已经是第一章了
ตอนที่ 34 ผมจริงจังนะ
ตนที่ 34 ผมจริงจังนะ
เวลานี้ แรงฮึกเหิมนั้นที่พลุกพล่านในใจ ทำให้จิรฐาก็รู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนแปลกหน้า ตลอดที่ผ่านมาเขาเป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่รู้จักควบคุมตนเองได้ดีมาก ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่สัมผัสผู้หญิงอย่างง่ายๆ ไม่เพียงแต่เนื่องจากตำแหน่งเช่นนี้ของเขา ยิ่งกว่านั้นเป็นเพราะเขามีอำนาจในการควบคุมตนเอง เขาเข้าใจแล้วว่าถ้าไม่สามารถให้ผู้หญิงมีความสุขก็อย่าปล่อยให้ตัวเองมีความสัมพันธ์กับเธอ
แต่สองวันนี้ ไม่ ควรกล่าวว่าสองเดือนนี้ ตั้งแต่ที่เขาและผู้หญิงนามว่าพิมพ์ลดาคนที่อยู่ตรงหน้านี้ เกิดความสัมพันธ์เพิ่มพูนทีละเล็กทีละน้อย เขาก็ดูเหมือนไม่ใช่จิรฐาคนก่อนนั้นอีกต่อไป
เขาไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะทำเรื่องสมรสชนิดสายฟ้าแลบเช่นนี้ในวันใดวันหนึ่ง เขายิ่งไม่เคยคิดมาก่อนว่าในเวลานี้ จะมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ทำให้ตัวเองรู้สึกฮึกเหิมอย่างไร้เหตุผล และเป็นความรู้สึกฮึกเหิมอย่างไร้เหตุผลที่คิดต้องการให้เธอกลายเป็นเพียงของตนเองเท่านั้น
“พิมพ์ลดา...”มองตาของเธอ เขากล่าวว่า “เราได้เป็นสามีภรรยากันแล้ว ใช่มั้ย?”
มือข้างหนึ่งของเขากอดเอวเธอไว้ มือหนึ่งเชยคางเธอ การกระทำที่ใกล้ชิดสนิทสนมแบบนี้ ทำให้พิมพ์ลดารู้สึกเครียดจนไม่อาจให้สมองทำงานได้ตามปกติ ไม่สามารถใช้ความคิดไตร่ตรองตามปกติ
ประสานสายตาเขา เธอมองเข้าไปในดวงตาดำขลับของเขา ที่นั่นดำดิ่งลึกมาก กว้างใหญ่ไพศาลยิ่ง และยังมีเธออีกคน
“พิมพ์ลดา ก่อนจะมาหาเธอไปจดทะเบียนสมรส ผมคิดมามากมาย ผมบอกไปแล้ว ผมจะเป็นสามีที่รับผิดชอบคนหนึ่งแน่นอน การแต่งงานของเรา อาจจะไม่ได้มีพื้นฐานทางอารมณ์และฐานรองรับปูพรมมากนัก แต่ผมจริงจังนะ
“ฉัน...” ฟังน้ำเสียงราวกับสารภาพนี้ของจิรฐา ริมฝีปากแดงของพิมพ์ลดาขยับเล็กน้อย แต่ไม่รู้จะพูดยังไง น้ำเสียง การกระทำและแววตาของเขา แต่ละอย่างต่างเหมือนยาเสน่ห์ปานนั้น ทำให้เธอหลงใหลจนวิงเวียนสับสน
“พิมพ์ลดา...” เรียกชื่อของเธอ สายตาของเขาเคลื่อนจากดวงตาของเธอลงสู่เบื้องล่างทีละเล็กทีละน้อย สุดท้ายหยุดนิ่งลงบนริมฝีปากนุ่มสีแดงจางของเธอที่เผยอออกเล็กน้อย
พิมพ์ลดามองดูเขา รู้สึกสับสนไปหมดแล้ว
เมื่อสัมผัสอันอบอุ่นนุ่มนวลนั้นแผ่มาบนริมฝีปาก เธอจึงเกิดปฏิกิริยาสนองกลับว่าเขาได้จูบเธอแล้ว
มือทั้งคู่ที่เดิมเครียดจนได้กำเป็นหมัดตึงของพิมพ์ลดา คราวนี้ยิ่งกำแน่นเปรี๊ยะ มัวแต่ยืนงันงงในที่เดิม ตาเบิกกว้างอย่างเซ่อซ่า มองดูใบหน้าที่ขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัวตรงหน้า ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร
เบื้องหน้า จิรฐาหลับตาลง ขนตายาวงอนเป็นแพเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนจะรู้สึกถึงพิมพ์ลดาที่กำลังมึนงงไม่ได้ให้ความร่วมมือ เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ประสานตาคู่โตที่จ้องถลึงของเธอ
ริมฝีปากโค้งเล็กน้อย เขาเจ้าเล่ห์กัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ
จิรฐาควบคุมแรงอย่างยอดเยี่ยม ทำให้พิมพ์ลดารู้สึกเจ็บปวดแต่ก็ไม่ทำให้ริมฝีปากที่บอบบางของเธอเป็นแผล
ใบหน้าพิมพ์ลดาเริ่มแดงแล้ว ยกมือขึ้น เธอยันไปบนหน้าอกของเขาต้องการที่จะผลักเขาออกไป แต่ไม่เคยคิด กลับถูกเขาดึงเข้าไปตามกระแส รัดแผ่นหลังไว้ กลายเป็นกอดเขาไว้แน่น
จิรฐาเข้าบ้านก็ถอดเสื้อคลุมผ้าฝ้ายออก เวลานี้ใส่แค่ชุดลำลอง และพิมพ์ลดาก็สวมใส่เพียงเสื้อยืดคอกลมของเขา
การกระทำอันฉับพลันของเขา ลดระยะห่างของร่างทั้งสองเหลือศูนย์
แนบสนิทกับแผ่นอกที่บึกบึนของเขา พิมพ์ลดายังสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจที่แข็งแกร่งของจิรฐา
“ฉัน ฉัน...” บางครั้งพูดออกมาแล้วอาจจะน่าอายบ้าง แต่แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงยี่สิบแปดปีแล้ว พิมพ์ลดาก็ไม่เคยสัมผัสและ มีการกระทำที่ใกล้ชิดขนาดนี้กับผู้ชายมาก่อน แม้แต่การจูบสำหรับเธอแล้ว แทบจะเป็นสิ่งที่แปลกไม่คุ้นทั้งสิ้น
ไม่รอให้เธอเอ่ยคำปฏิเสธ จิรฐาก็ได้จูบริมฝีปากของเธออีกครั้ง และทำให้น้ำเสียงหลังจากนั้นของเธอถูกเปลี่ยนเป็นเสียงอืม ๆ แทนประดามีถูกกลืนเข้าไปในท้องตนเอง ยังฉวยโอกาสช่วงที่เธอส่งเสียงอืม ๆ ก็ดุนลิ้นเข้าไปในปากของเธอ ควานหาลิ้นน้อย ๆของเธอพยายามปล้นสิ่งที่มีอยู่ทั้งหมดของเธอ
已经是最新一章了
加载中
