ตอนที่43คู่มือแม่บ้านฉบับที่หนึ่ง

ต๭นที่43คู่มือแม่บ้านฉบับที่หนึ่ง จตุภูมิมองไปที่ธนพลเป็นเชิงเปิดสงครามอย่างเงียบๆธนพลทำเป็นมองไม่เห็นใครให้เขาทำเป็นถือตัวกันล่ะ เพียงแต่นวตารู้ความสามารถของตัวเองดี“ผู้ช่วยคงช่างมันเถอะต่อให้เงินเดือนสูงแค่ไหนฉันก็คงทำไม่ได้อยู่ดี” “ไม่เป็นไรพวกเราเป็นบริษัทเปิดใหม่คนในนี้ก็ใหม่หมดเลยค่อยๆเรียนรู้เธอฉลาดมีไหวพริบคงทำมันออกมาได้ดี”ธนพลโปรยคำหวาน นวตามองธนพลอย่างรู้สึกขอบคุณทั้งสองคนนี้ก็โตมาด้วยกันทำไมถึงต่างกันได้มากขนาดนี้ จตุภูมิมองแต่จุดด้อยของเธอรู้แต่ตำหนิเธอแต่ธนพลไม่เคยทำเช่นนั้นแถมยังชมเธออีก ในขณะที่นวตายังคงลังเลจตุภูมิก็พูดแทรกขึ้นมา“ไปอะไรกันเธอไปทำที่นั่นก็คงจะไม่ได้อะไรขึ้นมาสมองแบบนี้พยายามไปก็คงจะเหนื่อยเปล่า” นวตามองธนพลอย่างไม่พอใจพูดดีไม่เป็นไม่ให้เธอไปก็แค่บอกดีๆทำไมจะต้องมาต่อว่าเธอด้วย สุดท้ายธนพลก็ขับรถกลับมาส่งนวตาที่โรงพยาบาลและเธอก็ไม่ยอมตอบตกลงไปทำงานที่บริษัทของเขา ธนพลคิดในใจจตุภูมิบอกว่าเงินเดือนสองหมื่นก็จะไปเป็นแม่บ้านให้แต่เขาบอกจำนวนเงินเหมือนกันเธอกลับเพิกเฉย นวตาเปิดประตูลงจากรถแล้วโบกมือลาธนพลยิ้มอย่างอบอุ่นให้เธอและคุณชายที่เย็นชาคนนั้นไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง …… สองวันผ่านไปนวตาได้รับสายจากจตุภูมิ“คอนโดหลานซานที่ถนนไห่หนิงตึกเลขที่ศูนย์สามชั้นยี่สิบนั่งรถมาแล้วมาเบิกค่ารถที่ฉัน” นวตาคิดว่าเป็นคนโทรมาผิดหรือเธอรับสายผิด“ฉันคือนวตา” จตุภูมิไม่ได้อธิบายแล้วกลับพูดต่อ“เงินสองหมื่นกำลังโบกมือเรียกเธอ” “ความหมายของนายคือ…”ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นมาแล้วมีความรู้สึกที่บอกไม่ถูกแทรกขึ้นมา “การเป็นแม่บ้านที่บ้านฉันบทบัญญัติแม่บ้านฉบับที่หนึ่งเจ้านายสั่งอะไรก็ต้องรีบทำทันทีไม่ต้องถามเหตุผลและทำมันเสร็จด้วยความรวดเร็ว” นวตาพูดไม่ออกนายคนนี้คงไม่ได้กำลังจะล้างแค้นเธอใช่ไหม? เธอลองเรียกชื่อของเขา“จตุภูมิ…” จตุภูมิขมวดคิ้วเสียงนี้ของเธอนั้นเป็นการป้องกันตัวเองจากเขาเขาจึงตอบกระแทกเสียง“พูด” “ฉันมีข้อขอร้องเล็กๆข้อหนึ่งได้ไหม?” ก็รู้ว่ารับมือเธอมันลำบากจตุภูมินิ่งเฉย“เธอคิดว่าไม่ได้ก็จะมาขอร้องเหรอ” นวตารีบตอบกลับแล้วเริ่มแถกลับ“ไม่ได้นายต้องตกลงฉันถึงจะยอมเป็นแม่บ้านที่บ้านนาย” จตุภูมิกระแอมในลำคอ“อย่าได้คิดถึงร่วมห้องร่วมเตียงฉันไม่สนเธอหรอก” ความหมายของสองคำหลังนั้นความหมายลึกซึ้งนวตาทำหน้าตารังเกียจเขาใส่โทรศัพท์“ชินายไม่กล้าหรอกจตุภูมิฉันจะบอกนายตอนนี้ฉันเป็นแม่บ้านตัวน้อยแข็งแกร่งที่ตีไม่ตายนายจะมารุนแรงกับฉันไม่ได้ห้ามตีฉันห้ามด่าฉันเงินเดือนต้องออกตรงเวลาแล้วก็วันหยุดด้วยแล้วก็…” นวตาเธอรู้ไหม?นี่เรียกว่าการได้คืบจะเอาศอก จตุภูมินิ่งเฉยอย่างไม่เกรงใจ“ไม่เป็นไรฉันหาคนอื่นได้” “นี่นาย…”อย่านะอยากจะพูดต่อว่ามาคุยกันก่อนได้แต่สัญญาณก็ถูกตัดไปแล้ว นิสัยเสียของเขาวันหลังจะแกล้งได้อีกไหม นวตารวบรวมความกล้าโทรหาเขาอีกครั้งเขาไม่ยอมรับสายเธอเธอโทรหาสามสายติดก็ไม่มีคนรับจึงรอซักพักแล้วค่อยโทรไปใหม่ จะทำยังไงได้?เข้ามาเองใครใช้ให้เธอเข้ามาไม่รู้เวล่ำเวลาตอนนี้เริ่มจะกังวลใจเธอยอมที่จะเข้ามาเองก็กลัวว่าเขาจะไม่เปิดประตูให้ ......