ตอนที่6 เหตุการณ์ที่ผ่านมาของปีศาจจิ้งจอก (1)

ตอนที่6 เหตุการณ์ที่ผ่านมาของปีศาจจิ้งจอก (1) ฉันมองไปที่จิ้งจอกเก้าหางด้วยความประหลาดใจและหัวใจเต้นรัว คิดย้อนไปตั้งแต่ต้นเลี้ยวจัยชื่ยี่เป็นหนึ่งในหนังสือเล่มโปรดของฉัน! เนื้อเรื่องในหนังสือทำให้ฉันร้องไห้เสียน้ำตาไปหลายครั้ง คิดไม่ถึงเลยว่าในชีวิตของฉันจะมาเจอกับนางเอกของเรื่องนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะจับหน้าอกด้วยความตกใจ “อ่า! หัวใจดวงน้อยๆ ของฉัน! เจ้าผีดูดเลือด หัวใจของฉันรับไม่ทัน! “ หลี่ฉองเซิงมองฉันด้วยสายตาสมเพช “เลิกเล่นได้แล้ว! รีบฟังเรื่องของเธอก่อนดีไหม! “ “อา! เป็นคำพูดที่ทำให้ฉันตื่นจากความฝันจริงๆ ! ใช่ ใช่ ใช่ เสี่ยวชู่ยเธอเล่ามาเร็ว! “ เสี่ยวชู่ยค่อยๆ รื้อฟื้นอารมณ์แล้วก็เริ่มเล่าเรื่องของเธอ “นี่ก็ผ่านมานานมากแล้วจริงๆ ! เมื่อพันปีก่อนแม่ของฉันหยูจีเป็นคนสวนอยู่ในป่าของสวรรค์เธอเป็นสุนัขจิ้งจอกได้พันปี แต่ด้วยที่แม่ของฉันแอบขโมยไข่มุกรัตติกาลของตำหนักไท่ไป๋ก็เลยถูกเทพเจ้าสายฟ้าไล่ล่า แม่ของฉันสู้เทพเจ้าสายฟ้าไม่ได้จนถูกทำให้กลับสู่สภาพมนุษย์และหนีเอาตัวรอดและด้วยความบังเอิญแม่ของฉันหลบเข้าไปในห้องของพ่อหวางหยวนเฟิง—ห้องนอนของหวางหยวนจื้อ หวางหยวนจื้อเห็นแม่ของฉันบาดเจ็บก็เลยไม่ทิ้งให้เธออยู่คนเดียวแถมยังช่วยอุ้มเธอขึ้นมาด้วยความเห็นอกเห็นใจและยังพาแม่ของฉันหลบเสียงฟ้าร้อง! ไม่เพียงเท่านั้นหวางหยวนจื้อยังช่วยทำแผลและดูแลจนแม่ของฉันหายดี ก่อนที่แม่ของฉันจากไปแม่ของฉันกลายร่างมนุษย์และได้ให้สัญญาว่าจะตอบแทนโดยทิ้งของที่ระลึกไว้ แม่ของฉันบอกหวางหยวนจื้อว่าทุกเมื่อที่ต้องการความช่วยเหลือก็ไปหาเธอที่ภูเขาหลานหยา ไม่กี่ปีผ่านไปด้วยความพยายามหวางหยวนจื้อก็ได้เข้ารับราชการทำงานในวัง แต่คนฉลาดอย่างหวางหยวนจื้อก็ดันมีลูกชายโง่เขลา—หวางหยวนเฟิง ฉันฟังด้วยความตั้งใจและตื่นเต้น “อ๋อ! อันนี้ฉันรู้จัก หวางหยวนจื้อก็คือสามีของเธอ” พอเสี่ยวชู่ยได้ยินชื่อหวางหยวนเฟิงก็มีแสดงท่าทีเขินขึ้นมาทันที “อืม ใช่ เขาคือคนรักของฉัน” “อ่อ! ที่แท้ละครบางตอนก็สร้างจากเรื่องจริงนี่เอง! “ หลี่ฉองเซิงเห็นฉันไม่หยุดซักเธอสักทีเขาเลยอดไม่ได้ที่จะเขกหัวฉัน “เธอหยุดขัดเขาสักที ฟังเธอเล่าให้จบก่อน! “ ฉันมองหลี่ฉองเซิงอย่างน้อยใจแล้วก็เลือกที่จะเงียบ “ถึงหยวนเฟิงจะอายุแค่สิบแปดแต่เขามี IQ เท่ากับเด็กห้าขวบเท่านั้นและสิ่งที่พ่อแม่ที่ลำบากใจที่สุดคือเขาไม่สามารถแยกเพศหญิงชายได้ ชอบพูดเรื่องตลกและขี้โกหก! ดังนั้นพอถึงเวลาที่ต้องแต่งงานก็ไม่มีใครยอมแต่งด้วย! หวางหยวนจื้อจำสัญญาที่แม่ของฉันให้ไว้ได้ เขาก็เลยไปที่ภูเขาหลังหยาหวังว่าจะให้ช่วยเปลี่ยนลูกชายตัวเองให้เป็นคนฉลาดขึ้นได้ ส่วนเรื่องที่จะช่วยเปลี่ยนให้หยวนเฟิงฉลาดนั้นมันจะต้องใช้พลังชีวิตถึงร้อยปีดังนั้นแม่ของฉันจึงปฏิเสธ แต่ด้วยความที่แม่ของฉันได้สัญญาเอาไว้แล้วว่าจะช่วยหาภรรยาที่ดีให้ลูกชายผู้โง่เขลา! หวางหยวนจื้อไม่รู้จะทำยังไงก็เลยกลับบ้านไปรอข่าวจากแม่ของฉัน! “ ฉันใช้มือลูบคางมองไปที่เสี่ยวชู่ยด้วยความสงสัย “ขอขัดแป๊บนึง! จริงๆ แล้วฉันมีคำถามที่สงสัยมาตลอด! “ “คำถามอะไร? “ “พ่อของเธอคือใคร? “ เสี่ยวชู่ยแสยะยิ้ม “ฮึฮึ จริงๆ ฉันก็ไม่รู้ว่าพ่อของฉันเป็นใครฉันรู้แต่ว่าฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่ในตอนนั้นและต่อมาเทพเจ้าหวางหมู่ก็เลือกเธอให้เป็นผู้ดูแลสวนศักดิ์สิทธิ์ในตำหนักของบนสวรรค์ เธอก็น่าจะรูนะว่าปีศาจอย่างเราได้เลื่อนขั้นไปเป็นนางสวรรค์มันน่าภูมิใจแค่ไหน ดังนั้นแม่ของฉันก็เลยทิ้งฉันไปและที่สวรรค์เพื่อการฝึกฝนจำเป็นต้องตัดความปรารถนาทั้งหมดออกไปให้ได้ พวกเราก็เลยไม่ได้ติดต่อกันนานหลายปีและเพื่อตอบแทนหวางหยวนจื้อเขาถึงได้มาหาฉัน ให้ฉันแต่งงานกับคนโง่เขลาหวางหยวนเฟิง! ด้วยความกตัญญูฉันเลยรับปากจะตอบแทนบุญคุณแทนแม่ของฉัน แต่เป็นเวลาสามปี! ในความเป็นจริงในเวลานั้นฉันไม่ได้มีประสบการณ์อะไรเพราะแม่ของฉันไม่ค่อยสอนฉันดังนั้นความสัมพันธ์ของแม่ลูกของฉันจึงเปราะบางมากจริง ๆ ! " ฉันผงกหัวด้วยความเข้าอกเข้าใจ “หลังจากฉันแต่งเข้าบ้านตระกูลหวางด้วยความที่ฉันเป็นคนฉลาดมีไหวพริบรู้จักถนอมน้ำใจผู้อื่นฉันก็กลายเป็นสะใภ้คนโปรดของหวางหยวนจื้อ ในตอนแรกๆ ถึงฉันกับหยวนเฟิงจะอยู่ห้องเดียวกันแต่ก็แยกเตียงกันนอน แต่ว่าพวกเขากลัวว่าตระกูลหวางจะไร้ผู้สืบทอดก็เลยย้ายเตียงออกไปแล้วบังคับให้พวกเรานอนเตียงเดียวกันและด้วยที่เตียงของหยวนเฟิงเล็กมากจนฉันไม่ชิน ฉันยังจำได้มีครั้งหนึ่งตอนกลางดึกแค่ฉันขยับตัวก็ทำให้หยวนเฟิงกลิ้งตกเตียง พอถึงคืนที่สองให้ตายยังไงหยวนเฟิงก็ไม่ยอมนอนเตียงเดียวกับฉัน! ตอนนั้นพวกเราแยกกันไม่ได้เลยฉันมักจะคิดเกมส์ใหม่ๆ มาเล่นกับหยวนเฟิง” หลี่ฉองเซิงมองจิ้งจอกเก้าหางด้วยความสงสัย “แล้วนี่มันก็ดีแล้วนี่? “ ฉันหลี่ฉองเซิงด้วยสายตาเซง “นายบอกว่าตัวเองอายุแปดสิบกว่าปี! ขนาดเลี้ยวจัยก็ไม่เคยดู! “ “ใครบอกฉันไม่เคยดู! ที่สำคัญเรื่องราวของเลี้ยวจัยมีเยอะแยะเต็มไปหมด ฉันไม่เคยเห็นเรื่องนี้ก็ไม่แปลกนี่! “ “เอ่อ ก็มีเหตุผล! “ เสี่ยวชู่ยยิ้มให้พวกเรา “พูดจริงๆ ฉันก็อิจฉาพวกเธอนะ วันเวลาของพวกเธอตอนนี้มันเหมือนเวลาที่ฉันกับหยวนเฟิงเคยผ่านมาด้วยกัน” ฉันยักไหล่แบบไม่ได้ใส่ใจอะไร “นฝไม่เห็นจะมีอะไรน่าอิจฉาเลย? ทะเลาะกันตลอด มันดีตรงไหน! “ “เธอยังไม่เคยสูญเสีย เมื่อเธอสูญเสียไปแล้วเธอจะรับรู้กด้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมามันดีแค่ไหน ฉันในตอนแรกก็ไม่ได้เห็นค่าช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมันกับเขา ถ้าหากฉันรู้ล่วงหน้าฉันจะเห็นคุณค่ามันมากๆ “ หลี่ฉองเซิงมองฉันด้วยความกระวนกระวาย “งั้นเธอก็รีบพูดเรื่องหลังจากนี้! “ “หวางหยวนเฟิงมีเพื่อนบ้านชื่อหวางผูผิ่น ตอนเป็นวัยรุ่นก็เคยไปผจญภัยด้วยกัน เขาเป็นเด็กบ้านรวยแต่ขี้เกียจไม่ชอบการเรียนมักใหญ่ใฝ่สูงแต่กลับใช้เวลาทำแต่เรื่องไร้สาระ ครั้งหนึ่งเขาโดดเรียนไปเที่ยวเล่นในป่าจนหลงทางและถูกหมาป่าโจมตีแต่ก็ยังโชคดีที่มีปีศาจงูมาช่วยเอาไว้! แต่ด้วยความที่เขาตกใจกลัวก็เลยไม่ได้กล่าวขอบคุณปีศาจงูแล้วก็จากมาเลย! จนตอนที่เขากลับเข้าเมืองมาแต่ปีศาจงูได้มาถึงก่อนแล้วและปีศาจงูก็ได้ตำหนิว่าเขาช่างไม่รู้จักบุญคุณ ไม่มีศีลธรรม! เขากลัวจนก้มคำนับลงกับพื้น ปีศาจงูบอกให้เขาเอาสมบัติที่ซ่อนอยู่ในบ้าน-เห็ดหลินจือภูเขาเทียน-มาให้เพื่อเป็นการตอบแทน เขาคิดแล้วก็ขโมยมาให้ปีศาจงู หลังจากที่ปีศาจงูกินเห็ดหลินจือภูเขาเทียนก็กลายร่างเป็นสาวสวยชื่อว่าเซอจี เซอจีบอกให้หวางผูผิ่นรวมมือกับเธอแล้วเธอจะช่วยให้ความฝันของเขาเป็นจริง หวางผูผิ่นมีความหวังอย่างมากเพราะคิดว่ามีนางฟ้ามาคอยช่วยตั้งแต่นั้นมาในทุกๆ ของเขาเรื่องก็มีเซอจีคอยช่วย! ต่อมาหวางผูผิ่นก็ถวายเธอให้กับฮ่องเต้ ฮ่องเต้หลงใหลในตัวเธอจนเริ่มละเลนหน้าที่ หลังจากนั้นด้วยความช่วยเหลือของเซอจี หวางผูผิ่นก็เริ่มมีอำนาจ ต่อมาเขาไม่ยอมเรียนรู้ก็เลยมักจะถูกหวางหยวนจื้ตำหนิเป็นประจำ! เขาเลยไม่ชอบหน้าหวางหยวนจื้อและหาโอกาสเอาคืนมาตลอด ต่อมาหวางหยวนจื้อและขุนนางน้อยใหญ่ในราชวงศ์ก็ถูกควบคุมโดยเซอจี เธอจับขุนนางใหญ่เป็นเฉลยและด้วยการสนับสนุนของหยวนเฟิงก็ได้แต่งตั้งให้เจ้าคนทรยศหวางผูผิ่นเป็นขุนนางใหญ่คนใหม่ ฉันฟังมาถึงตรงนี้ก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัว “ช่างเป็นคนที่หนักแผ่นดินจริงๆ “