ตอนที่ 44 ทำให้ไม่พอใจอีกครั้ง

ต๭นที่ 44 ทำให้ไม่พอใจอีกครั้ง “ไม่เป็นไรครับ” สีหน้าของเยอรมันเย็นชา พฤติกรรมบุ่มบ่ามของแขไขเขาชินซะแล้ว แล้วตอนนี้ก็เกือบเป็นกิจวัตรไปแล้วที่เขามากินข้าวที่ตระกูลคุณยิ่งยศแล้วแขไขไม่อยู่ร่วม “เยอรมัน เธอกินเยอะๆ เลยนะ นี่เป็นปลาราดที่ทำมาเป็นพิเศษเพื่อเธอเลย” เป็นเพราะแขไข กิจพรเลยดูแลเทคแคร์เยอรมันเป็นพิเศษ ถือเป็นการไถ่โทษแทนลูกสาวของเธอ เยอรมันพยักหน้าเล็กน้อย แล้วตักขึ้นมาชิม ตามปกติ คิดชอบมักจะพูดกับเขาเรื่องของธุรกิจ กินไปได้ครึ่งนึง ผู้ช่วยของคิดชอบก็โทรเข้ามา บอกว่าบริษัทมีเรื่องบางอย่างที่เขาต้องไปจัดการ เขาจึงรีบออกไป บนโต๊ะจึงเหลือแค่เยอรมันกับกิจพรสองคน กิจพรยังพูดเกี่ยวกับลูกสาวของเธอ “เด็กคนนี้เจ้าอารมณ์นิดหน่อย แต่จริงๆ เธอเป็นคนดูออกง่าย สีหน้าแสดงอารมณ์หมดเลยว่าคิดอะไรอยู่” “ครับ” “เธอก็เติบโตมาด้วยกัน ก็รู้อารมณ์ของเธอ อย่างไรก็ตามพวกเราก็ยอมให้คุณมาเป็นลูกเขย รอพวกเธอแต่งงานกัน บริษัทH.Y กับบริษัทไกลดอนจะได้มาเป็นครอบครัวเดียวกัน” เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เยอรมันก็วางตะเกียบ คิ้วขมวดสงสัยก่อนจะกลับไปเรียบเฉยดังเดิม “คุณป้า บริษัทไกลดอนก็คือบริษัทไกลดอน บริษัทH.Yก็คือบริษัทH.Y แผนการพัฒนาแตกต่างกัน จะให้รวมกันมันเป็นไปไม่ได้ เพราะงั้นถึงผมก็แต่งงานกับแขไขมันก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ “แล้วก็ เรื่องที่แขไขออกนอกกรอบทั้งหลาย ผมก็รับเธอได้เสมอ ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงทิศทางการแต่งงานของผมกับเธอได้ มีแค่นิดเดียว คือผมไม่ต้องการให้ใครมายุ่งเกี่ยวเรื่องของผม” ได้ยินแล้ว ใบหน้าของกิจพรก็เจื่อน มุมปากยกขึ้นอย่างเจื่อนๆ “ป้าไม่เข้าใจเธอพูดอะไร” “คุณป้าครับ ผมว่าผมพูดชัดเจนแล้วนะครับ” สายตาของเยอรมันเย็นชา กวาดตามองกิจพรราวกับลมเย็นพัดผ่าน คนฉลาด ก็ไม่จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจนเกินไป เยอรมันกำลังเตือนอะไรเธอนั้นใจของเธอก็รู้ดีอยู่เต็มเปี่ยม เห็นได้ชัดว่าเธอกับแขไขไม่ผิด แต่เยอรมันมีท่าทีบีบบังคับเธอ และทำให้เธอขาดความมั่นใจ “เยอรมัน เนื่องจากเรื่องมันมาถึงตรงนี้แล้ว นั่นแค่ป้าทำให้เธอเห็นแค่บางอย่างเท่านั้น เพื่อให้เธอรู้ว่าป้าไม่ได้เข้าไปยุ่งกับเรื่องของเธอ แต่ทำให้เธอเห็นธาตุแท้ของใครบางคน” กิจพรยื่นสัญญาออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง เยอรมันมองไปหน้าสุดท้ายที่เกสรเซ็น ใบหน้าสง่าผ่าเผย มันเป็นลายมือของเธอ “เยอรมัน ฉันรู้ผู้ชายมักจะหลงเสน่ห์ผู้หญิงที่สวยงามและมีชีวิตชีวา ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้น เรียนก็ยังไม่จบสมองก็เต็มไปด้วยการจับผู้ชายรวยให้ตัวเองสบายไปทั้งชีวิต ปากบอกว่าเป็นรักแท้ แต่ความเป็นจริงคือรักเงินของเธอ” “ใช่มั้ยครับ?” “นี่คือลายเซ็นที่เธอเซ็นด้วยตัวเอง บันทึกการโอนห้าล้านก็อยู่ในนี้ เธอดู ห้าล้านผู้หญิงคนนี้ก็ไปจากเธอแล้ว ผู้หญิงคนนี้จะไปจริงใจกับเธอได้ยังไง แบบนี้ไม่ควรหลวมตัวนาน” “ความหมายของคุณป้าคือ เธอรักเงินของผม?” “แล้วจะให้พูดยังไงล่ะ?” “ถ้าผมไม่มีเงิน เธอก็จะไปจากผมทันที?” “ผู้หญิงคนนี้ก็แบบนี้แหละ ถึงตอนนั้นนะ วิ่งหนีเร็วกว่าใครเลยเชียวล่ะ” เยอรมันปิดแฟ้มอย่างช้าๆ ใบหน้าก็สงบ “แล้วคุณป้าล่ะครับ ถ้าผมไม่มีเงิน ยังจะให้แขไขแต่งงานกับผมมั้ย?” ดูเหมือนว่าเขาจะถามอะไรที่แปลกมาก กิจพรชะงัก คิดไม่ถึงว่าเยอรมันจะกล้าถามคำถามนี้กับเธอ เธอพลาดแล้วที่เปิดเผยความคิดที่แท้จริงของเธอ เยอรมันไม่ได้ใส่ใจ “คุณป้าครับ ผมไม่คาดหวังเลยว่าความจริงใจมันเป็นเช่นนี้” กิจพรอ้าปากค้าง ไม่รู้จะพูดอะไรออกมา ผู้ชายรักผู้หญิง ถ้าเพราะไม่ใช่เพราะความรู้สึก ก็เพราะความสวยของผู้หญิง เนื่องจากเธอสวย มันก็ต้องมีวันโรยราจนหมดรัก เรื่องที่เธอกังวลมันจะไม่เกิด เกสรส่งผลกระทบอะไรต่อแขไขไม่ได้หรอก ดังนั้นในเวลาเดียวกัน ก็มีความหมายอีกอย่างหนึ่ง ก็คือทำให้เห็นชัดว่าไม่ให้เธอเข้าไปยุ่งเรื่องของเขาต่อ “คุณป้า สัญญาณี้ผมเอาไปนะครับ” “งั้นกินอีกสักนิดมั้ย ป้าจะไปเรียกแขไขลงมา” “ไม่ต้องหรอกครับ ไม่ต้องไปบังคับเธอ” เยอรมันเช็ดมือด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วก็หยิบสัญญาเดินออกไป มองดูร่างที่หายไปที่ประตู สีหน้าของกิจพรก็อึ้มครึ้ม “เคร้ง” เสียงกระทบกันดังขึ้น มือปัดไปโดนจานที่วางอยู่ แขไขนอนอยู่บนเตียงด้วยความสิ้นหวัง จากความมั่นใจเมื่อคืนกลายเป็นทุกข์ใจในตอนนี้ นี่เป็นความพ่ายแพ้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตั้งแต่เกิดมา ชนาไม่ได้ตอบข้อความเธอ แล้วเธอก็กดดูหลายครั้งแล้ว ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว