ตอนที่ 20 เริ่มออกเดท

ต๭นที่ 20 เริ่มออกเดท ชั่วพริบตาเธอก็เข้ามาอยู่ที่บ้านของฉินลี่เยี่ยนานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว และเนื่องจากการตัดสินใจจัดงานแต่งงานของเธอจึงทำให้คุณพ่อฉินกับคุณแม่ฉินยุ่งวุ่นวายมาก ช่วงเวลาเดียวกันนั้นเอง เฉียวอวี่ถงก็สังเกตเห็นว่าการแต่งกายของคุณแม่ฉินนั้นไม่เหมือนกับชาวบ้านทั่วไป "คุณป้าคะ เสื้อผ้าของคุณยี่ห้ออะไรเหรอคะ? มันสวยมากเลยค่ะ" เฉียวอวี่ถงสับสนเล็กน้อยและรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ คุณแม่ฉินจับมือเธอเอาไว้ คนเป็นพ่อแม่อย่างพวกเขาย่อมรู้ดีทุกอย่าง แต่ก็ยังเชื่อมั่นในวิสัยทัศน์ของลูกชาย หากฉินลี่เยี่ยคิดจะทำอะไรพวกเขาย่อมต้องสนับสนุน “ถงถง ถ้าเธอชอบวันหลังถ้ามีเวลาฉันจะช่วยเลือกชุดที่เหมาะกับเธอให้เองนะ เสื้อผ้าพวกนี้มียี่ห้อที่ไหนกัน ฉันก็ซื้อมาจากตลาดสดในเมืองนี่แหละ แต่มันก็สวมใส่สบายดีจริงๆ” ในเมืองเล็กๆแบบนี้มีของแบบนี้ที่ไหนกัน? เฉียวอวี่ถงเชื่อไม่ลง ถึงแม่ว่าเธอจะไม่ได้รู้จักพวกแบรนด์ดังๆเท่าไหร่ แต่เสื้อผ้าที่คุณแม่ฉินสวมใส่ดูยังไงก็ไม่เหมือนเสื้อผ้าที่ซื้อมาจากตลาดสดในเมือง......... "ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ฉันยังมีเสื้อผ้าเยอะอยู่" "รบกวนอะไรกัน? พวกเธอกำลังจะแต่งงานกันแล้วนะ พวกเธอจะซื้อของใหม่หรือเสื้อผ้าใหม่ๆก็เป็นเรื่องสมควรอยู่แล้ว ถ้าเธอชอบอะไรก็ซื้อได้ทุกอย่างเลยนะ" เป็นความจริงที่ว่าเสื้อผ้าพวกนี้ไม่มีแบรนด์ เพราะมันถูกออกแบบโดยนักออกแบบส่วนตัวของตระกูลฉิน ซึ่งแพงยิ่งกว่าแบรนด์เนมหรูพวกนั้นซะอีก "แค่ทำทุกอย่างให้ธรรมดาและเรียบง่ายที่สุดก็พอแล้วค่ะ" เฉียวอวี่ถงไม่อยากให้พวกเขาใช้เงินเยอะในการจัดงานแต่งงานของพวกเขา เพราะตระกูลฉินก็เป็นเพียงครอบครัวธรรมดาๆครอบครัวหนึ่งเท่านั้น ตอนนี้คุณแม่ฉินรู้สึกไม่สบายใจเอาเสียเลย "ถงถง ในเมื่อเธอยอมแต่งงานกับลี่เยี่ย พวกเราย่อมไม่มีทางทำผิดต่อเธอ พวกเราจะทำทุกอย่างเท่าที่จะสามารถทำได้เพื่อให้เธอมีความสุขในวันแต่งงาน ดังนั้นเธอวางใจเถอะนะว่าตระกูลฉินของเราไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกถึงขั้นไม่มีเงินจัดงานแต่งงานให้กับลูกสะใภ้..........." เมื่อรู้ตัวว่ากำลังจะหลุดพูดอะไรออก คุณแม่ฉินก็นึกประหม่าอยู่ในในไปพักหนึ่ง ถึงแม้จะได้ยินแบบนี้แล้วแต่เฉียวอวี่ถงก็ยังทำใจยอมรับไม่ได้ เมื่อก่อนเคยได้ยินมาว่า ผู้เฒ่าผู้แก่มักจะเตรียมหาเงินค่าสินสอดเอาไว้ให้ลูกชายตั้งแต่ยังเป็นเด็ก สงสัยจะเป็นเรื่องจริง …… ตั้งแต่พวกเขามาที่นี่ กู้เจ๋ออวี่ก็หายไปตั้งแต่วันแรก หลังจากที่บอกว่ามีธุระส่วนตัวต้องไปจัดการ และในที่สุดเขาก็กลับมา "คุณชายกู้ ทำธุระเสร็จแล้วเหรอ?" หลังจากที่ตอนนั้นกู้เจ๋ออวี่หาทางออกให้ตัวเองด้วยการอ้างว่าติดธุระแล้วเขาก็นึกของคุณตัวเองที่ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น กู้เจ๋ออวี่มองไปที่ฉินลี่เยี่ยอย่างมีเลศนัย "ใช่แล้วล่ะ มีเรื่องยุ่งนิดหน่อย