ตอนที่31 ใจอิจฉาริษยา

ต๭นที่31 ใจอิจฉาริษยา นอกประตู จิรฐาได้ยินถ้อยคำของพิมพ์ลดา รู้สึกสับสนในจิตใจแล้วรีบกลับคืนสู่ปกติ“โอ้ คุณรอเดี๋ยว ผมลงไปซื้อครับ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินออกไปจากห้องนอน ตรงไปตรงมาง่าย ๆแบบนี้ ไม่ติดโคลนเลนหรือข้อสงสัยใด ๆเลยหรือ? การตอบสนองของจิรฐานอกเหนือความคาดคิดของพิมพ์ลดาทั้งสิ้น คราวนี้ถึงคราวที่เธอสับสนแล้ว ทว่า นั่งคนเดียวบนชักโครก พิมพ์ลดาคิดดี ๆในใจ คิดแล้วคิดเล่า กลับรู้สึกว่าการตอบสนองเรียบ ๆ สบาย ๆ ของเขาแบบนี้ ดูเหมือนจึงจะเป็นปกติ โดยเงื่อนไขและอายุของเขา มั่นใจว่ามีประสบการณ์โชกโชนมากแล้ว “พิมพ์ลดาน่ะพิมพ์ลดา!หรือเจ้ายังคิดว่าตนเองเป็นผู้หญิงคนแรกของเขาหรอกหรือ? เขาอายุสามสิบสองปี ไม่ใช่สิบสองปี!” หันไปมองตนเองในกระจก พิมพ์ลดาบุ้ยปากแล้วถอนหายใจ พลางยึดศีรษะตรง ยังคงรอจิรฐากลับมา แม้ว่าการสมรสนี้แต่งขึ้นภายใต้สถานการณ์อันยุ่งเหยิงและนัวเนีย แต่เมื่อคิดว่าสามีของตนเคยซื้อผ้าอนามัยสิ่งของแบบนี้สำหรับหญิงอื่นมาก่อน ในใจของพิมพ์ลดายังมีความอึดอัดไม่สบายใจเช่นนั้นบ้าง ผู้หญิงต่างมีใจอิจฉาริษยานั่นเอง พิมพ์ลดาไม่เคยคิดว่าตนเองมีความเป็นปราชญ์และคุณธรรมมากกว่าคนอื่น . ใส่เสื้อคลุมแล้วหยิบกระเป๋าเงิน จิรฐาก็เดินออกจากประตู จนไปยืนอยู่ที่ปากทางเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตขนาดเล็กของหมู่บ้าน เขาจึงจำได้ว่าเมื่อครู่เขาไม่ได้ถามพิมพ์ลดาต้องการจะซื้อแบรนด์อะไร ผ้าอนามัยชนิดไหน “เอาเถอะ หยิบชนิดละหนึ่งห่อ” เฮ้อ เป่าลมหายใจออกโดยปริยาย เขาก้าวเท้าเข้าไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต ตรงไปยังโซนสินค้าของใช้ประจำวัน ในความเป็นจริง จิรฐาจำไม่ได้แล้วว่าครั้งที่แล้วตนเองเดินเที่ยวชอปปิ้งซื้อของเป็นเรื่องเมื่อไหร่แล้ว กลับไปที่เมือง เอส สิ่งของเครื่องใช้ในการดำรงชีวิตของเขา ถ้าไม่ใช่แม่ช่วยจัดการให้ก็จะเป็นพี่สาวช่วยจัดการให้ บางครั้งมีอะไรที่บังเอิญต้องการ เขาจะให้ปรัณช่วยซื้อสินค้ามา แม้กระทั่งของกินเครื่องดื่มเหล่านั้นในตู้เย็น ก็ยังเป็นพี่สาวเขาส่งมาให้เมื่อวานก่อน งานเขายุ่ง กระทั่งกลับไปยังหมู่หอพักทหารกินข้าวสักมื้อก็ไม่มีเวลา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเข้าครัวทำอาหารเอง จิรฐาไม่ได้เป็นคนหลงตนเอง แต่หากใครต้องให้เขาหาจุดด้อยในตนเองออกมาให้ได้ เขารู้สึกว่าข้อด้อยที่ใหญ่ที่สุดของตนเองคืออาหารที่ทำไม่อร่อยเท่าที่ควร แต่นอกจากเขาเอง ดูเหมือนยังไม่มีคนที่สองเคยกินอาหารที่เขาทำมาก่อน โชคดีที่ด้านการรับรู้ความรู้สึกของทิศทางเขาไม่แย่ และไม่มีปัญหาทางตรรกะ ดังนั้นจึงหาผ้าป้าใหญ่จากชั้นวางสินค้าได้เร็วมาก เพียงแต่...เมื่อเขายืนอยู่ตรงหน้าชั้นวางสินค้านี้จริง ๆ เขาตัดสินใจที่จะเรียกคืนคำพูดที่เขาเพิ่งได้พูดก่อนที่จะเข้าประตูมา ถ้าเป็นการซื้อทุกชนิดอย่างละห่อ สองมือเขาก็คงถือไม่หมดกะมั้ง? โอ้พระเจ้า จิรฐาไม่เคยคิดมาก่อนจริง ๆ ของใช้จำเป็นสำหรับผู้หญิงในแต่ละเดือนจะมีหลายยี่ห้อ หลายชนิด หลายประเภทในการเลือกเช่นนี้ ขณะที่จิรฐามองผ้าอนามัยแพคเกจสีแดงสีเขียวสีฟ้าและสีม่วงเหล่านี้ตรงหน้าไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร หญิงวัยกลางคนซึ่งสวมชุดพนักงานขายของร้านซุปเปอร์มาร์เก็ตคนหนึ่งเดินอ้อมเข้ามาที่นี่ มองดูการแต่งกายในชุดลำลองแบบง่าย ๆของจิรฐา ป้าเดินเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า“คุณหนุ่มซื้ออะไรให้แฟนหรือ?” ได้ยินเสียง จิรฐาหันไปมองป้าที่อยู่ข้างกาย ยิ้ม ๆ “ซื้อให้ภรรยาผมครับ” จิรฐาขณะนี้ ข้างในสวมเสื้อยืดหลวมโปร่ง ด้านนอกคลุมด้วยเสื้อผ้าสำลีสีดำที่เรียบง่าย ด้านล่างสวมกางเกงทรงกว้างสบาย ผมที่เพิ่งสระมาสยายครึ่ง ทั้งร่างดูไปแล้วเหมือนหนุ่มไปอีกสิบปี ราวกับหนุ่มน้อยที่เพิ่งสำเร็จออกมาจากมหาวิทยาลัย ไหนเลยมีลักษณะเหมือนแบบอย่างนายกเทศมนตรีซึ่งทรงพลังกัมปนาทลมฟ้าคะนองฤทธิ์