ตอนที่ 20 เกราะคุ้มกัน

ต๭นที่ 20 เกราะคุ้มกัน ฉันมองไปประมาณแสนนึงได้ แต่ฉันไม่กล้ารับ แต่มองเขาด้วยสีหน้ามึนงง “ นี่เป็นเงินเดือนของเธอครึ่งหนึ่ง อีกครึ่งเป็นเงินซื้อกับข้าว ฉันกลัวว่าเดี๋ยวเธอจะไม่ทำขึ้นมากะทันหัน ก็เลยให้เงินเธอก่อน ห้าหมื่น ” ใช่เลย ตอนนี้ฉันขาดแคลนเงิน ก็ไม่ได้เถียงอะไรอีก เก็บลงไป ขณะที่เตรียมตัวจะออกไป แม่ฉันก็โทรเข้ามา “ ลูกเป็นยังไงบ้าง ? เมื่อคืนที่ออกไปก็ช่างมันเถอะนะ ทำไมวันนี้ยังไม่กลับมาอีก ? มือถือของน้องชายเมื่อคืนถูกเธอโยนจนพังแล้ว เขาอยากเปลี่ยนเป็นอะไร 7 พลัสเนี่ยแหละ เธอรับเอาเงินกลับมาให้เขาซื้อที ” ฉันหัวเราะขมขื่น คิดว่าฉันโง่นักเหรอ ！แค่เมื่อวานฉันโยนลงโต๊ะชาก็พังแล้วเหรอ ? หาข้ออ้างมายืนเงินฉันมากกว่า ฉันกดวางสายทันที ที่โทรตามมาอักหลายสายฉันก็ไม่รับทั้งนั้นอะ เมื่อถึงบริษัททุกคนเห็นว่าฉันกับประธานสงเจ๋อปรากฏตัวพร้อมกัน ก็ส่งสายตาชิงชังริษยามา ฉันกลายเป็นศัตรูกับผู้หญิงทั้งบริษัททันที “ เธอเพิ่งจะมาทำงานที่บริษัท ทำไมถึงอ่อยติดท่านประธานแล้วล่ะ ? ฉันทำมาสามปีแล้วนะ ก็โดนเธอปาดหน้าไปซะอย่างนั้น ！” “ เธอแค่ 3 ปีแต่ฉันนี่ 5 ปีแล้วนะ ยังไม่มีคุณสมบัติถึง ！” “ คงเป็นเพราะเธอแก่แล้ว ” “ เธอว่าใครแก่ ? เจ้าเล่ห์นัก ? ” ผู้หญิงสองคนด้านบน วินาทีที่แล้วยังพุ่งเป้ามาที่ฉัน วินาทีถัดมาเสียดสีกันเองซะแล้ว สงเจ๋อเผชิญสถานการณ์นี้เห็นจนไม่ใช่เรื่องแปลกลากฉันเข้าลิฟท์ไป ฉันขมขื่นจนพูดไม่ออก พอเข้าลิฟท์ไปก็ถามสงเจ๋อว่า ： “ คุณจะทำร้ายให้ฉันตายไปเลยรึไง ? ” สงเจ๋อปล่อยมือพูดว่า ： “ ช่วยไม่ได้ พวกผู้หญิงพวกนี้น่ารำคาญเกินไป ฉันต้องการเกราะคุ้มกันสักคน แต่ก็รู้สึกว่าไม่มีใครจะเหมาะไปกว่าเธอเลย ” “ ทำไมต้องฉัน ? ” “ เพราะเธอไม่คิดอะไรกับฉัน ” เขาพูดถูกผู้หญิงทั้งบริษัทก็หวังจะขึ้นเตียงกับเขาแต่ฉันไม่ แต่โทรศัพท์สายเมื่อวานนั้นของเขาที่จริงแล้วก็ช่วยชีวิตฉัน ไม่อย่างนั้น ตอนนี้ฉันคงจะอยู่บนเตียงหลินย่งถิงแล้ว แต่ตอนนี้ฉันยังไม่รู้ว่าระหว่างฉันและหลินย่งถิงเป็นพันธนาการที่ชัดเจนไหม ตกบ่ายสงเจ๋อมีธุระเลยออกไปก่อน ฉันเก็บของออกไป เตรียมไปซื้อกับข้าว ออกมาจากบริษัท ฉันก็รู้สึกเหมือนว่ามีสายตาแอบจับจ้องมาที่ฉัน แต่ฉันหันกลับไปกลับไม่เห็นอะไร บางทีอาจจะรู้สึกไปเอง ฉันจ่ายตลาดเสร็จ กำลังจะออกมามีรถตู้คันหนึ่งมีคนสองคนลงมาทันใด รถก็เคลื่อนที่ไปแล้ว ลากรถขึ้นไป ในรถยังมีคนขับรถ ผู้ชายทั้งหมด 4 คน พวกเขาใส่ชุดคลุมหัว ดังนั้นจึงเห็นหน้าไม่ชัด ฉันถูกผู้ชาย 2 คนจับตัว ใช้ผ้าพันคออุดปาก พูดอะไรไม่ได้ ฉันเริ่มรู้สึกสับสน