ตอนที่ 95 พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก

ต๭นที่ 95 พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตก ไวทยุตยืนอยู่ที่ประตู วันนี้เขาสวมชุดสูทสีน้ำเงินดูอบอุ่นดุจแสงตะวันทั้งดูมั่นคงและสง่างาม พร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปากของเขาที่ดูเหมือนสายลมฤดูใบไม้ผลิในเดือนมีนาคมทั้งอบอุ่นและมีเสน่ห์ แม่ร่วง เป็นเขานี่เอง! "อรุณสวัสดิ์ครับคุณป้า!" ไวทยุตก้าวเข้ามาหาและกล่าวทักทายเธอ คุณหญิงเพ็ญรดีใจคอไม่ดี เมื่อรู้สึกว่าคู่แข่งตรงหน้าไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ดูดียิ่งกว่าลูกชายของเธอ! "สวัสดีจ้ะ!" คุณหญิงเพ็ญรดีลนลานตอบรับ เมื่อเห็นว่าเขากระตือรือร้นยกกระเป๋าเดินทางหนักๆทั้งยังเปิดประตูรถให้นาราอีกด้วย เธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าธีมนต์ลูกชายของเธอจะรู้รึเปล่าว่านาราจะออกจากบ้านไปในวันนี้? "คุณป้าครับ ถ้าอย่างนั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ!" ไวทยุตกล่าวลากับคุณหญิงเพ็ญรดีก่อนที่จะขึ้นรถ "จ้ะ ขับรถดีๆล่ะ!" คุณหญิงเพ็ญรดีเหม่อมองตามรถที่กำลังขับออกไปอย่างช้าๆ ใบหน้าของเธอพลันกระตุก ท่าจะไม่ดีเสียแล้ว ศัตรูช่างแข็งแกร่งจริงๆ ส่วนลูกชายที่โง่เขลาของเธอนั้น ว่าที่ภรรยาถูกแย่งไปแล้วยังนอนไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เลย เธอจึงกลับขึ้นไปชั้นบนเพื่อตามหาลูกชาย เธอไม่สนใจอะไรมากนัก ผลักประตูเข้าไปพร้อมกับส่งเสียงดังลั่น “ลูกชาย หนูนาราถูกแย่งไปแล้วทำไมยังมัวนอนอยู่อีก? ลูกต้องระวังหน่อยนะ ผู้ชายคนนั้นเห็นครั้งแรกก็รู้แล้วว่ารับมือได้ยาก ทั้งหล่อ ทั้งอ่อนโยนแล้วก็ดูดีกว่าลูกเยอะเลย" เสียงของคุณหญิงเพ็ญรดีเป็นเหมือนนาฬิกาปลุกที่ทำให้ธีมนต์ตื่นขึ้นมาทันที แต่เขายังคงงัวเงียอยู่จึงไม่ได้ยินสิ่งที่แม่ของเขาพูด จากนั้นก็พลิกผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า "คุณแม่ อย่าเพิ่งโวยวายได้มั้ยครับ เมื่อคืนผมทำงานล่วงเวลาจนดึก ..." "แกไม่ต้องการว่าที่ลูกสะใภ้แล้วใช่มั้ย?" คุณหญิงเพ็ญรดีเกลียดเหล็กที่ไม่ได้ทำจากเหล็ก กระชากผ้าห่มของเขาออก "ลูกสะใภ้อะไร ปีศาจน้อยเป็นอะไร?" ธีมนต์มีปฏิกิริยาตอบสนองเพียงแค่นั้น คุณหญิงเพ็ญรดีเท้าสะเอวจ้องมองเขา "หนูนาราเพิ่งถูกผู้ชายคนหนึ่งพาไปแล้ว เขาเป็นหัวหน้าของสำนักงานกฎหมายแล้วเขาก็ดูน่าสนใจจริงๆสำหรับหนูนารา!" …… อีกด้านหนึ่ง ในรถ ไวทยุตเริ่มเปิดหัวข้อสนทนา "ไม่กี่วันก่อนคุณปณิตาหาคุณไม่พบ ก็เลยไปก่อความวุ่นวายที่บริษัท แต่ถูกอนพัชรขวางเอาไว้" "มันดูน่าทึ่งมากเลยนะที่เขาสามารถจัดการกับผู้หญิงที่รับมือได้ยากอย่างคุณปณิตาได้" นาราคาดไม่ถึงเลยว่าคนที่ไม่เอาถ่านแบบนั้นจะสามารถสยบคุณปณิตาได้ "เก่าไปใหม่มา ถึงจะบอกว่าเธอมีทนายความคนอื่นมาจัดการเรื่องนั้นแทน แต่คุณก็จะต้องระวังตัวด้วย" ไวทยุตเตือนเธออย่างระมัดระวัง "ทำไมคะ?" นาราย้อนถามพร้อมทั้งมองดูเขา เขาขมวดคิ้วด้วยท่าทีจริงจังพลางกล่าวนิ่งๆว่า "เมื่อไม่นานมานี้บริษัทนาโนเบย์มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น มรสุมที่บริษัทพวกเขาพบเจอจริงๆแล้วเกี่ยวข้องกับคุณทั้งหมด" นัยน์ตาที่เฉียบแหลมของนารามีแววเยาะเย้ยพาดผ่าน แต่ท่าทียังคงสงบนิ่ง "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงยังไงพวกเขาก็ติดร่างแหอยู่ดี ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาก็ต้องรู้ว่าฉันกลับมาแล้ว" ไวทยุตฟังเธอแล้วก็อดไม่ได้ที่จะเหลียวมองเธอ แต่ความกังวลในใจก็ยังคงไม่ลดน้อยลง เมื่อมาถึงลานจอดรถของอาคารเอลล่า นาราก็ลงจากรถแล้วลากกระเป๋าเดินทางไปที่รถของตนเอง นิตาที่กำลังรอเธออยู่ที่นี่ เมื่อเห็นว่าเธอกลับมาแล้วก็รีบก้าวเข้ามาหาทันที "อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณทนายนารา!" นาราพยักหน้าแล้วหันไปพูดกับไวทยุตที่กำลังตามมาว่า "ฉันไม่ขึ้นไปนะคะ จะตรงไปที่เนวิลล์กรุ๊ปกับนิตาเลยค่ะ" "รีบขนาดนั้นเลย?" "อืม ได้ข้อมูลใหม่มาและฉันจำเป็นต้องรู้ข้อมูลฝ่ายโจทก์เพิ่มเติมเกี่ยวกับคดีค่ะ" "ถ้างั้นพวกคุณก็ระวังตัวด้วยละกัน" เมื่อเห็นพวกเธอจากไปแล้ว ไวทยุตจึงเดินไปที่ลิฟต์ นารามาที่บริษัทเนวิลล์กรุ๊ปพร้อมผู้ช่วยของเธอ ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็ได้รับความสนใจมากมาย แต่เธอก็เย็นชาเช่นเคย ไม่เคยสนใจสายตาของคนอื่นเลย พนักงานของบริษัทบางคนไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่บริษัทมีคนที่สวยมากขนาดนี้? ตลอดทางที่นาราเดินผ่าน ก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบกันไม่หยุดว่า "ดูผู้หญิงคนนั้นสิ ทำไมถึงได้สวยขนาดนั้นนะ?"