เห็นได้ชัดว่าเขายังเป็นเด็กคงไม่เข้าใจอะไร เทียบกับตัวเองก็น่าจะอายุน้อยกว่าสักสามปี ตั้งสติหน่อย แขไขยากจะยอมรับ ว่าเด็กคนนั้นไม่มีความหมายอะไรกับเธอ ขณะที่กำลังคิด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น วินาทีต่อมา กิจพรก็เปิดประตูเข้ามา “เยอรมันไปแล้ว” “ไปก็ไปสิคะ ครั้งหน้าหนูค่อยไปบอกเขาเรื่องตกแต่งผับใหม่” “แขไข!” จู่ๆ กิจพรก็เรียกชื่อเต็มของเธอ เหมือนทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ “ยังไงก็รู้เรื่องผับ แม่พูดหลายครั้งแล้วนะ อย่ากำเริบเสิบสานไป ความรู้สึกมันต้องใช้ความร่วมมือกัน ลูกทำได้มั้ย?” แขไขไม่ได้สนใจความโกรธของแม่ ก่อนจะพูดออกมา “แม่ก็พูดว่าต้องใช้ความร่วมมือ หนูคิดกับพี่เยอรมันแค่พี่ชาย แม่ให้หนูแต่งงานกับเขา หนูก็รับปากแล้ว แล้วยังจะต้องการอะไร?” “นี่ลูก...” สีหน้าของกิจพรเขียวคล้ำ “ลูกไม่อยากแต่งงานกับเยอรมันแล้วลูกอยากแต่งกับใคร? ลองพูดมาสิว่าใครมันจะมีข้อดีเหมือนเยอรมัน?” เมื่อพูดถึงตรงนี้ แขไขก็คิดอย่างจริงจัง “หนูคิดว่าหาคนที่ดีกับหนู รักหนูแล้วหนูก็ชอบเขา ก็พอแล้ว” “นี่มันเงื่อนไขอะไรกัน? อย่าบอกแม่นะว่าลูกกำลังถูกหลอกโดยพวกคนยากคนจน” แขไขพึมพำ “หนูก็อยากถูกหลอก แต่เขาไม่ให้โอกาสนี่เลย” “ลูกพูดอะไร?” “ไม่มีอะไรค่ะแม่ แม่ออกไปเถอะ หนูจะนอน” “กี่โมงแล้ว ยังจะนอนอยู่อีก” “แม่ไม่ออกใช่มั้ย งั้นหนูออกไปเอง” พูดเสร็จ แขไขก็พลิกตัวขึ้น แล้วออกไปจากห้องนอน กิจพรก็ยังตามมาพูดถึงเรื่องของเยอรมัน เธอฟังหูซ้ายทะลุหูขวา เปลี่ยนรองเท้า หยิบกระเป๋าไปโดยไม่หันกลับมา ---- “เอาล่ะ เทคสองเริ่ม” ในสภาพแวดล้อมที่เขียวขจี เกสรเข้าฉากที่ชยินแสดง ลมพัดมาที่กระโปรงของเธอ ภายใต้อุณหถูมิสูงกว่าสี่สิบองศา ลมนี้ก็เป็นลมร้อน นักแสดงทั้งหลายก็ร้อนแทบละลาย NGไปหลายครั้ง ฉากแรกก็ยังถ่ายไม่เสร็จ “คัต” ผู้กำกับตะโกนออกมา เกสรก็ถูกปล่อยออกมาอย่างช้าๆ นักแสดงก็เข้าไปดูที่กล้องว่าเป็นอย่างไร “รอบนี้โอเค อารมณ์ของชยินเข้าถึงดี สายตาของเกสรก็ถึง” “ลองอีกครั้ง” เกสรไม่ค่อยพอใจ “ผู้กำกับ ฉันต้องการถ่ายช็อตที่ตกอีกครั้ง เหมือนครั้งก่อนมันเว่อร์ไป เดี๋ยวครั้งนี้จะลองใหม่” นักแสดงไตร่ตรองฝีมือตัวเอง นี่เป็นสิ่งที่ผู้กำกับชอบที่สุด ผู้กำกับก็เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว “ได้”