ตอนที่ 99 กะทันหันจนไม่ทันได้ตั้งตัว

ต๭นที่ 99 กะทันหันจนไม่ทันได้ตั้งตัว "ผมไม่คิดว่าคนเราจะทำลายเรือได้ด้วยการเคาะไม้เท้าครั้งเดียวหรอกนะ" ธีมนต์ถูกเสน่ห์ของเธอดึงดูดให้เข้าไปกอดเธอจากทางด้านหลัง คางที่เกยอยู่บนไหล่ของเธอมีตอเล็กๆโผล่ขึ้นมาชวนให้รู้สึกจั๊กจี้ นาราอัดควันบุหรี่เข้าไปเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะขยี้แล้วทิ้งไป มองออกไปยังดวงดาวที่ส่องแสงพร่างพราวอยู่เงียบๆ "ผู้หญิงน่ะสูบบุหรี่มากเกินไปก็ไม่ดีนะ" เขาไม่สามารถลงโทษหรือชื่นชมในเรื่องที่เธอสูบบุหรี่ แต่ที่เขาไม่เห็นด้วยก็เพราะมันเป็นอันตรายต่อร่างกายของเธอ นาราไม่ตอบแต่ถามกลับมาว่า "ไม่นานมานี้จรรย์ธรยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรใช่มั้ยคะ?" หลังจากที่สร้างปัญหาเมื่อไม่นานมานี้ ด้วยนิสัยอย่างเธอเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดเพียงแค่นั้น ธีมนต์ไม่ได้พิจารณาใบหน้าของเธออย่างจริงจังมานานแล้ว เขาจึงก้มลงพิศมองใบหน้าเล็กๆที่สวยงามของเธออย่างชื่นชมและยิ้ม "ไม่ใช่ว่าคุณไปอยู่ที่บ้านผมตั้งสองสามวันเหรอ คุณเห็นเธอรึเปล่าล่ะ?" นาราครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "เธอน่าจะยุ่งอยู่กับการทำจมูกใหม่ พนันกันได้เลยว่า ถ้าคุณพบเธอคราวหน้า จมูกของเธอจะต้องไม่เหมือนเดิม" ธีมนต์ไม่สนใจเรื่องของจรรย์ธรไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงก็ตาม แต่กับผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาต้องระมัดระวังและรอบคอบให้มากๆ เขาบีบจมูกเธอเบาๆ "แล้วคุณจะจัดการยังไงกับนาโนเบย์ต่อ?" รอยยิ้มในดวงตาของนาราโค้งมาบรรจบกันเหมือนแสงสุดท้ายก่อนพระอาทิตย์ตกดินก่อนจะถูกแทนที่ด้วยความมืดมิดและความโหดร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุด กัดฟันพูดว่า "ฉันอยากจะขุดรากถอนโคนบริษัทนาโนเบย์ให้เหลือแต่เปลือก" บริษัทยักษ์ใหญ่อย่างนาโนเบย์จะถูกเปลี่ยนให้เป็นบริษัทที่เหลือแต่เปลือกได้ง่ายๆอย่างนั้นหรือ? ดูเหมือนว่าธีมนต์จะไม่เชื่อว่าเธอจะสามารถทำแบบนั้นได้ จึงเสนอตัวขึ้นมาว่า "อยากให้ผมช่วยกำจัดบริษัทนาโนเบย์ให้ไม่เหลือแม้แต่ซากเลยมั้ย?" นารามองดูเขาและยิ้มอย่างเย็นชาชูนิ้วขึ้นมาหนึ่งนิ้ว "หนึ่งเดือน" "หนึ่งเดือน?" ธีมนต์ขมวดคิ้ว "ในหนึ่งเดือนฉันจะทำให้นิรุทธ์เต็มใจถอนเงินออกไปเอง" นารามีแผนในใจ "มั่นใจขนาดนั้นเลย?" แต่มันก็ทำให้ธีมนต์ทึ่ง "คุณมีแผนยังไงบ้าง?" "เรื่องของฉัน" นาราไม่ยอมบอกเขา ไม่สำคัญว่าเธอจะบอกเขาหรือไม่ แต่ประโยคสุดท้ายของเธอทำให้ธีมนต์รู้สึกไม่สบายใจ "ตั้งแต่วินาทีที่คุณลากผมเข้าไปเกี่ยวข้อง มันก็ไม่ใช่แค่เรื่องของคุณอีกต่อไป" นาราไม่สนใจเขา ได้แต่มองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันไกลโพ้น หัวใจของเธอมีความคิดโลดแล่นอยู่ ความน่ารักมีเสน่ห์และมีชีวิตชีวาของเธอปลุกสัญชาตญาณเร้นลับของชายหนุ่ม เขาเริ่มกระสับกระส่ายและพรมจูบไล่ตั้งแต่ติ่งหูของเธอลงไปเรื่อยๆ ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นรดบนลำคอของเธอ จูบเบาๆนั่นเหมือนกับลูกไก่ที่กำลังค่อยๆจิกเพียงแต่ว่ามันอ่อนโยนมากกว่าลูกไก่ นาราถูกรบกวนจากการกระทำของเขาก็รู้สึกเหนื่อยหน่าย มองเขาอย่างรังเกียจและพูดกับเขาอย่างเย็นชาว่า "ถ้าคุณไม่กลัวว่าจะสกปรกก็แค่มีเพศสัมพันธ์ซะ จากนั้นมีดสีขาวจะเข้าไปแล้วก็มีมีดสีแดงออกมา" ธีมนต์ผู้ที่กำลังหลงใหลอยู่กับกลิ่นหอมจากร่างกายเธอไม่เข้าใจเธออยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็ลืมจูบแล้วพูดขึ้นมามั่วๆว่า "ผมจะเปลี่ยนเป็นมีดสีดำ!" นารารู้ว่าคนโง่คนนี้ไม่เข้าใจความหมายของเธอ ดังนั้นเธอจึงจับมือของเขาย้ายไปที่บริเวณท้องน้อย "จะให้ฉันสาธิตให้ดูมั้ยว่ามันจะเปื้อนเลือดจากตรงไหน?" ธีมนต์ขมวดคิ้วจากนั้นเขาก็เข้าใจในความหมายของเธอ สลัดมือของเธอออก "คุณเลือกวันในเดือนนี้ซะทีสิ" เขาหงุดหงิดที่พลาดโอกาสจากเธออีกครั้ง แต่เมื่อระยะเวลานั้นสิ้นสุดลง การตกไข่ก็จะเริ่มขึ้น ทำให้มีโอกาสตั้งครรภ์มากขึ้นกว่าเดิม! นาราไม่สนใจเขาและกลับไปในห้อง ธีมนต์ก้าวตามมาทัน "ผมก็ง่วงเหมือนกัน มานอนด้วยกันเถอะ!" "ป้าฉันมา" "คุณไม่สามารถร่วมรักได้ ไม่ได้แปลว่าคุณจะไม่นอนหลับ" นาราหมดคำจะพูดกับเขา "... "