แต่พอได้ยินว่าพวกคุณกำลังจะแต่งงานกัน ก็เลยกลับมาดูอีกครั้ง" "ขอโทษด้วยนะ ที่ทำตัวเป็นภาระให้คุณ" "เจ๋ออวี่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย" ฉินลี่เยี่ยเห็นพวกเขาคุยกันอย่างมีความสุขมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแอบอารมณ์เสีย ตอนนี้เฉียวอวี่ถงเชื่ออย่างสนิทใจแล้วว่าฉินลี่เยี่ยกับกู้เจ๋ออวี่นั้นเป็นแค่เพื่อนที่ดีต่อกัน "นายจัดการทุกอย่างเรียบร้อยรึยัง?" "แน่นอน" ระหว่างที่ฉินลี่เยี่ยกลับมาบ้านเกิดคราวนี้ บริษัทของเขากำลังขยายกิจการ กู้เจ๋ออวี่ถึงถูกฉินลี่เยี่ยไล่กลับไปจัดการ "แล้วนายกลับมาทำไม?" "ฉัน ... " กู้เจ๋ออวี่ทำอะไรไม่ถูก “นายมั่นใจได้เลยว่า ฉันไม่เคยคิดที่จะแย่งพี่สะใภ้ไปจากนายเลยจริงๆนะ นายอย่ามาทำเป็นเด็กหวงของได้มั้ย ฉันเป็นคนช่วยนายไม่ใช่รึไง?" "นายรู้แบบนี้ก็ดี!" "ฉันรู้ ฉันรู้ดีมากด้วย ถ้านายมีเวลามากนักไม่สู้ไปเอาชนะใจพี่สะใภ้ไม่ดีกว่าเหรอ จะมาเสียเวลากับฉันแบบนี้ไปทำไม!" แต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ถ้าเป็นเรื่องของความรู้สึกแล้วล่ะก็ กู้เจ๋ออวี่จะสามารถจัดการได้ดีกว่าฉินลี่เยี่ยเสมอ ฉินลี่เยี่ยพยักหน้า "ไหนนายลองพูดมาสิ ว่าฉันควรจะทำยังไง?" "แน่นอนว่าต้องไปออกเดทสิ! คู่แต่งงานก็ต้องพากันไปซื้อข้าวของเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วไม่ใช่รึไง?" กู้เจ๋ออวี่วางแผนการเดินทางให้อย่างรวดเร็ว "พรุ่งนี้นายก็ให้เสี่ยวจิ่นอยู่ที่บ้าน พวกเราจะช่วยดูแลให้เอง ส่วนนายก็พาถงถงออกไปเที่ยวรอบๆ แถวบ้านนายมีจุดชมวิวไม่ใช่รึไง?" "ถงถง?" "ไม่ใช่สิไม่ใช่ ฉันจะพูดว่าคุณเฉียว" เกือบจะซวยเพราะปากซะแล้วสิ เฉียวอวี่ถงกำลังเล่านิทานให้เสี่ยวจิ่นฟังขณะที่ฉินลี่เยี่ยกำลังเคาะประตู "เข้ามาสิ" "ป่าปี๊" เสี่ยวจิ่นที่ทั้งตัวอยู่ในผ้าห่มโผล่มาแต่หัวทักทาย "เสี่ยวจิ่นเด็กดีนอนซะนะ พ่อกับแม่มีเรื่องต้องคุยกัน" "ครับ" เสี่ยวจิ่นหลับตาทันที เฉียวอวี่ถงเดินตามฉินลี่เยี่ยออกไปที่ลานหน้าบ้าน พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปนั่งรถเล่น "หืม?" "พรุ่งนี้ผมจะปลุกคนแต่เช้า" ฉินลี่เยี่ยอายุ 26 ปีเขาเพิ่งจะเคยออกเดทกับผู้หญิงเป็นครั้งแรกในชีวิต เป็นเพราะเขาไม่มีประสบการณ์ จึงทำให้เฉียวอวี่ถงต้องพลาดอะไรไปหลายอย่าง …… เฉินเฉิงที่หายจากอาการบาดเจ็บแล้วย่อมต้องถามหาเฉียวอวี่ถงเป็นธรรมดา และตระกูลเฉียวก็กำลังทุกข์หนักเพราะหาเฉียวอวี่ถงไม่พบ ตระกูลเฉินสงสัยว่าพวกเขากำลังล้อเล่นอยู่รึไง ข่าวก็ถูกปล่อยไปทั่วแล้ว แต่ตอนนี้กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้น............ คุณพ่อเฉียวเองก็ร้อนใจ การทำธุรกิจตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องงาน มีแต่ต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกันเท่านั้นถึงจะสามารถไปต่อได้ "สามีไม่ต้องกังวลใจไป ยังไงซะเฉียวอวี่ถงก็ไม่สามารถทำอะไรโดยที่ไม่คิดถึงตระกูลเฉียวของพวกเราได้หรอก" เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในตอนนี้ล้วนเป็นเพราะเฉียวอวี่ถง นี่เป็นสิ่งที่เธอจะต้องย้ำเตือนคุณพ่อเฉียวอยู่ตลอดเวลา “ฉันคิดว่าพวกเราต้องไปพบตระกูลเฉิน และขอโทษพวกเขาด้วยตัวเอง จะปล่อยทิ้งไว้แบบนี้ไม่ได้เพราะจะกระทบต่อความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูล" "เฮ้อ คุณก็คิดง่ายเกินไป!" คุณพ่อเฉียวยังคงเป็นกังวล "เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าอวี่ถงไม่ได้แต่งเข้าตระกูลเขา ความสัมพันธ์กับตระกูลเฉินก็คงจะจบสิ้นแล้ว" ในทางกลับกันถ้าหากว่าเฉียวอวี่ถงได้แต่งกับตู้โป๋เหวิน วันหน้าเขายังจะวางใจได้มากกว่านี้ เพราะตู้โป๋เหวินเป็นคนมีความสามารถ ผิดกับเฉินเฉิงจากตระกูลเฉิน ที่ได้รับการสนับสนุนจากคนรุ่นก่อนเท่านั้น แน่นอนว่าฉินซู่ซู่เองย่อมรู้ดี แต่เธอกลับไม่ได้พูดถึงมัน แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรให้เขาตายใจว่าตนไม่มีพิษมีภัย นายท่านสองของตระกูลเฉินพาลูกชายของเขา มาพบคุณพ่อเฉียวและฉินซู่ซู่ แต่ฉินซู่ซู่เกรงว่าจะเกิดความเปลี่ยนแปลง จึงย้ำกับเฉียวเข่อซินเป็นพิเศษว่าไม่ให้ตามออกไป เพราะเธอรู้ดีว่าไม่มีนักลงทุนคนไหนจะยอมปล่อยให้ตัวเองขาดทุนได้ เฉินเฉิงไม่ใช่คนที่มีศักยภาพเท่าไหร่นัก แน่นอนว่าการผลักเฉียวอวี่ถงไปให้เขา ยังสามารถจัดการกับหนามยอกอกของเธอได้อีกด้วย ส่วนลูกสาวของเธอเองนั้น เธอต้องเลือกอย่างพิถีพิถัน เฉินเฉิงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนโซฟาแน่นิ่งเหมือนคนเป็นอัมพาต ท่าทางเหมือนพวกขี้ยาอย่างไรอย่างนั้น "เฉียวต่ง ลูกสาวคุณล่ะ?" คราวก่อนเฉียวอวี่ถงก็หนีไปจากเฉินเฉิงทีหนึ่งแล้ว ทำให้ตระกูลเฉินเสียหน้ามาก คราวนี้ตระกูลเฉียวก็เป็นฝ่ายออกปากเองว่ายังจะให้เด็กทั้งสองคนแต่งงานกัน ดังนั้นพวกเขาจะต้องเป็นฝ่ายรับผิดชอบเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นอีกครั้ง "เฮ้อ....." ฉินซู่ซู่ชิงถอนหายใจอยากหนักก่อนที่คุณพ่อเฉียวจะพูดอะไรออกไป ทางฝั่งพวกเขาเองก็ย่อมต้องปฏิเสธแน่นอนอยู่แล้ว สีหน้าของคุณพ่อเฉียวเองก็ดีขึ้นเช่นกัน "ไม่นานมานี้ผมเห็นเฉียวอวี่ถงอยู่กับแฟนและลูกของเขา" เฉินเฉิงพูดขึ้นมาอย่งไม่รีบร้อน แต่ประโยคที่เขาพูดออกมาเกือบจะทำให้คุณพ่อเฉียวกระอักเลือด" “น่าอายที่ต้องบอกว่าคุณยายของถงถงไม่ค่อยสบาย เธอเลยต้องไปดูแลท่าน” ต้องหาเหตุผลมากันไว้ก่อน "ผมได้ยินมาว่าคุณหนูเฉียวหนีไปไม่ใช่หรอกเหรอ?" ดูเหมือนว่าตระกูลเฉินก็เตรียมพร้อมมาแล้วเช่นกัน ใบหน้าของคุณพ่อเฉียวแข็งทื่อ เรื่องราวเหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยตั้งแต่ที่เขาทำธุรกิจมา "เฉียวต่ง การแต่งงานคราวนี้ก็เป็นคุณเองที่เป็นคนเสนอขึ้นมาก่อน แล้วตอนนี้ ... " คำที่เหลืออยู่ของคุณพ่อเฉินไม่ได้พูดออกมา แต่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาหวาดกลัว "ลุงเฉียว ไม่คิดจะอธิบายอะไรกับผมหน่อยเหรอ?" เฉินเฉิงเลิกคิ้ว "ผมได้ยินมาว่าเฉียวอวี่ถงมีน้องสาว แถมยังดีพร้อมกว่าเธอมาก ..."