ตอนที่44ไม่มีบัตรอนุญาต

ตอนที่44ไม่มีบัตรอนุญาต นวตาหาเสื้อผ้าในกล่องตั้งนานกว่าจะได้เสื้อคลุมที่ดูโอเคแต่ว่าเป็นของเมื่อสามปีก่อนเสื้อโค้ชตัวนอกสีขาวแมชกับเสื้อคอเต่าสีดำแล้วก็หวีผมให้เรียบร้อย นานแล้วที่ไม่ได้ตั้งใจออกไปหาคนๆหนึ่งขนาดนี้แม้แต่แม่ที่อยู่บนเตียงยังสงสัย“นวตานี่เธอจะไปเดทเหรอ?” แม่ชอบตัวเองก่อนจะออกมาที่เห็นว่าลูกสาวมีที่พึ่งดีดีแบบนี้ นวตาเดินวนอยู่ตรงหน้าแม่“แม่ลูกสาวแม่สวยไหม?” แม่ชี่นชมแล้วก็พยักหน้า“สวยมากลูกสาวของแม่สวยที่สุดแล้วหนูบอกแม่ได้ไหมว่าหนูจะเดทกับคุณหมอก้องภพเหรอ?” ในสายตาของแม่ทุกคนลูกของตัวเองสวยที่สุด นวตาพูดกับแม่“หนูหางานใหม่ได้ตอนนี้กำลังจะไปสัมภาษณ์”เธอตอบแบบเลี่ยงคำถามที่ถามเกี่ยวกับหมอก้องภพบอกแม่ไปตรงๆเธออกับหมอก้องภพกไม่ลัวว่าแม่จะเสียใจโดยการหลอกแม่ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขายังดีอยู่แบบนั้นก็คงไม่ดี “งานอะไร?”แม่ถามด้วยความสงสัย นวตาคิดไม่กล้าตอบว่าจะไปเป็นแม่บ้านให้จตุภูมิจึงใช้ธนพลมาเป็นโล่“เป็นพนักงานเอกสารที่บริษัทใหม่ของธนพล” รอยยิ้มบนหน้าของแม่จางหายไปลูกสาวมีความสัมพันธ์กับธนพลแล้วก็จะไม่ได้เจอกับจตุภูมิแล้ว“ธนพลอยู่ที่นี่เหรอ?” นวตาพยักหน้า“อืม” “งั้นเธอกับ…”แม่ถามด้วยความกังวลนวตารู้ว่าแม่ต้องการจะถามอะไรเพื่อเป็นการให้แม่วางใจเธอจึงพูดขึ้น“เคยเจอแล้วเขาก็ดีใกล้จะแต่งงานแล้วพวกเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก” เมื่อได้ยินลูกสาวพูดเช่นนี้แม่ก็รู้สึกวางใจไม่อยากให้พวกเขามีความสัมพันธ์ใดๆต่อกันจริงๆกระดาษปกป้องไฟไม่ได้เรื่องที่พวกเขาไม่รู้นั้นยังมีอีกมากถ้าหากพวกเขามีความสัมพันธ์ขี้นมาก็คงจะรู้เรื่องนั้นตั้งนานแล้ว “งั้นก็ดี” …… ระหว่างทางที่ฉันไปบ้านจตุภูมิวนตาคิดอยู่ตลอดหลังจากที่พ่อเขาโดดตึกฆ่าตัวตายนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อก่อนที่สองครอบครัวอยู่ด้วยกันราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน หลังจากที่พ่อจากไปแม่เลี้ยงก็ให้เธอไปจากจตุภูมิไม่อยากให้พวกเขามีความสัมพันธ์ใดๆกันอีก บางครั้งนวตาก็คิดหรือว่ายังมีเรื่องที่เธอไม่รู้อีก? ขณะที่คนขับแท็กซี่กำลังรอไฟแดงอยู่นวตาเห็นเด็กสาวหลายคนกำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ที่หน้ากระจกเธอก็มีความคิดขึ้นมา เรียกให้คนขับรถจอดลงแล้วเธอก็วิ่งเข้าไปที่แผนกลิปสติกในร้านเครื่องสำอางค์พนักงานรีบมาแนะนำลิปสติกตัวใหม่ให้เธอเป็นลิปสติกสีแดงอมส้มคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดในฤดูกาลนี้ นวตาทาลงบนปากนุ่มๆชั้นหนึ่งพลันรู้สึกตัวเองดูดีขึ้นมาเยอะเลย พนักงานดูท่าทางคิดว่าเธอพอใจมากไม่คิดว่านวตาจะตอบฝ่ายตรงข้ามว่า“ฉันขอเลือกดูก่อน” ชัดเจนมากไม่ได้เลือกอีกแค่จะมาใช้ลิปสติกฟรีแต่เห็นสีหน้าไม่พอใจของพนักงานเธอจีงรีบออกมาจากร้าน ที่จริงเรื่องนี้สามปีมานี้เธอไม่เคยไม่เคยทำน้อยลงเลยบางครั้งใบหน้ามีแผลอย่างไม่ตั้งใจกลัวว่ากลับไปแล้วแม่จะเป็นห่วงเธอจึงไปซื้อคอนซีลเลอร์มาทาปกปิด มาถึงที่อยู่ที่เขาให้มาไม่รู้ว่ายามรักษาความปลอดภัยของคอนโดนี้รักในอาชีพหรือดื้อรั้นไม่ว่าเธอจะพูดอะไรยามก็พูดแค่เพียงคำเดียว“ไม่มีบัตรอนุญาตเข้าไปไม่ได้” รอจนถึงตอนที่จตุภูมิมายืนรออยู่หน้าประตูใหญ่นวตารู้สึกต่ำต้อยเขากับเธอนั้นเป็นคนคนละโลกกัน เสื้อคอวีสีเทาของเขาท่อนล่างเป็นกางเกงลำลองขายาวรองเท้าลำลองสีดำสไตล์ปาร์กทั้งสองมือล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้วมองเธอแต่ไกลๆ ......