาย้ายฉันออกจากเมืองกีธูร์น” “เขาตกลงแล้วเหรอ?” เป็นอย่างที่เธอคาดคิดไว้ “ค่ะ อีกสองสามวันก็จะย้ายไปแล้ว!” ดนาเอ่ยเสริม “ดีมาก ที่เหลือต้องทำยังไงคงไม่ต้องให้ฉันบอกแล้วใช่ไหม แต่เธอจำไว้ให้ดีต้องทำตามขั้นตอนให้มันค่อยเป็นค่อยไปนะ อย่าทำให้เขารู้สึกว่าเธอ...” “ฉันเข้าใจแล้ว!” “แล้วค่อยคุยกันใหม่ รอฉันติดต่อไปแล้วกัน” มองสายที่ตัดไปดนาก็เผยความกังวลเล็กน้อย แต่เมื่อคิดถึงบ้านและเงินหลายร้อยล้านที่กำลังจะได้รับ เธอก็อดที่จะดีใจไม่ได้!