ตอนที่14 หนึ่งมีด สองยก

ต๭นที่14 หนึ่งมีด สองยก สองชั่วโมงต่อมา นวตาได้รับโทรศัพท์จากแม่เลี้ยงชนิศา “นวตา เธอทำไมถึงโหดร้ายเช่นนี้ ฉันให้เธอทิ้งเขา ไม่ได้ให้เธอมาฆ่าลูกชายฉัน！” ชนิศาตำหนิเธอด้วยเสียงอันดัง ขนาดมองไม่เห็นเธอ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความแข็งกร้าวของน้ำเสียง “ขอโทษค่ะแม่เลี้ยง ฉันไม่คิดว่าจะออกมาเป็นอย่างนี้ ฉัน…” “เธอไม่ต้องอธิบาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธออย่ามาเสนอหน้าให้ลูกชายฉันเห็นอีก” สัญญาณตัดไป นวตานิ่งเงียบ เธอเข้าใจแม่เลี้ยง ไม่เอาเธอเข้าคุก ก็นับว่าเมตตาเธอมากแล้ว คนที่เป็นแม่จะปล่อยให้ฆาตกรอยู่ข้างกายของลูกชายเธอได้อย่างไร จากนั้นเธอก็ได้รับสายจากธนพล “ตา คุณกับภูมิเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน” นวตาเป็นห่วงจตุภูมิ แต่กลัวที่จะถามธนพล “เขาเป็นอย่างไรบ้างคะ” “พ้นขีดอันตรายแล้ว เธอไม่ตามมาที่นี่หรอ” “ไม่ล่ะ ธนพล ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการอยู่ทางนี้ วางก่อนนะ” เขาไม่เป็นอย่างไร ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว “ตา เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ” ธนพลเป็นห่วงนวตาอยู่เสมอ เพียงแต่เขาไม่ค่อยได้แสดงออกมากนัก น้อยนักที่จะแสดงความในใจออกมา “ไม่มีอะไร ธนพล ถ้าเขาฟื้นตัวแล้ว คุณบอกฉันทีได้ไหม” เธอมักจะระลึกถึงเขาเสมอ “พรุ่งนี้คุณไม่ไปกับพวกเรารึ” “ฉันไม่อยากไป ขอให้พวกคุณเดินทางโดยสวัสดิภาพ รีบเรียนจบรีบกลับมาล่ะ” … พ่อแม่ของจตุภฺมิเพื่อไม่ให้จตุภูมิรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของนวตา วันรุ่งขึ้นพวกเขาก็ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปที่อังกฤษ จตุภูมิจะอยู่ในประเทศต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาจะรู้ข่าวพ่อแม่ของนวตาอย่างแน่นอน ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ นวตาเสร็จจากงานศพของพ่อ เนื่องจากพ่อได้รับชื่อเสียงที่ย่ำแย่ เพื่อนและครอบครัวต่างก็หลบเลี่ยงที่จะมางาน เมื่อคุณตกลงไปในก้นบึ้งของหุบเขา การมองเห็นโลกที่โดดเดี่ยวก็ชัดเจนยิ่งขึ้น เมื่อรู้ว่าจตุภูมิร่างกายฟื้นฟูขึ้นแล้ว นวตาก็พาแม่ที่ป่วยหนัก ออกไปจากเมืองเก่านั้น ไปใช้ชีวิตอยู่ในเมืองใหม่ ไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป เธอไม่ต้องการรับความสงสารหรือเห็นใจจากใคร แม่บอกว่า พ่อถูกใส่ร้าย ถูกคนกล่าวหา เธอต้องค้นหาความจริง หาความบริสุทธิ์ให้กับพ่อของเธอ หลังจากที่พ่อจากไป บ้านของครอบครัวเธอก็ถูกศาลยึดเพื่อประมูลขาย ทรัพย์สินทั้งหมดถูกแช่เข็ง ค่ารักษาพยาบาลของแม่ สำหรับนวตาที่มีแค่สองมือ เป็นจำนวนที่มหาศาล ตั้งแต่เล็กเธอไม่เคยพบเจอความยากลำบาก แต่ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน เธอก็ได้ลิ้มรสความยากลำบากของโลกใบนี้ การมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เนื่องจากยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัย นวตาก็จะหางานที่สบายหน่อยไม่ค่อยได้ นวตาที่ไม่เคยต้องทำอะไรเองเลย ในตอนเริ่มแรกก็ทำงานในร้านอาหารในตอนกลางวัน ต่อมาค่ารักษาพยาบาลของแม่ก็ทำให้เป็นหนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เธอจึงต้องไปทำงานที่บาร์ในตอนกลางคืนด้วย เพื่อที่จะดูแลแม่ และยังสามารถประหยัดค่าเช่าห้อง เธอนอนอยู่ใต้เตียงแม่ของเธอ นอนกับพื้น ในพริบตา เธอทำงานหนักมาเป็นเวลาหนึ่งปี จากที่ทำอะไรไม่เป็นเลย กลายมาเป็นหญิงสาวที่คล่องแคล่วรู้งาน กลายเป็นผู้หญิงที่ไม่เกรงกลัวต่ออะไรทั้งสิ้น ที่เตียงใกล้ๆกันมีหญิงสาวที่หัวใจพิการมาแต่กำเนิด เธอมีแล็ปท็อปและชอบท่องอินเตอร์เน็ต วันหนึ่งเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ขอยืมคอมพิวเตอร์ของสาวน้อยสักครู่หนึ่ง เธอไม่ได้ออนไลน์มาเป็นเวลานาน เธอกลัวที่จะเห็นข่าวคราวใดๆของจตุภูมิ ในที่สุดเธอก็อดไม่ได้ที่จะล็อคอินเข้าไปใน Weibo ไม่มีข้อความใดๆจากจตุภูมิ เขายังคงเหมือนเดิมไม่ค่อยอัพเดทอะไรใหม่ๆ เธอลองเลื่อนดูตั้งแต่ตัวเองเข้ามาใช้ Weibo ครั้งแรกจนถึงการล็อคอินครั้งสุดท้าย ปรากฎว่า ทุกการบันทึก ทุกการเคลื่อนไหว ล้วนเกี่ยวข้องกับเขา จตุภูมิ …..