ตอนที่ 86 นางฟ้ากลายเป็นของพวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ 2

ต๭นที่ 86 นางฟ้ากลายเป็นของพวกคุณตั้งแต่เมื่อไหร่ 2 คุณหญิงจันดาพยักหน้ารับ “พาทนายนาราไปทำความเข้าใจคดีนี้ที่ห้องประชุมก่อนเถอะ!” “ครับ เราจะไปเดี๋ยวนี้เลย!” ทั้งสามคนเดินไปพร้อมกัน คุณหญิงจันดามองนาราด้วยสายตามีเลศนัย ตอนแรกที่ลูกชายเธอบอกเธอก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแต่พอมาเจอผู้หญิงคนนี้ด้วยตัวเองเธอกลับมีความคาดหวังเล็กน้อย ระหว่างทางเดินไปห้องประชุม คุณหญิงจันดาก็คิดขึ้นได้ “ทนายของฝ่ายจำเลยคือบัณฑร” “บัณฑร” ก่อนกลับมาเธอได้ยินชื่อเสียงของบัณฑรมาบ้าง เป็นทนายชื่อดังระดับประเทศ มีฉายาว่า ‘ปากโด่งดัง’ ในแวดวงทนาย ทัศสัยเห็นสีหน้าของเธอก็เข้าใจทันที “เพราะฉะนั้นถึงเพิ่มความยากให้กับการฟ้องร้องในครั้งนี้” “ฉันชอบท้าทายอะไรยากๆอยู่แล้วค่ะ!” มุมปากนารายกยิ้มบางๆ คุณหญิงจันดาที่นั่งฟังบทสนทนาของพวกเขาอยู่ด้านข้างก็อดไม่ได้ที่จะมองหน้านาราอีกครั้ง ขณะเดียวกันก็มีบรรยากาศกดดันแผ่ปกคลุมทั่วห้องประชุม เหล่าผู้รับผิดชอบและที่ปรึกษาด้านกฎหมายเมื่อเห็นพวกเขาปรากฏตัวต่างก็ลุกขึ้นยืนทันที “คุณหญิงจันดา!” ทัศสัยเดินขึ้นมาด้านหน้าเพื่อทำหน้าที่แนะนำให้ทุกฝ่ายรู้จักกัน “ท่านนี้คือทนายนาราเป็นทนายที่ผมจ้างมา ผมตัดสินใจยกคดีให้เธอเป็นคนจัดการ” นัยน์ตาของที่ปรึกษาด้านกฎหมายก็มีความกดดันพาดผ่าน เขาและบัณฑรเคยทำงานร่วมกันมาก่อนแต่สุดท้ายก็แพ้คดี ดังนั้นทางบริษัทจึงจำเป็นต้องหาทนายจากข้างนอกมารับช่วงแทน “เราเริ่มปรึกษาคดีนี้กันเลยนะคะ?” นาราทักทายพวกเราอย่างเรียบง่ายและให้ความสำคัญกับคดีมากกว่า บรรดาชายสวมสูทใส่รองเท้าหนังหลังจากได้รับสัญญาณทางสายตาจากคุณหญิงจันดาก็พากันนั่งลง ชายวัยกลางคนสวมแว่นตาที่อยู่ด้านหน้าสุดคือผู้รับผิดชอบเกี่ยวกับเรือยอชท์ภายใต้การดูแลของบริษัทเนวิลล์กรุ๊ป ชื่อว่าพิสิษฐ์ พิสิษฐ์ขยับกรอบแว่นสีดำของตนขณะเรียบเรียงประโยคก่อนจะเอ่ยขึ้น “คุณหญิงจันดาผมขออนุญาตอธิบายเกี่ยวกับข้อกำหนดทั้งหมดที่ทางคุณอาชวินซึ่งผู้ซื้อเสนอมาก่อนนะครับ ถึงแม้ว่าจะมีหลายส่วนที่ดูไม่สมเหตุสมผลแต่ทางฝ่ายวิศวกรของบริษัทเราก็เก็บทุกรายละเอียดแล้ว เมื่อสองเดือนก่อนตอนชำระเงินทางคุณอาชวินก็มาตรวจสอบงานด้วยตัวเอง อีกทั้งยังแสดงออกถึงความพึงพอใจเราทั้งสองฝ่ายถึงจะทำการเซ็นสัญญาการชำระเงิน” เลขาจึงนำรูปภาพซึ่งเป็นรายละเอียดต่างๆของเรือยอชท์มาให้คุณหญิงจันดา ทัศสัยและนาราดู นารามองรูปภาพอย่างตั้งใจก่อนที่น้ำเสียงน่าฟังจะเอ่ยขึ้น “ข้อกำหนดที่ไม่สมเหตุสมผลที่คุณอาชวินเสนอมาหมายถึงอะไรเหรอคะ?” ทุกคนในห้องประชุมอึ้งไปสักพัก คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะเริ่มงานเร็วขนาดนี้ แต่เมื่อวิเคราะห์ดูแล้วคำถามที่เธอถามนั้นก็คือใจความสำคัญของคดีนี้จริงๆ “ยกตัวอย่างเช่นเปลี่ยนกำแพงกั้นเป็นห้องเล่นไพ่นกกระจอกอีกทั้งยังต้องมีโต๊ะหมู่บูชา……” พิสิษฐ์นึกถึงรายละเอียดแล้วยกตัวอย่างออกมาทีละข้อๆ นาราฟังไปด้วยพลางจดรายละเอียดลงในสมุดโน้ตของเธอไปด้วยก่อนจะตั้งคำถาม “แล้ววันที่เซ็นชำระเงินทางคุณอาชวินไม่ได้มีข้อสงสัยอะไรเลยเหรอคะ?” พิสิษฐ์หันกลับไปมองเพื่อนร่วมงานอีกสองคนด้านหลังจากนั้นตอบกลับอย่างแน่วแน่ “ไม่มีครับ!” “โถส้วมทองคำ ห้องไพ่นกกระจอก ระบบปรับอากาศ โถงทางเดินกระจก ตำแหน่งที่ตั้งโต๊ะบูชาและอื่นๆ……รายละเอียดที่คุณอาชวินกำหนดเหล่านี้ เขาตรวจสอบด้วยตัวเองทุกอย่างแล้วยืนยันว่าไม่มีปัญหาก่อนจะเซ็นชำระเงินและวันนั้นคุณอาชวินยังตั้งใจเปิดChâteau Lafite-Rothschildขวดหนึ่งเพื่อเป็นการฉลองอีกด้วย” “มีรูปถ่ายรวมของวันนั้นไหมคะ?” นาราเอ่ยถามขณะก้มหน้า “มีครับ” คนที่ตอบคำถามครั้งนี้เป็นชายรูปร่างท้วมที่ยืนอยู่ข้างพิสิษฐ์ เขาหยิบมือถือออกมาปลดล็อคก่อนจะเลื่อนดูสักพักแล้วยืนมือถือให้นารา นารารับมือถือไปดูด้วยใบหน้าเรียบเฉย หลังจากเก็บรายละเอียดภายในรูปเสร็จเธอก็พูดออกมาแค่สองคำ “ดีมาก” พิสิษฐ์และคนอื่นๆไม่เข้าใจคำว่า ‘ดีมาก’ของเธอนั้นหมายถึงอะไร? แต่เนื่องจากมีคุณหญิงจันดาอยู่ด้วยพวกเขาจึงไม่กล้าถามรายละเอียดมาก ทนายนาราถามอะไรพวกเขาก็ตอบแค่นั้น หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...... การประชุมก็สิ้นสุดลง พิสิษฐ์และเพื่อนร่วมงานของเขาอีกสองคนก็เดินออกจากห้องประชุม คุณหญิงจันดามองนาราที่กำลังเก็บของอย่างไม่รีบร้อนก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ชื่นชมมากขึ้น “ทนายนารา คดีนี้ยกให้คุณเป็นคนจัดการแล้วกันนะ” จากการแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันเมื่อสักครู่ทำให้คุณหญิงได้เห็นถึงความเป็นมืออาชีพและลักษณะนิสัยของเธอเพิ่มมากขึ้น “ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่ค่ะ” “คุณแม่ปล่อยให้ผมจัดการเถอะครับ ” ทัศสัยส่งสายตาพยักพเยิดไปทางนาราให้กับมารดาตัวเอง “ไว้พบกันใหม่นะคะคุณหญิง” นาราเอ่ยขึ้นอย่างมีมารยาท เมื่อคุณหญิงจันดาจากไป ทัศสัยถึงกล้าเข้าใกล้เธอ เขายืนพิงโต๊ะมองเธอ “คดีนี้คุณมั่นใจกี่เปอร์เซนต์?” นัยน์ตาของนาราเป็นประกายเล็กน้อย เธอหยุดคิดสักพักก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบ “ห้าสิบเปอร์เซ็นต์!” “ห้าสิบเปอร์เซ็นต์เองเหรอ?” ทัศสัยคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะตอบตรงขนาดนี้ นาราเงยหน้าขึ้นมาพลางมองเข้าด้วยสายตาเรียบนิ่ง “ใช่ค่ะ แต่อย่าลืมที่ฉันบอกเมื่อสักครู่นะคะ ฉันชอบท้าทายอะไรยากๆ!” ทัศสัยมองท่าทางใจเย็นของเธอจึงอดไม่ได้ที่จะปรบมือให้ “นางฟ้า ผมเชื่อฝีมือคุณนะ! อ้อใช่แล้ว ผมเตรียมห้องทำงานไว้ให้คุณด้วย ตามผมมา!” นาราที่เพิ่งเก็บของเสร็จก็ไม่รอช้า “ค่ะ!”