ตอนที่48นายทุนจอมโหด

ต๭นที่48นายทุนจอมโหด นวตาเรียกเขาเบาๆ“จตุภูมิ...” ราวกับได้กลับไปเมื่อนานมาแล้วทุกครั้งที่เธอทำผิดเขาจะช่วยเธอตามเช็ดล้างอย่างเงียบๆ รอจนจตุภูมิยืนยันว่าที่พื้นไม่มีเศษจานแล้วนั้นเขาจึงหันกลับมามองเธอด้วยสีหน้าไร้อารมณ์“ทำจานแตกหักหนึ่งร้อยกับข้าวในจานอีกหนึ่งร้อยเมื่อกี้ที่ฉันช่วยเธอเก็บกวาดอีกหนึ่งร้อย” พูดจบเขาก็ก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว นวตาชี้ตามหลังเขา“นี่มีสิทธิอะไรกัน?”หักเงินแบบนี้สิ้นเดือนเข้าเนื้อจะทำยังไง จตุภูมิหยุดเดินราวกับเขานึกอะไรขึ้นมาได้แล้วเดินกลับมาอีกครั้งยืนที่หน้าประตูห้องครัวกวาดสายตามองกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะในห้องครัว“ถ้าวันหลังเธอกล้าซื้อกับข้าวมาตบตาฉันอีกล่ะก็จะหักครั้งละพัน” “ฉัน...”ไม่มีอะไรจะพูด นายทุนจอมโหด จตุภุมิไม่เจอดอกไม้ที่สั่งให้เธอซื้อ“ดอกไม้ล่ะ?” ดอกไม้?อ้ะใช่แล้วนวตากำหมัดเคาะหัวตัวเองทีหนึ่ง“ดอกไม้ยังวางอยู่ที่หน้าประตู” เมื่อกี้ตอนที่เดินเข้ามาซื้อของกลับมาเยอะเกินเธอกลัวว่าจะทำดอกไม้ช้ำจึงวางไว้ที่หน้าประตูก่อน เห็นเธอทุบหัวตัวเองอย่างแรงแล้วเขาก็รู้สึกเจ็บแทนจริงๆทำไมต้องลงมือกับตัวเองหนักขนาดนั้นด้วย? นวตารีบวิ่งไปที่หน้าประตูที่จริงเธอเกลียดดอกลิลลี่ที่มีกลิ่นฉุนมากจึงหาแจกันแล้วปักมันลงไปอย่างไม่ใส่ใจแล้ววางไว้ที่โต๊ะเล็กหน้าโซฟา “ห้องนอนนายอยู่ไหน?”เขาต้องการให้เธอจัดห้องให้ดูโรแมนติกถึงแม้เธอจะไม่อยากทำแต่ตอนนี้ก็กลัวถูกเขาหักเงินเดือน จตุภูมิใช้คางชี้“ตรงนั้น” นวตาหยิบน้ำหอมปรับอากาศที่เธอตั้งใจซื้ออกมาจากถุงเมื่อเข้ามาในห้องเธอก็เข้าใจว่าถ้าผู้หญิงเข้ามาคงไม่มีอารมณ์แน่นอนทั้งเยือกเย็นและเรียบง่าย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาไม่มีอะไรทำหรือเปล่าจึงเดินตามเธอเข้ามาในห้องนวตาจึงถามเขาขึ้นพอดี“ที่บ้านนายมีเครื่องนอนสีอื่นอีกไหม?” จตุภูมิตอบ“ไม่มี” นวตาครุ่นคิดครั้งหน้าออกไปช่วยซื้อกลับมาให้เขาดีกว่าเธอคิดว่าสีโทนอุ่นน่าจะทำให้หลับสนิทกว่านี้ ตอนที่รอให้เธอจัดแจงเอาน้ำหอมไปวางไว้บนหัวเตียงด้วยความร่าเริงจตุภูมิที่ยืนพิงอยู่ตรงประตูจึงถามขึ้นด้วยสีหน้ารังเกียจ“นั้นมันอะไร?” นวตายิ้มตาหยีแล้วอธิบาย“ช่วยในการนอนหลับแล้วยังช่วยสร้างบรรยากาศให้นายและแฟนของนายด้วย...นั่นมัน” จตุภูมิทำสีหน้าเย็นชา“ดับมัน” นวตาไม่อยากดับเพราะเมื่อตอนบ่ายที่เธอเจอเขาขอบตาค่อนข้างคล้ำน่าจะมีปัญหาเรื่องการนอน “เอามันวางไว้ตรงนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วนายอยากให้ฉันช่วยสร้างบรรยากาศไม่ใช่เหรอ” จตุภูมิยิ้มอย่างไม่เข้าใจเดินเข้ามาจากหน้าประตูกอดอกแล้วยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วก้มลงมามองเธอ“ฉันมีความรู้สึกกับคู่หมั้นของฉันอยู่แล้วไม่ต้องใช้ของพรรค์นี้” เชาตั้งใจย้ำคำว่าคู่หมั้นสองคำนั้นเพื่อแก้ที่เธอบอกว่าเป็นแฟนเมื่อครู่นี้ “หรือว่าแฟนนายอาจจะชอบก็ได้”นวตาไม่ยอมดับไฟ จตุภูมิจึงเปลี่ยนหัวข้อคุยแล้วเตือนเธออีกครั้ง“เป็นคู่หมั้นของฉันหญิงสาวที่จะแต่งงานกับฉันภรรยาในอนาคตของฉัน” ชิแค่แต่งเมียคนหนึ่งจะเท่าไหร่กันเชียวทำไมจะต้องเอเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า นวตาเอาคำที่เธอไม่พอใจนั้นเผไหม้ไปกับเปลวไฟดับก็ดับขอแช่งเขาในใจว่าขอให้คืนนี้ทะเลาะกับคู่หมั้น จากนั้นเธอก็เดินผ่านเขาออกจากห้องนอนไปหยิบดอกลิลลี่อออกมาหนึ่งดอกแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเขา ......