บทที่ 19 คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ

บ๗ที่ 19 คุณวางใจเถอะ ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณ เวลานี้ ลุงแวดก็ได้เดินเข้ามา“คุณนาย วันนี้คือฤกษ์งามยามดีพอดี” “ไอหย๋า ดีจริงๆเลย！”ธนิดาตาแวววาว รีบกำชับสั่งงานลุงแวด“งั้นนายรีบโทรหาดารินทร์กับมรุเดชนะ ให้ชุดเจ้าสาวจัดส่งชุดเจ้าสาวที่แพงที่สุดในร้านของพวกเขามา” กมิดากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ให้เธอมีโอกาสได้พูดหน่อยได้ไหม？ “คุณ คุณยาย.....”กมิดาออกแรงชักมือตัวเอง ฝืนยิ้มให้ธนิดา“หนู หนูนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล คงต้องขอตัวก่อนค่ะ” “ใช่ๆ ต้องตรวจครรภ์！”ธนิดาพยักหน้าอย่างแรง เมื่อเห็นว่าปริพลเปลี่ยนใส่ชุดสูทใหม่เอี่ยมออกมาจากห้องนอนพอดี ตะโกนไปที่เขา“ปริพล วันนี้กมิดาต้องไปตรวจครรภ์ หลานต้องไปด้วยนะ！” ปริพลใช้มือยาวจัดการผมผูกเนกไท เมื่อได้ยิน คิ้วสวยขมวดกัน“คุณยายครับ ผมมีธุระเยอะมาก” “งานเธอเยอะมากจนสู้เหลนฉันได้เหรอ！”คุณนายค้อนใส่เขาไปหนึ่งทีคุณยาย แล้วออกคำสั่งต่อ“ปริพลวันนี้หลานต้องทิ้งธุระทุกอย่าง แล้วพากมิดาไปตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาลก่อน ได้ยินไหม！” กลัวว่าคนชราจะส่งพายุเข้า ปริพลทำได้เพียงพยักหน้า“ไปครับ ผมจะไปกับเธอ” ขณะที่รอสองคนทานข้าวแยกออกจากกันเสร็จ ธนิดายังไม่วางใจ ลงมาพร้อมกันจนถึงข้างล่าง จะเห็นว่ากมิดาได้ขึ้นรถกับปริพลไปแล้ว ถึงยิ้มออกมาอย่างเปิดเผยได้“กมิดาจ๊ะ เดี๋ยวไปทานข้าวกับปริพลที่บ้านนะ ยายจะทำซุปให้หนูเพิ่มนะ！” ประโยคนี้ทำให้กมิดาตกใจตัวสั่นทั้งตัว ฉีกปากยิ้มให้กับธนิดาที่อยู่นอกรถ“ค่ะ....ค่ะ” รถรีบเคลื่อนออกจากเขตนี้อย่างรวดเร็ว จนหลังจากพ้นเงาของธนิดา กมิดาถึงได้ตบเข้าที่หน้าแกของตัวเอง ราวกับโล่งอกไปยกใหญ่ หันไปพูดกับปริพล“คุณยายของนายนี่......น่ารักมากจริงๆเลยนะ” ปริพลส่งเสียงอืม ทันใดนั้น บรรยากาศในรถก็เคอะเขิน เงียบสนิท ซูเปอร์คาร์กำลังโบยบินอยู่บนถนนลื่นเอา ผ่านวิวนอกรถและจราจรไป นิ้วเรียวยาวของผู้ชายหมุนบังคับพวงมาลัยรถ เงียบมาได้สักระยะหนึ่งถึงมีคำถามขึ้นมา“เด็กในท้องเธอ....” กมิดาชะงัก เธอเข้าใจว่าปริพลจะกลัวว่าตัวเองจะใส่ร้ายเขา จึงรีบพูดขึ้น“คุณปริพลคุณสบายใจได้เลยนะ ฉันไม่ใส่ร้ายคุณแน่นอน และก็จะไม่แต่งงานกับคุณด้วย！แล้วก็ขอบคุณคุณด้วยที่เมื่อคืนให้ฉันค้างที่บ้าน” ได้ยินเธอพูดแบบนี้ สายตาปริพลก็เพียงแต่หรี่ลง สองมือกำพวงมาลัยแน่น อุณหภูมิในรถลดลงอย่างกะทันหันทำให้กมิดาอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาถูกัน กำลังอยากจะบอกให้ปริพลผ่อนแอร์ลงหน่อย รถก็เบรกลง ทำให้เธอปะทะไปข้างหน้าอย่างไม่ทันตั้งตัว เสียงในลำคอผู้ชายเย็นเฉียบ“ถึงโรงพยาบาลแล้ว ลงรถ” หลังได้สติ กมิดาก็รีบลงจากรถ เธอนึกว่าปริพลจะส่งตัวเองที่ประตูโรงพยาบาลแล้วขับรถออกไปในตอนแรก ใครจะรู้ว่าเขาจะจอดรถ ลงรถตามลงมา แล้วก้าวเท้ายาวมาที่เธอ กลับทำให้กมิดานิ่งอึ้ง เขาไม่ไปเหรอ？ ตอนที่เห็นว่ากมิดานิ่งอึ้งมองตัวเอง ท่าทางมีเสน่ห์นั้นทำให้ปริพลเผยอปาก ยืนต้านแสงอาทิตย์อยู่ตรงหน้าเธอ“วันนี้วันหยุด ผู้ป่วยในโรงพยาบาลเยอะ เธอคนเดียวจัดการไม่ไหวหรอก ฉันจะไปเป็นเพื่อน” กมิดาร้องห้ะในใจ รับส่ายมือ“ไม่ต้องค่ะๆ ไม่ต้องจริงๆ.....” ที่เธอพูดก่อนหน้านั้น เป็นเพราะเธออยากหลีกออกจากธนิดา จะมาท้องจริงได้ยังไงกัน！ ปริพลชำเลืองมองเธอ เอ่ยปาก“กมิดาเธอท่าทางประหม่าขนาดนี้ หรือว่า....กำลังกลัวอะไรอยู่？” “หึหึหึ ฉันมีเรื่องอะไรต้องกลัวคะ！”กมิดารีบพูด แถมยังยิ้มแหยไปสองครั้ง“ฉันแค่ไม่อยากเอาเรื่องเล็กๆมารบกวนคุณค่ะคุณปริพล ถึงยังไงซะคุณก็ยุ่งขนาดนั้น....” “ไม่รบกวน ฉันว่างพอดี” “......”