ตอนที่ 20 โดนวางยา

ต๭นที่ 20 โดนวางยา หลังจากประตูห้องถูกปิดไป ภูรีก็ยิ้มที่มุมปากอย่างเยือกเย็น เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หาแก้วมา 1 ใบและเทผงบางอย่างที่ละเอียดราวกับแป้งลงไปจากนั้นนำมาวางไว้ข้างๆ ที่เธอนั่ง...... นิรวิทย์ เจ้าสัวของครอบครัว M.SK อายุ 73 ปี ถึงเขาแก่แต่ถ้ามองไปแล้วก็ดูฟิตและแข็งแรงดี สวมใส่เสื้อสูทและผูกเนคไท ใบหน้าของเขาปราศจากร่องรอยความเจ็บป่วยที่ปรากฏให้เห็นบนชายชราธรรมดาทั่วไป สายตาเปล่งประกายคู่นั้น เพ่งมองไปรอบๆ รูปร่างของนาเดียตลอดเวลา บางครั้งก็ปรากฏรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจในมุมปากและขากรรไกรของเขาเล็กน้อย ทำท่าทีมองดูเผินๆ เเละกลับมามองอีก “คุณท่านนิรวิทย์คะ คนนี้คือนาเดีย ผู้ช่วยของฉันเองค่ะ” ภูรียิ้มพร้อมทั้งหัวเราะเบาๆ และแนะนำเขาให้รู้จักเธอ ใช้ศอกสะกิดคนข้างๆ เรียกสติ “นาเดียทำไมยังไม่รีบชนแก้วให้เกียรติคุณท่านอีกละ” นาเดียเห็นสถานการณ์แบบนี้จึงรีบหยิบแก้วขึ้นมาแล้วก็พูดอย่างให้เกียรติว่า “คุณท่านนิรวิทย์คะ ดิฉันชื่อนาเดียค่ะ ขออนุญาตชนแก้วกับท่านนะคะ” คุณท่านนิรวิทย์ยิ้มจนมองแทบไม่เห็นดวงตาแล้วหัวเราะว่า “ดี ดีเป็นต้นกล้าที่ดี” ความจริงนาเดียไม่สามารถดื่มเหล้าได้ แต่พอดีเจ้านายอยู่ข้างๆตลอดเวลาเธอไม่สามารถหลบมุมได้ เธอจึงยกแก้วไวน์แดงดื่มดื่มจนหมดแก้ว “ดีมาก !” คุณท่านนิรวิทย์พึงพอใจมาก ยกนิ้วโป้งให้เธอแสดงความชื่นชมและรินเหล้าให้นาเดียด้วยตนเอง “โหย พอเลยค่ะ คุณท่านนิรวิทย์ของฉัน คุณท่านไม่ต้องลำบากเลย มานี่เดี๋ยวฉันทำเองค่ะ” ภูรีรีบแย่งขวดไวน์และรินให้นาเดียจนเต็มแก้ว ใบหน้าของนาเดียถูกกระตุ้นด้วยแอลกอฮอล์ เธอหน้าแดงและรู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เธออยากจะบอกว่าพอแล้ว แต่ถ้าเธอปฏิเสธไปเธออาจจะถูกลดความสนใจ จึงได้แต่นิ่งเงียบไปไม่ได้พูดอะไร “นี่นาเดีย คุณท่านนิรวิทย์ท่านชอบเธอจริงๆ นะ อีกอย่างคุณท่านนิรวิทย์นี้มีฐานะสูงส่งและทรงเกียรติขนาดนี้ ท่านเคยกินเหล้าให้คนอื่นที่ไหน เธอยังจะไม่รีบชนแก้วแสดงการขอบคุณอีก” ภูรีต้องการที่จะให้นาเดียดื่มจนเมาอย่างเนียน ๆ เพื่อที่จะให้เจ้าสัวนิรวิทย์ ‘สนุก’ ไปกับมัน หลังจากพูดจบ ภูรีมองเห็นสายตาสองคู่ของคุณท่านนิรวิทย์กำลังจ้องมองไปยังสายตาที่อยู่ตรงหน้าอย่างหลงใหล คนสองคนแลกเปลี่ยนสายตาอันใจเย็นและเข้าใจซึ่งกันและกัน นาเดียขมวดคิ้ว สถานการณ์นี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นแบบที่เธอคาดไว้ ดูก็รู้ว่าคุณท่านภิรมณเป็นคนที่ลามก ดูจากสายตาอันเจ้าเล่ห์ก็บอกได้อยู่แล้ว แต่ทำไมผู้อำนวยการไม่มีความรู้สึกนี้ ? แล้วยังพยายามจะให้เธอไปชนแก้วกับเขา ? ภูรีกลัวว่าเธอจะสงสัย จึงรีบให้คำแนะนำว่า “นาเดีย โอกาสนี้เป็นของหายากนะ และฉันก็พยายามอย่างมากที่จะเอาชนะใจคุณท่าน คุณท่านนิรวิทย์เป็นคนที่ยุ่งมากนะ เขาคือลูกค้ารายใหญ่ของโมทัดนาของเราในอนาคต ถ้าเธอยังจะไม่จับเอา เธอจะเสียผลประโยชน์ในอนาคตเอานะนาเดีย” บ้าเอ้ย ! เเกจะส่งฉันไปนอนบนเตียงกับตาแก่นี่หรอ ! ในที่สุดนาเดียก็เข้าใจว่าสิ่งเหล่านี้เป็นแผนของภูรี ก่อนหน้านี้ภูรีหักหลังเธอ มอมเธอให้เมา แล้วเอาเธอให้ตกเป็นเหยื่อเพื่อความก้าวหน้าทางการงานของเขา สิ่งที่ทำให้เธอกลัวยิ่งกว่าเดิมคือเธอดื่มไปแค่เเก้วเดียว เเต่เลือดทั้งตัวเดือดพลุ่งพล่าน ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกร้องจนแทบอยากจะถอดเสื้อทั้งหมดทิ้งไปเพื่อที่จะได้สัมผัสกับความเย็น ! ที่ประตูของโรงแรมแมริออน รถสปอร์ตสุดหรูรุ่นจำกัดได้จอดลง รปภ.รีบวิ่งออกมารับเเต่ไกล ดึงประตูเเละพูดอย่างเคารพ “ยินดีต้อนรับครับ คุณชายรองถิรเจต” ถิรเจตก้าวออกจากรถ โยนกุญแจรถในมือของเขาไปที่มือของรปภ. อย่างสง่างามแล้วสั่งว่า “จอดให้ดี” “ครับ”รปภ. แอบดีใจมาก ไม่เคยนึกเลยว่าเขาเป็นเเค่ผู้ให้บริการ ไม่คิดว่าจะได้ขับรถหรูเหล่านี้ด้วย ถิรเจตก้าวขาอันยาวเหยียดเเล้วเดินไปทางประตูหลักของโรงเเรม