ตอนที่23 ขาดแคลนทรัพยากร

ต๭นที่23 ขาดแคลนทรัพยากร เพราะว่าคำพูดของชนา,วันถัดมาเกสรก็ไปพูดคุยที่อสังหาริมทรัพย์,ก็ไม่รู้ว่ามีผลกระทบเกิดขึ้นไหม,ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่มาหาเกสรอีก. นอกจากเกสรจะแสดงบทหญิงรับใช้ในละครเรื่องนี้,ก็ไม่มีทรัพยากรในมือ,เดิมทีผ่านไป 2 วันแล้วก็ไม่ต้องมาแล้ว,บังเอิญอยู่ดีๆนักแสดงหญิงคนที่3 ก็ป่วย,และเกสรก็เป็นกลุ่มดาวเด่น,ผู้กำกับจึงให้เธอมาแสดงแทน. พลอยกัดฟันอย่างโกรธแค้น. เธอแค้นเกสรที่ก่อนหน้านี้ทำให้เธอต้องขายหน้า,พยายามคิดหาหนทางที่จะแก้แค้น,มองเกสรในเวลานั้นฉันไม่รู้ว่ามันจะมีความสุขแค่ไหนเมื่อเธอถูกเรียกให้มาแสดงในกลุ่ม,แต่ผลสุดท้ายก็ถูกผู้หญิงคนนี้ต่อรองราคา. “พลอย,คุณชวิศเพิ่งจะโทรเข้ามา”ผู้ช่วยวิ่งเข้ามาบอกกับพลอย, “คุณชวิศบอกว่าเย็นนี้จะมีทานข้าวกับผู้สร้างหนังของบริษัทi.o,ถามว่าคุณต้องการจะไปไหม.” “นั่นก็คือผู้ชายแก่ๆคนหนึ่ง” พลอยเบะปาก,คุณชวิศยินยอมที่จะร่วมมือกันกับผู้สร้างหนังบริษัทi.o,ก็เลยต้องการดึงฉันไปเพื่อเอาใจผู้สร้างหนัง,จุดสำคัญคือเธอถูกเอาเปรียบแล้วยังไม่แน่ใจอีกว่าจะสามารถคว้าบทตัวแสดงไว้ได้. ผู้ช่วยก็รำคาญนิดหน่อย,ถามว่า: “งั้นฉันก็ไปปฏิเสธคุณชวิศ?” พลอยพูดว่าอืมคำนึงอย่างใจลอย. ถึงอย่างไรตอนนี้ในมือเธอมีทรัพยากรอยู่มาก,เธอไม่จำเป็นต้องเอาใจชวิศ,เพียงแค่เธอเห็นเกสรอยู่ในมุมแวบนึง,เธอหรี่ตามอง,ในใจมีแผนการหนึ่ง,ห้ามไม่ให้ผู้ช่วยโทรศัพท์. “เกสร!” พลอยตะโกนเรียกเสียงดัง,เดินไปยังด้านหน้าเกสร, “คุณขาดทรัพยากรใช่ไหม?” เกสรแค่มองแววตาที่ปลิ้นปล้อนมีแผนหลอกลวงมากมายของพลอย,ก็รู้ได้ว่าเธอต้องการที่จะทำลายตนเอง,ยิ้มน้อยๆ: “ก็ใช่ละซิ! หรือว่าพลอยมาเพื่อให้ทรัพยากรกับฉัน?” พลอยกล่าว: “ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ถูกกับคุณ,แต่ฝีมือในการแสดงของคุณก็ดีนะ, ดูๆ,ชุดนี้ลงมาเลย เกสรเธอไม่ใช่จำกัดแค่วงการอุตสาหกรรมบันเทิง,กับผู้สร้างหนังบางบริษัทก็มีความรู้จักอย่างดี,เหมือนผู้สร้างหนังคนนี้ก็คือชายชราคนหนึ่ง,หรือว่าคนประเภทที่กินเสร็จแล้วก็แตกคอกัน. พลอยจะพาเธอไปพบผู้สร้างหนัง,หมายถึงอะไรถึงไม่บอกก็รู้. เห็นเกสรไม่พูดจา,พลอยก็เบะปาก,เชอะ: “ผู้สร้างหนังรายนี้มีเงิน,ถ้าสมมติว่าคุณได้กลายเป็นเพื่อนกับเขา,งานก็กลับมามีอำนาจในไม่กี่นาที!