ตอนที่ 82 จูบให้รางวัล 2

ต๭นที่ 82 จูบให้รางวัล 2 “คุณหนูนาราทั้งสวยทั้งเก่งต้องมีผู้ชายต่อแถวมาจีบมากมายแน่นอน ยิ่งมีคู่แข่งเยอะดิฉันเกรงว่าจะไม่ทันการณ์น่ะสิคะ” พี่ไฉไลก็แค่เป็นห่วงเรื่องการแต่งงานของคุณธีมนต์ “เห้อออ ฉันรู้หรอกหน่าแต่จะทำยังไงล่ะ!” พี่ไฉไลขยับตัวเข้าไปกระซิบข้างหูคุณหญิง “คุณหญิงคะ เราต้องให้นายน้อยชิงลงมือก่อนไงคะ” “ก็ลงมือแล้วไง เมื่อคืนพวกเขาทั้งสองคนนอนด้วยกัน” คุณหญิงเพ็ญรดีเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี “แต่ก็ไม่รู้ว่ามีอะไรกันหรือเปล่า?” เธอเป็นกังวลนัก เมื่อเช้านี้นาราไม่ได้ปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้ยอมรับ เห้อออออ! เจ้าลูกชายทำไมแกไร้น้ำยาขนาดนี้เนี่ย! …… ลูกชายไร้น้ำยาของคุณหญิงวันนี้ยุ่งกับงานที่บริษัททั้งวัน ประชุมห้างานติดจนเวลาล่วงเลยมาถึงสามทุ่มกว่า พอกลับถึงบ้านก็พบว่าห้องรับแขกปิดไฟแล้ว เหลือบมองเวลาก็เห็นว่ายังไม่ถึงสี่ทุ่มเลย นอนกันหมดแล้วหรือ? เดินขึ้นมาชั้นสองเปิดเข้ามาในห้องนอนแขกที่นาราพักอยู่ก็ว่างเปล่าแต่กระเป๋าเสื้อผ้าเธอก็ยังอยู่นี่ “หายไปไหนนะ?” ธีมนต์เดินมาจนถึงห้องนอนของมารดาก็เห็นว่าไฟในห้องยังเปิดอยู่จึงเปิดประตูเข้าไปเสียงเบา เข้ามาด้านในก็เห็นผู้หญิงสองคนสวมชุดนอนคอลเลคชั่นใหม่สีเดียวกันนอนเอนหลังอยู่บนเตียง เมื่อเห็นภาพนี้ใจเขาก็สั่นไหว แสงไฟดูอบอุ่นแต่ใจเขากลับอบอุ่นกว่า คุณหญิงเพ็ญรดีเห็นลูกชายที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ดึงแผ่นมาส์กออกก่อนจะเดินเข้าไปหา “เจ้าลูกชายดึกขนาดนี้แล้วเพิ่งกลับถึงบ้านหรือ กินข้าวหรือยัง?” “วันนี้ประชุมทั้งวันยังไม่ได้กินข้าวเลยครับ” ถึงแม้ธีมนต์จะตอบคำถามของคุณหญิงเพ็ญรดีอยู่ทว่าสายตากลับจับจ้องอยู่ที่นารา เธอกำลังนั่งอ่านนิตยสารอยู่ข้างเตียงบนใบหน้ามีแผ่นมาส์กแปะอยู่ พลางสายตาก็เหลือบไปมองกองถุงช้อปปิ้งอีกด้าน “คุณแม่วันนี้เล่นไพ่ชนะเหรอครับ?” “ก็ใช่น่ะสิ นาราของเราเก่งมากกินเรียบหมด” คุณหญิงเพ็ญรดีรีบไปค้นถุงช้อปปิ้งก่อนจะยัดใส่มือให้เขาถุงหนึ่ง “อันนี้เป็นเสื้อเชิ้ตที่เลือกให้แก ลองดูว่าสิว่าเป็นยังไง?” ธีมนต์หยิบเสื้อออกมาจากถุง เป็นเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินตัวหนึ่ง “ก็สวยดีครับ!” “ยังมีอีกหลายถุงเลยซื้อให้แกทั้งนั้น แกค่อยๆดูไปนะฉันลงไปเตรียมอะไรให้แกกินหน่อย” คุณหญิงเพ็ญรดีหันกลับไปมองนารา “นาราเธอจะกินอะไรหน่อยไหม?” “ไม่แล้วค่ะ!” เนื่องจากนารากำลังมาส์กหน้าอยู่เสียงจึงเบาและอ่อนหวานกว่าปกติ เมื่อเห็นว่าแม่ตัวเองเดินออกไปแล้วก็วางของลงก่อนจะเดินเข้าไปหานารา “ดูท่าแล้วตอนนี้แม่ผมคงกลายเป็นแฟนคลับคุณไปแล้ว” นาราไม่ได้สนใจเขายังคงนั่งอ่านนิตยสารเหมือนเดิม ภายในห้องเงียบสงบมีเพียงเสียงพลิกนิตยสารเท่านั้น ธีมนต์เห็นแผ่นมาส์กบนใบหน้าเธอก็รู้สึกขัดตาจึงดึงออกก่อนจะโอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนตัวเอง “ยัยปีศาจผมพูดกับคุณอยู่นะ” “คุณธีมนต์มาส์กฉันยังไม่ถึงเวลาต้องเอาออกเลยคุณก็ดึงออกไปแล้ว คุณทำอะไรเนี่ย?” “มาส์กหน้ามาส์กเมื่อไหร่ก็ได้ มา เดี๋ยวผมจูบให้รางวัลดีกว่า!” ธีมนต์กดร่างเธอลงบนเตียงอย่างอาจหาญ นาราเอามือไปปิดปากเขาไว้พลางหันหน้าหนี “รางวัลบ้าอะไรเนี่ย ฉันไม่เอา!” “คุณไม่เอาผมจะเอา” ธีมนต์รวบแขนเธอไว้เหนือศีรษะก่อนจะคลอเคลียกลีบปากของเธอพลางออกแรงดูดเบาๆ รสจูบแสนหวานของเธอถือว่าเป็นยาชูกำลังชั้นดีสำหรับเขาที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน นาราไม่ยอมแพ้จูบตอบอย่างดูดดื่ม เธอตั้งใจออกแรงเพื่อที่จะกัดลิ้นเขาให้ได้ ธีมนต์ก็ไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสหลบเลี่ยงได้ทุกครั้ง เสียงจูบของพวกเขาดังก้องไปทั่วห้อง ด้านคุณหญิงเพ็ญรดีที่เพิ่งต้มบะหมี่เสร็จกำลังจะเรียกลูกชายไปกินก็มาเจอฉากนี้ก่อน คิดไม่ถึงเลยว่าทั้งสองคนกำลังคลอเคลียกันอยู่ เธอหลบอยู่ข้างประตูแอบมองพวกเขาอย่างเงียบเชียบ เธอยิ้มจนตาปิด ดีมาก นาราจะต้องกลายเป็นลูกสะใภ้เธอแน่นอน คุณหญิงเพ็ญรดีเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบและไม่ลืมที่จะปิดประตูให้พวกเขาก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง