ตอนที่35 ทะเลาะ

ต๭นที่35 ทะเลาะ และนั่นเอง ประสาทสัมผัสที่หกของเธอนั้นถูกต้องจริงๆ นวตาเพิ่งจะเดินเข้าห้องล็อคเกอร์ พนักงานเสิร์ฟทุกคนก็มองเธอด้วยสายตาแห่งความไม่พอใจ “เฮ้ คุณหนูนวตามาแล้ว ไม่น่าแปลกใจเลยที่ปกติเธอชอบมองคนอื่นด้วยสายตาที่ดูถูกเหยียดหยาม ที่แท้พ่อของเธอก็เป็นคนทุจริตนี่เอง” “ฉันได้ยินมาว่าพ่อของเธอผลาญเงินภาษีของประชาชนอย่างพวกเรา เอาไปใช้หาแม่เล็กๆให้เธออีกหลายคน สันดานเธอ ก็เป็นเหมือนพ่อของเธอนั่นแหละ” “ได้ยินมาว่าพ่อเธอฆ่าตัวตาย เอ้อเฮอ น่าสงสาร แต่ตายซะก็ยังดีกว่าอยู่อย่างไร้ค่า ทำไมพ่อเธอทำเช่นนั้นล่ะ…” “...” พวกเขาพูดกันคนละคำ พูดจาเสียดสีนวตาที่กำลังตกตะลึง วันคืนที่ลำบากลำบนในสามปี เธอหลงเหลือความภาคภูมิใจในตนเองอยู่น้อยมาก วันนี้พวกเขาทุกคนพาดพิงไปถึงพ่อแม่ของเธอ เธอทนเงียบต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะพูดความจริง แต่เธอก็ไม่สามารถก้มหน้า และยอมให้พวกเธอกดขี่อย่างน่ารังเกียจได้ ตายเป็นตาย “เพี๊ยะ！” เสียงห้องล็อคเกอร์ที่วุ่นวายกลับกลายเป็นเงียบสงัดในทันที หญิงสาวคนหนึ่งในนั้นถูกนวตาตบไปที่แก้มหนึ่งฉาด พลังความโกรธอยู่ในสายตาของเธอ พวกเขาไม่คาดคิด ปกติไม่ว่าพวกเขาจะยั่วยุเธออย่างไร เธอก็ไม่เคยแยแสและลงไม้ลงมือมาก่อน “นี่ หล่อน ลูกสาวของคนเลว เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน！” หลังจากที่หญิงสาวถูกนวตาจู่โจม ข่มขู่ สงครามระหว่างหญิงสาวที่ถูกรังแกก็เริ่มขึ้นแล้ว เมื่อจารุภามาถึงห้องล็อคเกอร์เธอก็มองดูรอบหนึ่ง ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร คงจะมีบางคนที่จะไม่มีอะไรทำ เลยหาเรื่องตบตีกันจนเป็นเรื่องธรรมดา เธอเลยไม่ได้สนใจ จนเมื่อได้ยินเสียงคนตะโกนขึ้น “นวตา นังแพศยา วันนี้ฉันจะทำให้ใบหน้านี้ของแก…” จารุภาซึ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าไปได้แค่เพียงครึ่งท่อนก็รีบดึงผ้าลงมา และรีบวิ่งฝ่าเข้าไปในวงต่อสู้ เรื่องการต่อสู้ คนที่มีฝีมือ คนที่แม้แต่ความตายก็ไม่กลัว นั่นแหละจารุภา เธอไม่กลัวว่าตัวเองจะต้องตาย พวกที่รังแกนวตาต่างหากที่จะต้องตาย พนักงานในบาร์ทุกคนพยายามที่จะหลีกเลี่ยงที่จะสร้างปัญหากับเธอ เมื่อจารุภาเข้ามาร่วมวงก็ไม่มีใครกล้าหือ พวกผู้หญิงเหล่านั้นถึงแม้ว่ายังไม่สบอารมณ์ แต่ว่าก็ยังไม่อยากซวย พวกหล่อนไม่อยากที่จะต่อสู้กับคนที่สิ้นหวังในชีวิต ไม่เช่นนั้นมีแต่จะซวยเท่านั้น นวตานั่งลงบนพื้นอย่างหมดแรง ตอนนี้เธอตกอยู่ในที่นั่งลำบาก คิดแล้วก็สามารถรู้ตัวได้ สามปีที่แล้วเธอก็เจอเรื่องเช่นนี้ ในเวลานั้น เธอยังคงเป็นกุหลาบที่ไร้หนาม เธอเลยปล่อยให้คนอื่นสามารถรังแกเธอได้ หลังจากทุกข์ใจมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอถูกถอดเขี้ยวเล็บออกครั้งแล้วครั้งเล่า จนเธอบอกกับตัวเองทุกวัน ว่าแค่สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ก็พอแล้ว อย่างน้อยก็สามารถเดินไปกับแม่ของเธอได้จนถึงวาระสุดท้าย จารุภามองอย่างโมโหไปยังร่างที่กลายเปลี่ยนเป็นอ่อนแรงของนวตา “พี่เป็นอย่างไรบ้าง ทำไมไม่สู้ นวตาฉันบอกพี่แล้ว ถ้าคิดอยากตายก็ไม่ต้องมาทนกับเหตุการณ์เช่นนี้ พี่แค่ปีนขึ้นไปบนชั้นบนสุดของตึกสูงแล้วก็กระโดดลงมา เจ็บแป๊บเดียว ก็เรียบร้อยแล้ว” ปากของนวตามีเลือดไหลออกมา เธอยิ้มอย่างขมขื่น เลือดไหลซึมเข้าไปในมุมปาก ทำให้เธอรู้สึกอยากจะอาเจียน จารุภานั่งยองๆลงอย่างเจ็บใจ เธอช่วยจัดการผมเผ้าที่หยุ่งเหยิงของนวตา “พี่นวตา ช่วงนี้พี่เป็นอย่างไรบ้าง หลังจากในห้องส่วนตัวในวันนั้น พี่ก็เอาแต่เหม่อลอยทั้งวัน ใช่เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นข้างในนั้นรึเปล่า มีคนที่พี่เคยรู้จักรึ” นวตาเงยหน้าขึ้นมองดูจารุภา สามปีนี้ จารุภาเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของเธอ ครั้งแรกที่เธอถูกรังแก เธอก็ได้รับการช่วยเหลือจากจารุภานั่นเอง ….