ตอนที่ 74 ถุงยางอนามัยมาจากไหน 2

ต๭นที่ 74 ถุงยางอนามัยมาจากไหน 2 ท้องฟ้าอันมืดมิดประดับไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ ค่ำคืนที่เงียบสงบในฤดูร้อนมีลมพัดเย็นสบาย สายลมพัดเอาความร้อนของเมื่อตอนกลางวันจากไป ความร้อนอบอ้าวที่ปกคลุมทั้งเมืองนี้ก็ลดลงไปด้วย เมื่อต้องเผชิญกับการไล่ล่าของปณิดา ภายใต้คำแนะนำของธีมนต์นาราจึงตอบตกลงที่จะหลบไปพักที่คฤหาสน์ตระกูลจิวะพงษ์เป็นการชั่วคราว คุณหญิงเพ็ญรดีเห็นนาราที่ลากกระเป๋าสัมภาระเข้ามาก็ดีใจจนเนื้อเต้น “นาราเธอตัดสินมาอยู่กับลูกชายฉันแล้วหรือ?” ตั้งแต่ที่นาราช่วยเธอจัดการคุณหญิงพวกนั้นคุณหญิงเพ็ญรดีก็เริ่มชอบเธอจากใจจริง วันๆก็คิดแต่จะหาวิธีพาเธอเข้ามาอยู่ในบ้านเดียวกัน นาราเห็นหน้าตาที่ยังคงความงดงามของคุณหญิงจึงแกล้งเอ่ยขึ้น “ใช่แล้ว ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะกลายเป็นคุณนายของบ้านหลังนี้แล้ว” คุณหญิงเพ็ญรดีแกล้งชักสีหน้าทันที “ฝันไปเถอะ นอกเสียจากว่าเธอจะมีหลานให้ฉันอุ้ม ฉันถึงจะยกตำแหน่งนั้นให้เธอ” ในที่สุดธีมนต์ก็มีโอกาสพูดบ้าง เขาโอบนาราไว้พลางตอบกลับแม่ตัวเอง “แม่ คืนนี้เราจะเริ่มทำลูกกันแล้ว” “จริงเหรอ?” คุณหญิงเพ็ญรดีตาเป็นประกาย ประกายระยิบระยับในแววตาเธอนั่นสว่างกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าเสียอีก นารามองสองแม่ลูกนี้ก็ไร้คำพูดทันที เธอยกกระเป๋าสัมภาระตรงขึ้นไปยังห้องนอนแขกชั้นบน ก่อนจะไปก็เอ่ยขึ้นประโยคหนึ่ง “คุณป้าคะ ช่วงนี้คงต้องให้คุณป้าเลี้ยงดูฉันแล้วล่ะ” ช่วงนี้ปณิดาคงจับตาดูเธอแน่นอน ถ้าไม่เจอตัวเธอคงไม่รามือแน่ “ได้สิ เธออยากกินอะไรฉันจะทำให้กิน!” คุณหญิงเพ็ญรดีเดินตามเธอไปจนถึงห้องนอนแขก เธอไม่ค่อยจะเชื่อนักจึงเดินออกมาหน้าดูหน้าประตูอีกรอบ “นี่มันห้องนอนแขก ทำไมเธอมาที่ห้องนอนแขกล่ะ? ไม่ต้องอายหรอกจะไปห้องลูกชายฉันก็ไปเถอะ!” นาราขำขัน “ทำไมฉันต้องไปห้องนอนลูกชายคุณล่ะ?” “……” คุณหญิงเพ็ญรดีถูกเธอถามกลับ ไม่ไปห้องของธีมนต์ แล้วที่บอกว่าจะทำหลาน... เธอเปิดกระเป๋าต่อหน้าคุณหญิงเพ็ญรดี ภายในกระเป๋ามีเสื้อผ้าเพียงไม่กี่ชุดที่เหลือล้วนเป็นเอกสารทั้งนั้น คุณหญิงเพ็ญรดีถอนหายใจนี่ก็คนบ้างานอีกคน กลางดึก คุณหญิงเพ็ญรดีหยิบถุงยางอนามัยออกมากล่องหนึ่งแล้วแกะซองออก