เชอะ,แหล่งทรัพยากรดีๆอย่างนี้ไม่เอาก็ช่างเถอะ!” “พลอยหวังดีเป็นแม่สื่อให้ฉัน,ฉันจะไม่เอาได้ยังไงล่ะ?” เกสรยกริมฝีปากแดงๆขึ้น,ยิ้มแบบตีหน้าตาย, “ฉันก็แค่กำลังคิดอยู่ว่าเย็นนี้จะใส่ชุดอะไรไปถึงจะเหมาะสม.” “เตรียมตัวให้เร็วที่สุด”พลอยเขียนที่อยู่สถานที่และลำดับเลขแขกวีไอพีให้เกสร,ขณะที่เธอหมุนตัวกลับ,ริมฝีปากยิ้มเยาะ,ทำให้คนกลัวจนตัวสั่น. เกสรมองแผ่นกระดาษ,ทำเสียงจุ๊ปากในใจ. พลอยยังคิดที่จะใช้กลยุทธ์ทางจิตวิทยากับเธอ,เหอะ,เธอจงใจจะให้เป็นไปตามที่เธอพูดไป,ส่วนถึงเวลาตกอยู่ในที่นั่งลำบากจะเป็นใครไปได้,ดังนั้นก็พูดลำบาก. เวลา 20.30 น.,เกสรกลับบ้านมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและปรากฏตัวหน้าประตูสโมสรตรงเวลา. เธอตรงไปยังบริกรรายงานหมายเลขห้องแขกวีไอพี,บริกรนำทางเธอขึ้นไปยังชั้นบน,สักครู่ก็ถึงหน้าประตูห้องแขกวีไอพี,แค่ประตูเปิดออกเกสรก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมกรุ่นของไวน์แดง. ด้านในใหญ่มาก,ทว่าไฟในห้องกลับสลัวมาก,เห็นผู้ชายสองสามคนนั่งอยู่บนโซฟา,ผู้ชายที่นั่งไขว่ห้าง,มีท่าทางขยับเอนตัวเล็กน้อย,เกสรมองดูและบางคนคล้ายกันไม่สามารถอธิบายได้ “คุณเกสร,มาถึงแล้วครับ” บริกรเอ่ยปาก,วินาที่ถัดไปเกสรก็รู้สึกได้ถึงสายตาแปลกๆที่มองมาบนเรือนร่างของตนเอง,และแววตาของผู้ช้ายคนนั้นที่มองมา,เป็นแววตาผู้ชายที่ปกคลุมไปด้วยความเศร้าหมอง. เกสร: “......” เธอพูดก่อกวนเล็กๆน้อยๆทำไมเหมือนอย่างนั้น,ที่ไหนได้，ยังเป็นผู้ชายคนนี้จริงๆด้วย เพียงแค่เธอกับเยอรมันจบสิ้นความสัมพันธ์กันก่อนหน้านี้ 2 เดือน,ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่,นั่นก็ไม่ได้สำคัญกับเธอ,ดังนั้นเกสรจึงไม่ชำเลืองตาไปมอง,ก้าวรองเท้าส้นสูงเข้าไปในห้องวีไอพี. “คุณชวิศ” เกสรยังคงจำได้,ถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก,เดินมุ่งตรงไปยังคุณชวิศ,ยิ้มน้อยๆ, “ฉันคือเพื่อนของพลอย,เธอให้ฉันมาหาเพื่อพูดคุยกับคุณ.” ถอดเสื้อคลุมออกแล้ว,ด้านในของเธอเป็นชุดเดรสสั่นสีดำบงๆ,ในแสงไฟที่วูบวาบที่ส่องลงมาไม่รู้ว่ามีเสน่ห์มากแค่ไหน,สายตาที่เคลื่อนย้ายไปทั่วห้องคล้ายกับปีศาจ. ผู้ชายโดยรอบไม่มีใครหายใจปกติเลยสักคน. ชวิศมีท่าทีรีบร้อนที่จะเข้ามา,ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแนะนำเกสรให้กับคนที่นั่งอยู่,เกสรเม้มริมฝีปากสีแดง,เช็คแฮนด์กับพวกผู้ชายทีละคนๆ,โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับผู้สร้างหนังคนนั้น,จับมือตั้งนานไม่ยอมปล่อย. “นี่ก็คือเยอรมัน” เกสรถูกพามาถึงด้านหน้าเยอรมัน,ผู้ชายที่นั่งไขว่ห้าง,ส่งกลิ่นอายความเย็นชาออกมา,ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง.