ตอนที่18 ทางที่ดีตามภูมิไปดีกว่า

ต๭นที่18 ทางที่ดีตามภูมิไปดีกว่า ไม่มีใครพูดอะไร ความจริงแล้วก่อนนี้จินตราก็ไม่ได้ชอบนวตามากนัก เพราะเธอมักจะรู้สึกว่าผู้คนรอบตัวเธอรักหล่อนมากเสียเหลือเกิน ตอนนี้เห็นนวตาเป็นเช่นนี้เธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา “พี่ชายฉันกลับมาเมื่อหกเดือนก่อน กลับมาเปิดบริษัทใหม่ที่นี่ พวกเรากลับมาเมื่อสัปดาห์ก่อน มาที่นี่เพื่อที่จะฉลองให้กับพี่ชายกัน” นวตาหันไปมองจินตราอย่างซาบซึ้งใจ ถ้าหากไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอพยายามรักษารอยยิ้มของตัวเองเอาไว้ ท่าทีเบาสบายเหมือนว่ามีลมพัดมา “อ้อ ขอแสดงความยินดีด้วยนะ ธนพล” ธนพลจ้องมองที่นวตาที่ยืนอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ใช้เสียงที่ขึ้นจมูก ส่งเสียง “อื้อ” ยอมรับการแสดงความยินดีของเธอ ภายในใจของเขาสับสนวุ่นวายอยู่ครู่หนึ่ง ไม่สามารถหาคำมาโน้มน้าวตนเองได้ ให้ยอมรับข้อเท็จจริงว่านวตาอยู่ที่เบื้องหน้า ในที่สุดกนกพลก็พ่นลมออกมาท่ามกลางบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจนั้น เขาลุกขึ้นยืน และเดินไปทางนวตา เขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ มองเธอขึ้นๆลงๆอยู่หลายต่อหลายครั้ง กนกพลหัวเราะเย้ยหยัน “นวตา นี่คือเหตุผลที่คุณยืนกรานที่จะไม่ไปเมืองนอกกับพวกเราอย่างนั้นหรอ คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่านวตาเธอจะกลายเป็นเช่นนี้ไปได้” กนกพลคิดเช่นไรเขาก็พูดออกมาเช่นนั้น จตุภูมิเป็นเพื่อนรักที่สุดของเขา เมื่อนวตาเกือบจะฆ่าจตุภูมิ นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้กนกพลมองว่านวตาเป็นผู้หญิงชั่วช้าคนหนึ่ง “กนกพล….” ธนพลส่งเสียงเพื่อที่จะพยุดกนกพลเอาไว้ จินตรากลับไปดึงตัวกนกพลกลับไปนั่งที่โซฟา แต่มีบุคคลหนึ่ง ที่ตั้งแต่ต้นจนจบก็ไม่ได้เห็นถึงการปรากฏอยู่ของเธอตรงนั้นเลย ไม่พูดไม่ถาม นวตาอยากที่จะหันหลังเปิดประตูและเดินออกไปจากที่นี่ซะ แต่ว่าเธอทำไม่ได้ เวลาสามปี ทำให้เธอเข้าใจ ไม่มีอุปสรรคใดในโลกที่ไม่สามารถผ่านไปได้ หลังจากนี้สองสามชั่วโมง เธอก็จะเลิกงานแล้ว และกลับไปที่โรงพยาบาล นอนหลับฝันดีข้างเตียงของแม่ เมื่อฟ้าสว่าง มันก็จะเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ นวตาพยายมคิดถึงแต่เพียงว่า อย่าออกไป อย่าลืม ค่าคอมมิชชั่นของเหล้านี้ เพียงพอสำหรับค่ารักษาพยาบาลของเดินที่แล้ว เสียงของเวธนีดังขึ้น “นวตา เป็นเธอจริงๆหรือนี่ เธอทำงานอยู่ในสถานที่แบบนี้หรือ” สถานที่แบบนี้… ใช่สิ ถ้าหากเป็นเมื่อสามปีก่อน ให้ตายเธอก็ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมาทำงานในที่แบบนี้ เธอยิ้มเล็กน้อย ทำใจให้สงบและยอมรับเรื่องราวทั้งหมด “ใช่ค่ะ ฉันทำงานที่นี่” “นวตา ทำไมเธอถึงไร้ยางอายเช่นนี้” กนกพลโกรธจนกล่าวหาเธอขึ้นมาอีกครั้ง นวตาต้องการที่จะสวนกนกพลกลับไป เธอทำอะไรถึงได้บอกว่าไร้ยางอาย แต่ว่าเธอทำไม่ได้ กนกพลเป็นแขกของที่นี่ และจุดประสงค์ของการที่เธอเข้ามาในห้องนี้ ก็เพื่อที่จะเชียร์ขายเหล้าในรถเข็นนี้ เปิดขวดและขายให้กับเทพเจ้าเหล่านี้ นวตายังคงรักษารอยยิ้มของเธอเอาไว้ นำขวดเหล้าสองขวดที่เพิ่งเปิดวางไว้บนโต๊ะ ไม่สนใจทุกสิ่ง “เหล้าค่ะ ฉันเปิดให้พวกคุณสองขวดแล้ว ฉันจะไปยืนอยู่ทางด้านนอก ถ้าหากต้องการอะไรเรียกฉันได้ค่ะ” นวตายอมรับ ว่าตัวเองอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอต้องการที่จะหลบหนี แต่ความภาคภูมิใจที่อยู่ในกระดูก ก็ไม่ยอมให้เธอถอยหนีไป แค่ไม่แสดงอาการเสียใจออกมาก็พอ “หยุดก่อน！” เสียงโกรธพยายามหยุดนวตาที่กำลังจะหันตัวกลับไปนั้นดังมาจากกนกพล เขามีแผนว่าจะทำให้เธอขายหน้าในคืนนี้ “กนกพล…” ธนพลห้ามปรามกนกพลขึ้นอีกครั้ง เขายังดูมีวุฒิภาวะและเหตุผลกว่าธนพลมากนัก จินตรารู้จักกนกพลเป็นอย่างดี เธอมองและพูดกับเขาเบาๆ “หยุดเพียงเท่านี้เถอะ” นวตาปรับโฟกัสของสายตาเธอไปที่กนกพล เธอที่ยืนอยู่และกนกพลที่กำลังนั่งลงประสานสายตากัน มีพลังของความโมโห ออกมาจากสายตาของกนกพลซึ่งนั่งอยู่ นวตาถามขึ้น “ยังต้องการอะไรอีกรึเปล่าคะ” กนกพลเอ่ยปากอย่างไม่เกรงใจ “มาอยู่ข้างภูมินี่ แล้วรินเหล้าให้เขา” หัวใจของนวตาจู่ๆก็เต้นรัว ภูมิ จตุภูมิ คนคนนั้นตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามา จตุภูมิก็ทำเหมือนมองไม่เห็นเธออยู่ตลอดเวลา ….