บทที่ 17 เธอถูกคนหลับนอนด้วยแล้วใช่ไหม

บ๗ที่ 17 เธอถูกคนหลับนอนด้วยแล้วใช่ไหม ใครจะไปรู้ว่าเขาเพิ่งจะหันตัว ที่แท้ที่ธนิดาจัดอาหารเช้าบนโต๊ะอาหารนั้นเพียงแค่ตบตา วางของในมือลงทันทีแล้วเดินตรงมาที่ห้องนอนอย่างบ้าคลั่ง เพียงแค่ไม่กี่ก้าวก็ถึง ปริพลคิดไม่ถึงว่าคุณยายจะทำแบบนี้ ตกใจ“คุณยายครับ ห้องผมรก”เขายังไม่ทันได้ไปขวางธนิดา ลุงแวดก็กลับขึ้นมาดึงเขาไว้ “คุณชาย วางใจเถอะ คุณยายเขาไม่ถือสาหรอกคุณยาย”ลุงแวดพูดอย่างเคารพ ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่ออกมาจากไหล่ของปริพล ยังคงยืนนิ่งดังเดิม“คุณชายห้องที่คุณไม่ได้เก็บมาสามวัน คุณยายเขาเห็นหมดแล้ว” “.......”นั่นไม่ใช่เขาที่อยู่ แต่ให้ขรรค์ชัยยืมอยู่สามวันโอเคไหม？ เห็นว่าธนิดาได้บิดประตูเปิดห้องนอน ปริพลก็ไม่ได้สนใจอย่างอื่นอีก ยกตัวเล็กๆของลุงแวดขยับออกมาด้านข้าง เพียงไม่กี่ก้าวก็ข้ามมาถึงหน้าประตูห้องนอน เอื้อมมือไปจับธนิดา เหงื่อผุดออกมาจากหน้าผากเป็นเม็ดเล็กๆ “คุณยายครับ ห้องผมรกมาก คุณยายไม่ต้องดูแล้ว” “ไม่เป็นไรๆ ยายจะช่วยหลานเก็บสักหน่อย！”ธนิดาคิดไม่ถึงว่าเวลาสำคัญปริพลจะมาขวางทาง ทำให้เธอเพ่งเล็งแต่ไปที่เตียง อารมณ์อยากเข้าไปสำรวจก็เพิ่มมากขึ้น ทั้งปริพลก็ยังคงบังอยู่ตรงหน้าเธอ ยังไงก็ไม่ยอมหลีก เมื่อดันก็กี่ครั้งก็ดันเข้าไปไม่ได้ ธนิดาเริ่มอารมณ์เสีย ร้องไอโหยวๆ ร่างเหมือนจะทรงตัวไม่อยู่ เซไปด้านข้าง ทำให้ปริพลตกใจมาก รีบไปพยุงเธอ“คุณยาย คุณยายไม่เป็นไรใช่ไหมครับ？” “ยายเวียนหัวนิดหน่อย เอวก็ปวด....โอ๊ยๆๆ！”ธนิดาพยุงเอวขึ้นมา หน้าตาท่าทางเจ็บมาก“รอบที่แล้วกระโดดสนามกระทบเข้าที่เอว วันนี้เจ็บขึ้นมาอีกแล้ว” “งั้นผมพยุงคุณยายไปพักผ่อนที่โซฟาสักหน่อย”ปริพลพูด พยุงเธอไปยังห้องนับแขกเล็กๆ ธนิดาหันไปทางลุงแวดแล้วใช้สายตา ลุงแวดรับรู้คำสั่งทันที ตะโกนเรียกขึ้นมาด้วยความตกใจ“คุณนาย มีหนูอ้วนตัวหนึ่งวิ่งไปทางโน้น！ไม่ได้แล้ว วิ่งหนีไปตรงเท้าคุณแล้ว！” “แม่เจ้า！”คุณนายถูกทำให้ตกใจคุณยาย รีบผลักปริพลแล้ววิ่งไปทั่วทุกทิศ“หลานรัก หลานรีบจับหนูขึ้นมาเร็ว ยายกลัวหนูที่สุด！” แต่นี่คือหอพักระดับสูงสไตล์โบราณของเขา ทุกปีมีค่าธรรมเนียมสูงถึงห้าหกหมื่น ยังจะมีหนูมาวิ่งพล่านได้ยังไง？ ปริพลก้มหน้าลงมอง พื้นกลับมันวาวสะอาดไม่มีร่องรอยอะไร หลังจากสังเกตเห็นว่าตัวเองโดนคุณยายหลอกแล้ว ปริพลเก็บความลับไม่อยู่เมื่อกว่าเขาไปรีบไปถึงห้องนอนเพื่อตรวจสอบ ธนิดาก็ไปยืนอยู่ข้างเตียงแล้ว เห็นเขาเข้ามาแล้วยังส่งสายตาว่า‘มีคนนอนอยู่บนเตียงหลานจะอธิบายยังไง’ให้เขา “......”ยายของเขาเล่นเล่ห์เหลี่ยมแบบนี้ยังไงเขาก็ไม่ชินจริงๆ เสียงดังขนาดนี้ กมิดาก็ยังไม่อยากจะตื่นและลำบาก แต่เธอไม่คิดว่าสายตาจะเห็นหญิงชราสวมชุดกี่เพ้าสีฟ้ายืนอยู่ข้างเตียง ใบหน้ายิ้มตาหยีมองที่ตัวเอง ทำซะเธองง ร่างกายชะงักแล้วมองที่หญิงชรา “ฉัน ฉัน....”เธอวิ่งไปไหนแล้ว？ ที่แท้ที่ปริพลบอกว่ามีธุระสำคัญก็พาภรรยากลับมานอนนี่เอง เยี่ยมจริงๆ！ นึกถึงหลานตัวเองกับเพื่อนหญิงคนนี้ที่เมื่อก่อนยืนกอดกันอยู่ที่ร้านขายยา รอยยิ้มบนใบหน้าของธนิดาก็อ่อนโยนมากขึ้น นั่งลงบนเตียง ถามด้วยความเป็นห่วงอย่างมาก“หลับสบายไหม ปริพลได้แกล้งหนูหรือเปล่า？” คำถามนี้ถามกมิดาได้งงมากขึ้นไปอีก เบี่ยงเบนสายตาเล็กน้อย ก็ชนกับความเปล่งประกายในตาคู่นั้นของผู้ชาย ชุดใส่ในบ้านที่ยับไม่เป็นท่าบนตัวปริพลทำให้กมิดามองแล้วมองอีก ก็หน้ามองที่ไหล่เปลือยเปล่าของตัวเอง เสียงกรี๊ดเกือบจะทะลุออกมาจากลำคอ มือขาวกำผ้าห่มบางแน่น เธอ เธอถูกคนหลับนอนด้วยแล้วใช่ไหม？