จากนั้นก็ใช้เข็มเจาะถุงยางอนามัยให้เป็นรูทีละอันๆ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจอันสำคัญนี้ก็ตรงมาที่ห้องของธีมนต์ “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” คุณหญิงเพ็ญรดีทำตัวลับๆล่อราวกับทำความผิดมา ก่อนจะเอ่ยปากเรียกเสียงเบา “เจ้าลูกชาย เปิดประตูหน่อย!” ธีมนต์ที่ได้ยินเสียงเรียกก็มาเปิดประตู พอเปิดประตูก็พบว่าเป็นแม่ของตัวเองก็อึ้งไป “คุณแม่ดึกดื่นป่านนี้แล้วมาทำอะไรเนี่ย?” “เข้าไปคุยในห้อง!” คุณหญิงเพ็ญรดีผลักเขาเข้าไปในห้องจากนั้นก็รีบปิดประตู “คุณแม่ทำอะไรลับๆล่อๆ?” ธีมนต์เห็นท่าทางของแม่ตัวเองก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ “แกดูนี่” คุณหญิงเพ็ญรดีหยิบถุงยางอนามัยออกมาแล้วหัวเราะอย่างชั่วร้าย “แกรีบไปอาบน้ำแล้วไปนอนที่ห้องนอนแขกจากนั้นก็...” คุณหญิงเพ็ญรดียักคิ้วหลิ่วตาเพื่อเป็นการบอกความนัย “ถุงยางอนามัยนี่คุณแม่เป็นคนไปซื้อมาเหรอ?” ธีมนต์อึ้ง แม่ผู้แสนใสซื่อของเขาทำไมกลายเป็นแบบนี้...ไม่ชอบมาพากล ทำไมถึงเอาถุงยางมาให้เขาล่ะ แม่เขาคาดหวังที่จะมีหลานไม่ใช่เหรอ? “นี่เป็นเรื่องที่แกควรถามหรือไง? แกนี่นะ จำไว้ให้ดีถ้านาราไม่ยอมแกก็อย่าบังคับล่ะจะถูกเธอเกลียดเอาได้ หรือไม่แกก็เสนอให้ใช้ถุงยาง” คุณหญิงเพ็ญรดีเอ่ยกับเขาอย่างจริงจัง “คุณแม่ถึงกับไปซื้อถุงยางอนามัยเลยเหรอ?” ธีมนต์ไร้คำจะพูด “กลัวอะไรล่ะ ฉันซื้อให้ลูกชายฉัน ช่วงนี้นาราจะพักที่นี่แกต้องรีบคว้าโอกาสนี้ไว้” คุณหญิงเพ็ญรดียัดเยียดถุงยางอนามัยให้เขาราวกับกำลังมอบภารกิจอันสำคัญให้เขาก่อนจะตบบ่าเขาอย่างหนักแน่น “ผม...” เขามองถุงยางอนามัยเหล่านั้นแล้วก็รู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก “แกจะมายืนบื้ออยู่ทำไม รีบไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวไปหาก็เธออย่าลืมพรมน้ำหอมสักนิดล่ะ รายละเอียดเล็กน้อยแบบนี้ห้ามลืมเด็ดขาด” “พอแล้วๆ แม่กลับห้องไปได้แล้ว!” ธีมนต์รู้สึกว่าหูของเขาจะดับแล้ว “เจ้าลูกบ้า รำคาญที่ฉันพูดอีกแล้วใช่ไหม ถ้าแกรวบรัดเธอได้ตั้งแต่แรก ฉันจะต้องมาปวดหัวแบบนี้ไหม!” คุณหญิงเพ็ญรดีบ่นก่อนจะเดินออกจากห้องไป ธีมนต์มองถุงยางอนามัยกล่องนั้น เขารู้สึกว่ามันไม่ชอบมาพากลจึงโยนมันไปอีกทางแล้วไม่ได้ให้ความสนใจกับมันอีก