ตอนที่ 76 ธีมนต์คนลามก 2

ต๭นที่ 76 ธีมนต์คนลามก 2 เธอวางโทสต์ลงบนโต๊ะก่อนที่คุณหญิงเพ็ญรดีจะจ้องหน้าลูกชายด้วยความไม่พอใจ “เจ้าลูกชาย แกดูสิแม่แกต้องเสียหน้าขนาดไหน เป็นเพราะเด็กโง่อย่างแกทั้งนั้น” ธีมนต์ที่กำลังช่วยตักโจ๊กก็รู้สึกเหมือนคนที่ถูกยิงทั้งๆที่อยู่เฉยๆ เขามองแม่ตัวเองอย่างไร้คำพูด “ทำไมอยู่ดีๆก็กลายเป็นความผิดผมได้ล่ะแม่!” คุณหญิงเพ็ญรดีไม่ค่อยพอใจนักเธอหยิบขนมปังขึ้นมากินชิ้นหนึ่งก่อนจะเอ่ยขึ้น “ใครใช้ให้แกไม่มีปัญญาปราบพยศนาราได้ล่ะ!” นาราตั้งใจไม่มองหน้าธีมนต์ ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กอย่างเดียวแถมยังเอ่ยชมคุณหญิงเพ็ญรดี “โจ๊กที่คุณป้าทำอร่อยมากเลยค่ะ!” คุณหญิงผู้ซึ่งไร้พิษสงมองโลกในแง่ดีเสมอ ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็ปล่อยเรื่องที่หงุดหงิดทิ้งไปแล้วมองหน้าเธอด้วยรอยยิ้ม “ชอบก็กินเยอะๆ พรุ่งนี้ฉันจะทำเมนูอื่นให้กินอีก” นาราก็พยักหน้ารับ ธีมนต์มองทั้งสองคนสลับไปมาพลางคิดว่าตัวเองเหมือนเป็นคนนอก ทั้งสามคนกินอาหารเช้าด้วยกันอย่างอบอุ่น จู่ๆก็มีสายโทรศัพท์ไม่ได้รับเชิญดังขึ้นขัดจังหวะบรรยากาศอันอบอุ่นนี้ พี่ไฉไลเดินเข้ามาก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้คุณหญิงเพ็ญรดี “คุณหญิงคะ เป็นสายจากคุณหญิงเจนอารีค่ะ” พอได้ยินว่าเป็นสายจากคุณหญิงเจนอารี สีหน้าคุณหญิงเพ็ญรดีก็เปลี่ยนทันที เธอไม่อยากรับสาย “วางสายไปเลย!” พี่ไฉไลมองมือถือพลางเอ่ยขึ้น “คุณหญิงคะ แต่นี่เป็นสายที่สามจากคุณหญิงเจนอารีแล้วนะคะ” สายก่อนหน้านี้เธอก็ตั้งใจเมินแล้วนะแต่คุณหญิงเจนอารีก็ยังไม่ยอมแพ้ ราวกับจะโทรจนกว่าคุณหญิงเพ็ญรดีจะรับสาย คุณหญิงเพ็ญรดีจึงจำเป็นต้องรับโทรศัพท์มาก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย “ฮัลโหล!” “คุณหญิงเพ็ญรดีหรือ ในที่สุดคุณก็รับสายเสียที ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย!” “เรื่องอะไรล่ะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีกดเปิดลำโพง ในมือก็ยังถือโทสต์ไว้อยู่ “พวกเรานัดกันไปเล่นไพ่นกกระจอกที่ร้านหลานถิงตอนบ่ายสองโมง จองที่ของคุณหญิงไว้ด้วย ” คุณหญิงเจนอารีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจ คุณหญิงเพ็ญรดีถือว่าเป็นขุมทรัพย์ดีๆนี่เอง เล่นไม่กี่รอบก็แพ้เป็นเงินจำนวนหลายหมื่น จะไม่ดีใจได้อย่างไร คุณหญิงเพ็ญรดีรู้ดีว่าถ้าเธอโทรมาไม่มีทางเป็นเรื่องดีไปได้ “ฉันยังมีธุระที่บ้าน วันนี้คงไม่ได้ไปแล้ว” คุณหญิงเพ็ญรดีไม่อยากที่จะไปเป็นแหล่งขุมทรัพย์ให้โดนสูบหรอก เงินน่ะไม่สำคัญหรอก เสียหน้าไม่ได้ต่างหาก เธอรู้ดีว่าบรรดาคุณหญิงที่เล่นชนะแล้วได้เงินไป ลับหลังนินทาเธอว่ายังไงบ้าง “ที่บ้านมีธุระสำคัญอะไรถึงกับต้องจัดการด้วยตัวเองกัน ปล่อยให้คนใช้ทำไปเถอะ พวกเราจองที่ให้คุณหญิงแล้ว คุณหญิงจะปฏิเสธไม่ได้นะ!” คุณหญิงเจนอารีกัดเธอไม่ปล่อย “ลูกชายฉัน...” “คุณหญิงอย่าเอาลูกชายมาเป็นข้ออ้างหน่อยเลย ทักษะการเล่นของคุณหญิงยังไม่ดีจะได้มาฝึกทักษะด้วยไง ตกลงตามนี้ ไม่มาไม่ได้นะ!” “ฉันไม่...” คุณหญิงเถียงสู้ไม่ได้ เมื่อต้องเผชิญกับกับบรรดาคุณหญิงที่ดุร้ายราวกับสัตว์ป่า เธอมักจะใจดีเกินไปจนถูกรังแกอยู่บ่อยๆ “คุณหญิงมีข้ออ้างมากมายแบบนี้เพราะกลัวแพ้พวกเราใช่ไหมล่ะ?” คุณหญิงเจนอารีใช้แผนยุยง “จะเป็นไปได้ยังไง เรื่องเงินเป็นเรื่องเล็กน้อย... ” “งั้นก็ตกลงตามนี้ ฉันวางแล้วนะ ตอนบ่ายเจอกัน!” หลังจากวางสายคุณหญิงเพ็ญรดีก็หดหู่เป็นเวลานาน คิ้วทั้งสองข้างยกสูงขึ้น ไม่น่าเลยจริงๆ! นาราที่นั่งฟังมาตั้งนานก็เดาทางของคุณหญิงพวกนั้นได้จึงตบไหล่คุณหญิงเพ็ญรดีเบาๆ “คุณป้า ช่วงนี้ฉันว่าง ฉันจะไปกับคุณป้าเอง ช่วงนี้คันไม้คันมืออยากเล่นอยู่พอดี!” คุณหญิงมองหน้าเธอด้วยความเศร้าใจ “เธอไหวเหรอ?” เธอเกรงว่านาราจะเอาไม่อยู่แล้วเสียเงินไปพร้อมกับเธอ “ทำไมฉันจะไม่ไหวล่ะ?” นารายกยิ้มพลางมองหน้าธีมนต์ “อีกอย่าง ลูกชายคุณป้ามีเงินตั้งเยอะแยะ!” ธีมนต์ที่สนับสนุนนาราจึงรีบเอ่ยขึ้น “แม่ไม่ต้องกลัว ถ้าแพ้ผมจ่ายเอง คุณแม่เล่นให้เต็มที่เลย” แค่เรื่องเงินเอง ไม่มีก็ค่อยหาใหม่ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือความสุข! ถึงแม้คุณหญิงเพ็ญรดีจะไม่เคยเห็นฝีมือการเล่นไพ่ของนารา แต่จากเรื่องครั้งที่แล้วเธอก็ยังจำได้ไม่มีวันลืม เธอจึงคาดหวังเล็กน้อยถึงการเล่นไพ่ในช่วงบ่าย …… ช่วงบ่าย คุณหญิงเพ็ญรดีที่มีความมั่นใจมากขึ้นก็เปลี่ยนไป เธอตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษแถมยังเลือกชุดจากคอลเล็คชั่นล่าสุดของชาแนลให้กับนาราอีกด้วย บ่ายสองโมงตรง ทั้งสองคนมาถึงร้านหลานถิงอย่างตรงเวลา คลับหรูหราที่มีการผสมผสานระหว่างการพักผ่อนและความบันเทิงอยู่ด้วยกัน คุณหญิงกลุ่มนี้มาที่นี่บ่อย เมื่อบริกรเห็นคุณหญิงเพ็ญรดีก็รีบเข้ามาบริการเป็นอย่างดีทั้งหิ้วกระเป๋าให้เอยอะไรเอย จากนั้นก็เดินนำไปที่ห้อง ภายในห้องมีคุณหญิงจากสามตระกูลนั่งอยู่ที่โต๊ะสำหรับเล่นไพ่อยู่ก่อนแล้ว พวกเธอเหมือนชาวประมงที่เป็นคนหว่านแหจับปลาเพื่อรอปลาตัวใหญ่อย่างคุณหญิงเพ็ญรดีมาติดแห “พวกเธอว่าครั้งนี้ยัยนั่นจะแพ้อีกเท่าไหร่?” “บอกไม่ได้หรอกแต่ยังไงทุกครั้งเธอก็แพ้ไม่ต่ำกว่าแสน” “หลักแสนถือว่าเล็กน้อย เสียดายที่ครั้งก่อนฉันไม่มา” ในมือคุณหญิงนนทรีถือไพ่นกกระจอกอยู่พลางเอ่ยขึ้นด้วยความเสียดาย “ครั้งนี้ก็เรียกเธอมาแล้วไง” นัยน์ตาของคุณหญิงนิมมลเต็มไปด้วยความอยากเอาชนะ ทั้งหนี้เก่าหนี้ใหม่ ชำระพร้อมกันวันนี้เลย คุณหญิงเจนอารีพูดกลั้วหัวเราะ “เมื่อเช้าตอนฉันโทรไป ยัยนั่นไม่กล้ามาด้วยซ้ำ” คุณหญิงนิมมลและคุณหญิงนนทรีตั้งใจให้คุณหญิงเจนอารีโทรไปชวนคุณหญิงเพ็ญรดีมา จุดประสงค์ก็คือตั้งใจใช้โอกาสนี้ในการแก้แค้นเรื่องครั้งก่อน “ยังไงเสียเครื่องประดับมรกตที่ฉันเล็งไว้ก็จะตกเป็นของฉันแล้ว!” คุณหญิงนนทรีคิดที่จะเอาเงินสำหรับซื้อเครื่องประดับมรกตมาจากการเล่นไพ่กับคุณหญิงเพ็ญรดี นี่ก็ถือว่าได้เป็นระบายความแค้นแล้ว บริกรผลักประตูเข้ามา นาราจึงได้ยินประโยคนี้พอดี เธอยิ้มเยาะในใจ เครื่องประดับมรกตงั้นเหรอ เดี๋ยวจะทำให้แพ้หมดตัวเลยคอยดู