ตอนที่42เขาไม่เอาเธอ

ต๭นที่42เขาไม่เอาเธอ จตุภูมิพยักหน้านวตาก็เอาแต่ชี้มาที่ตัวเองแล้วยังยักคิ้วหลิ่วตากับจตุภูมิให้เขาเข้าใจความหมายของเธอ จตุภูมิมองนวตาแล้วแกล้งทำเป็นเข้าใจผิดเธอ“งั้นก็ดีเลยเธอช่วยฉันหาแล้วเอาคนที่เธอหาได้และธนพลหาได้มาสัมภาษณ์กับฉันหน่อยรบกวนพวกนายด้วย” สองหมื่นบาทแถมยังมีเงินรางวัลจะพลาดโอกาสดีๆอย่างนี้ไปได้อย่างไรนวตารีบพูดเชียร์ตัวเอง“บริษัทธนพลเพิ่งจะเริ่มก่อตั้งยุ่งมากเรื่องหาแม่บ้านก็อย่าไปรบกวนเขาเลยเดี๋ยวฉันจัดการเอง” ธนพลคิดว่านี่เป็นแผนการที่จตุภูมิวางเพื่อดักเธอหรือเธอตั้งใจกระโดดลงมาเอง เรื่องนี้นวตาคงจะรู้ดีที่สุด จตุภูมิยังคงมองนวตาอย่างสงสัยไม่กล้าเชื่อท่าทางของเธอ“เธอทำได้ใช่ไหม?คนที่เธอรู้จักเชื่อได้ใช่ไหม?” นวตาทนไม่ไหวกลัวเขาจะกลับคำพูด“เชื่อได้สิแม่บ้านของนายก็อยู่ตรงหน้านี้แล้วฉันเองนี่ไง” นวตาไม่รู้ว่าตอนนี้เธอในสายตาของจตุภูมินั้นเหมือนกับเป็นเธอในช่วงก่อนอายุ20 ในสายตาเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาอยากจะดูแลทะนุถนอมเธอต้องการอะไรเขาก็ให้ได้ทุกอย่าง เพียงแต่ตอนนี้เขาจะต้องทำตัวลีกลับนิดหนึ่งจะรีบมากไม่ได้“เธอไม่เอาหรอกใช้อะไรก็ไม่ได้” นวตารีบตอบ“ทำไม?” จตุภูมิค่อยๆพูดทีละคำ“ที่ฉันต้องการคือซักผ้าเป็นทำอาหารได้เป็นเพื่อนพูดคุยกับฉันฉันจะซื้อเธอกลับไปทำอะไรกัน?” “ซื้อ…”ซื้อหัวเขาสิคนเลวนี้ทำไมพูดจาน่าเกลียดอย่างนี้ แต่เอาเถอะเธอมีแรงเยอะเห็นแก่เงินเดือนละสองหมื่นบาทต้องทนหน่อย เธอรีบเปลี่ยนจากอารมณ์โมโหเป็นยิ้มขึ้นมาแล้วตั้งใจพูดตอบ“ฉันทำได้นายดูสามปีมานี้ฉันดูแลตัวเองได้ดีขนาดไหน” คำพูดประโยคสุดท้ายนั้นแทรกเข้ามาในใจจตุภูมิ ผอมเป็นหนังหุ้มกระดูกขาดสารอาหารแขนขาวกว่าทั่วๆไปใช้ชีวิตอย่างคนตกทุกข์ได้ยากนี่เรียกว่าดีหรอ หรือว่าเธอไม่รู้จริงๆว่าเธอในตอนนี้ชีวิตมันแย่ขนาดไหน?เธอยังจะกล้าพูดออกมาว่าดูแลตัวเองได้ดี ถ้าบอกว่าตอนนี้ชีวิตเธอดีแล้วความรักของก่อนหน้านี้เรียกว่าไม่ดีเหรอ จตุภูมิมองมือซีดเซียวเรียวเล็กที่ท้าวคางอยู่นั้นแล้วมองเธอเข้าไปอย่างลุ่มลึก นวตารอเขาพยักหน้าหรือตอบตกลงด้วยความอดทน สุดท้าย… “เอาเถอะฉันจะซื้อเธอกลับไปฉันกลัวว่าเลี้ยงจิ้งจอกขาวแล้วจะมาแทงฉันอีกไม่อยากจะเสี่ยงชีวิตอีกความรู้สึกตอนนั้นมันแย่มาก” เขาเล่าที่ถูกแทงครั้งนั้นออกมาแล้วเล่าออกมาราวกับแมงปอเล่นน้ำเพียงแค่เพื่อเป็นการให้เธอได้รู้ว่าไม่มีอะไรแย่จนผ่านไปไม่ได้ถึงแม้จะลืมได้แต่ก็มีหลายครั้งที่นึกถึงแต่ก็ไม่ถึงกับต้องเสียใจไปกับเรื่องที่ผ่านมา นวตาไม่ได้ใจแข็งขนาดเขายังไงซะเธอก็เป็นต้นเหตุทำให้โชคร้ายเพียงนี้ “ไม่อยากจ้างฉันก็ไม่เป็นไรถ้าฉันไม่เห็นแก่เงินสองหมื่นนั้นคงไม่ยอมไปดูแลคุณชายที่สุดแสนจะเรื่องมากอย่างนายหรอกใครอยากจะรับเคราะห์ก็รับไปเลย” จตุภูมิยืดไหล่ขึ้นท่าทางเหมือนเศรษฐีใหญ่ที่ต้องมีคนยอมดูแลเขาอยู่แล้ว ธนพลใช้โอกาสนี้หาโอกาสให้ตัวเอง“ที่บริษัทฉันขาดผู้ช่วยเงินเดือนก็ใช้ได้อยู่แถมยังอยู่ฟรีกินฟรีเธอไปทำที่ฉันแทนก็ได้นวตา” ......