ตอนที่ 83 ลูกชายคุณโดนฉันไล่ออกไปแล้ว

ต๭นที่ 83 ลูกชายคุณโดนฉันไล่ออกไปแล้ว เวลาเดินไปเรื่อยๆ เรื่องข่าวฉาวของปณิดาก็ผ่านมาสามวันแล้ว นาราอ้างว่าไปสัมมนานอกสถานที่เพื่อหลบหน้าปณิดาจนกระทั่งเธอมั่นใจว่าปณิดาไปจ้างทนายคนอื่นแล้วถึงจะยอมปรากฏตัว นาราตัดสินใจเปิดเครื่อง จมูกปณิดาก็ไวอย่างกับสุนัขเธอเพิ่งเปิดเครื่องก็โทรเข้ามาแล้ว สายที่หนึ่งผ่านไปเว้นระยะอีกไม่กี่วินาทีก็มีสายที่สองดังตามมาติดๆ นารารับสายอย่างเชื่องช้า เธอยังไม่ได้เปิดปากพูดทางฝั่งปณิดาก็พูดรัวเร็วราวกับปืนกลก่อนแล้ว “ทนายนาราในที่สุดคุณก็เปิดเครื่องเสียที คุณอยู่ที่ไหนฉันไปหาคุณที่สำนักงานก็ไม่เจอ โทรหาก็ไม่ติด หายเงียบไปเลย” “สัปดาห์ก่อนฉันไปนิวยอร์คจึงไม่ได้เปิดเบอร์ที่ใช้ในประเทศ” นาราตอบกลับอย่างใจเย็น “เกิดเรื่องใหญ่กับฉันแล้ว คุณเห็นข่าวแล้วใช่ไหม?” ปณิดาก็ไม่ได้ซักไซ้ว่าเธอไปต่างประเทศจริงหรือไม่แต่กลับเอ่ยจุดประสงค์ของเธอเลย นาราแววตาเย็นชาทันทีพลางตอบกลับด้วยน้ำเสียงห่างเหิน “เทรนเนอร์คนนั้นคงถูกติดสินบนไว้แล้วจึงตั้งใจเข้าหาคุณก่อนจะแอบถ่ายรูปพวกนั้น แต่คดีนี้ฉันไม่รับนะ ขอโทษด้วย!” “ได้เงินคุณก็ไม่รับงั้นเหรอ? ตอนนี้จะเล่นงานเทรนเนอร์คนนั้นคงสายไปแล้ว ฉันจ้างคุณล้านนึงไปฟ้องร้องเพจที่ปล่อยข่าว!” ปณิดาไม่เชื่อว่าเงินจะไม่สามารถทำให้นาราเปลี่ยนใจได้ นาราเดินออกมานอกระเบียงหรี่ตามองแสงแดดยามเช้าก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด “อย่าว่าแต่หนึ่งล้านเลย สิบล้านฉันก็ไม่มีทางรับ เรื่องนี้ต้องโทษที่คุณโง่เกินไป ทนความเหงาไม่ไหวจนตกหลุมพลางของคนอื่น” คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ต้องเป็นณัฐนิชแน่นอน ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เธอจะปรากฏตัวถ้าตอนนี้ณัฐนิชรู้ว่าเธอกลับมาแล้ว แผนการทั้งหมดของเธอจะได้รับผลกระทบ “โอ้โห ทนายนาราปากดีนะเนี่ย งานได้เงินก็ไม่รับ ถ้าไม่ใช่เพราะฉันเห็นว่าคุณเคยช่วยฉันจนชนะคดีมรดกฉันก็ไม่มาหาคุณหรอก ด้านนอกมีทนายมากฝีมือเกลื่อนไป คุณอย่าคิดว่า...” “งั้นคุณก็ไปหาทนายคนอื่นเถอะ! อ้ออีกอย่าง ฉันเคยเตือนคุณแล้วว่าตระกูลหันมณีไม่มีทางปล่อยคุณไปง่ายๆคุณก็ไม่สนใจเอง ถึงแม้จะชนะการฟ้องร้องครั้งนี้แต่ชื่อเสียงคุณก็เรียกกลับมาไม่ได้อยู่ดีแต่ยิ่งจะเป็นการทำให้เรื่องราวมันใหญ่โตมากขึ้นไปอีก” นารายืนอาบแดดทว่าแววตากลับเยือกเย็น “คุณหมายความว่าอะไร? อย่าคิดว่าตัวเองเก่งนักล่ะ ฉันจะคอยดูว่าคุณจะอวดดีได้นานสักเท่าไหร่กันเชียว?” “ที่ฉันจะบอกก็มีแค่นี้แหละ สรุปก็คือฉันช่วยอะไรคุณไม่ได้!” เมื่อพูดจบนาราก็ตัดสายทันที สิ่งที่ควรพูดก็พูดไปแล้วไม่มีความจำเป็นต่อปากต่อคำกับเธออีก “ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้น นาราจึงหันไปดูก่อนจะพบว่าแขกผู้มาเยือนคือคุณหญิงเพ็ญรดี “อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณป้า!” คุณหญิงเพ็ญรดีกวักมือเรียกเธอ “นาราหยุดคุยโทรศัพท์ก่อน ลงไปกินอาหารเช้ากันเถอะ!” ได้ยินคุณหญิงพูดแบบนี้เธอก็รู้สึกเริ่มหิวขึ้นมาทันทีจึงเก็บมือถือลงก่อนจะตอบรับคำชวน “ค่ะ!” คุณหญิงเพ็ญรดีกวาดสายตามองรอบห้องก่อนจะขมวดคิ้วถามด้วยความข้องใจ “เจ้าธีล่ะหายไปไหนแต่เช้า!” ทั้งสองคนเดินออกจากห้องพร้อมกัน นารายิ้มจางๆก่อนจะตอบกลับ “ไม่ทราบค่ะ” คุณหญิงเพ็ญรดีเบิกตาโพลงด้วยความตะลึง “เธอจะไม่รู้ได้ยังไงเมื่อคืนพวกเธอนอนด้วยกันไม่ใช่หรือไง?” เธอแปลกใจนัก ตั้งแต่นารามาอยู่ที่นี่เธอก็แอบสังเกตอยู่ทุกคืน ทั้งสองคืนที่ผ่านมาลูกชายเธอไปหานาราที่ห้องจริงๆ เป็นเพราะเมื่อคืนเธอง่วงเกินไปจึงไปนอนก่อนเลยไม่ได้สนใจ นาราเข้าใจความหมายที่คุณหญิงเพ็ญรดีต้องการจะสื่อ มุมปากเธอยกยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะหยอกเธอเล่น “ทักษะบนเตียงของลูกชายคุณป้าไม่ได้เรื่องจึงถูกฉันไล่ออกไปแล้ว” “อะไรนะ?” คุณหญิงเพ็ญรดีอึ้งไป “ทักษะบนเตียงของเขาไม่ได้เรื่องงั้นเหรอ?” ตายแล้ว!