ตอนที่59พี่ชายสบายดีมาก

ต๭นที่59พี่ชายสบายดีมาก วันต่อมาฝนฤดูใบไม้ร่วงที่หนาวเย็นนวตามาถึงอพาร์ทเมนต์จตุภูมิตอนเกือบเที่ยงแล้วที่จริงเธอไม่อยากจะมาเลยคู่หมั้นเขาก็อยู่คงไม่ต้องการก้างขวางคออย่างเธอหรอก เธอก็เลยโทรหาเขาแต่ว่ามีแต่เสียงให้ฝากข้อความเธอรู้สึกกังวลก็เลยมา ในบ้านเงียบมากไม่เจอคนซักคนและโทรศัพท์ที่โทรไม่ติดเครื่องนั้นก็วางอยู่บนโซฟาแบตหมดแล้ว …… ที่ห้องทำงานของธนพลประธานบริษัทจตุภูมิไม่ได้เคาะประตูแล้วก็เปิดเข้าไปเลยเขาอยากจะมาถามซักหน่อยว่าเมื่อคืนนวตาได้พูดอะไรบ้างไหม? ธนพลที่กำลังยุ่งอยู่กับงานเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาที่นี่มีคนที่ไม่เคาะประตูแล้วเข้ามาเลยเพียงแค่สองคนเท่านั้นคนแรกคือจตุภูมิส่วนอีกคนก็คือน้องสาวของเขาจินตรา จตุภูมิยังไม่ทันได้อ้าปากพูดธนพลก็ชิงเปิดประเด็นก่อน“อยากรู้ว่าเมื่อคืนนวตาพูดอะไรถึงนายบ้างใช่ไหม?” คนที่ถูกจับไต๋ได้ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นักแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้“เธอพูดว่าอะไรบ้าง?” ธนพลยิ้มอย่างมีเลศนัยเขาเป็นนักธุรกิจมีสำนวนที่บอกว่าไม่มีพ่อค้าคนไหนไม่ขี้โกงถ้าอยากได้อะไรก็ต้องเอามาแลกกัน“แผนออกแบบอาคารสไตล์อังกฤษหนึ่งหลังไม่น่าจะมากไปนะ” จตุภูมิถอนหายใจ“นายนี่มันชอบฉวยโอกาสจริงๆ” ธนพลพยักหน้า“ฉันไม่ปฏิเสธ” “บอกมาก่อนแล้วกันตอนนี้ฉันมีงานออกแบบที่กำลังยุ่งๆอยู่” ธนพลพูดล้อเล่น“ฉันก็นึกว่านายมาแกว่งไปแกว่งมาอยู่ที่นี่เพราะนวตาซะอีกขายบริษัทที่บ้านซะหมดที่แท้ก็ยังมีซ่อนอยู่อีก “อย่านอกเรื่อง”สิ่งที่ออกมาจากปากเขานี่มีแต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้น งานในมือของธนพลก็ค่อนข้างเยอะอยู่แล้วแน่นอนว่าไม่สามารถมานั่งพูดคุยกับเขาได้“เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมากแค่ดูไม่พอใจกับการแสดงความรักของพวกนายแช่งให้นายกับคู่หมั้นเข้ากันไม่ได้และแน่นอนเธอยังฝืนใจบอกว่านายกับคู่หมั้นเหมาะสมกันมาก” “แค่นี้เหรอ?”สมกับเป็นนวตาจริงๆ ธนพลเงยหน้าขึ้นมามองเขา“ประโยคที่นายอยากได้ยินเธอพูดว่าเธอไม่มีนายไม่ได้เธอไม่ได้พูดหรอกถึงแม้ว่าเธอจะพูดแต่เราเป็นศัตรูหัวใจกันนายคิดว่าฉันจะบอกนายเหรอ?” “..........”ร้อนใจกระวนกระวายพอไม่ได้เห็นไม่ได้ฟังเขาก็กลับไป หลังจากเขากลับไปก็หายไปเลยสามวัน จตุภูมิไม่ได้กลับบ้านสามวันนวตาโทรหาเขาเท่าไหร่ก็โทรไม่ติดกังวลจนแทบจะโทรหาตำรวจอยู่แล้วในที่สุดก็โทรติด “มีธุระอะไรรึเปล่า?” เธอเครียดจนจะเป็นบ้าอยู่แล้วเขายังจะทำน้ำเสียงสบายใจอยู่อีกเธอโกรธจะตายอยู่แล้ว “ไม่มีอะไร”เธอตอบกลับไปด้วน้ำเสียงเยือกเย็นที่เต็มไปด้วยความโกรธ จตุภูมิยังคงพูดจาไม่ดีเหมือนเดิม“ไม่มีอะไรแล้วโทรมาทั้งวันทำไม” เขาคิดว่าเธอคงโทรมาไม่ใช่สิเขารู้ว่าเธอโทรมาหาเขาแต่เขากลับไม่รับสาย! 。 นายบ้านี่ ฉัน...วันนั้นที่ฉันกลับไปนายไม่ค่อยสบายแล้วนายก็หายไปสามวันเต็มฉันก็คิดว่า.......” ช่างเถอะตอนนี้เขายังรำคาญเธอได้อยู่แสดงว่าเขาคงสบายดีไม่ต้องสนใจเขาแล้ว จตุภูมิก็ค่อยๆพูดช้าแถมยังพูดประโยคที่ทำให้คนอื่นพูดไม่ออก“คิดว่าฉันตายแล้ว” เหอะเหอะเขาไม่รู้หรอกว่าประโยคนี้ทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายเกือบตายมาตลอดสามวันนี้แต่เธอก็ปฏิเสธ“เปล่าฉันคิดว่านายตายจากการสำเร็จความใคร่ไปเยอะเกินน่ะสิ” จตุภูมิไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี“ถ้าอย่างนั้นก็คงทำให้เธอผิดหวังแล้วพี่ชายคนนี้สบายดีเดี๋ยวเย็นนี้จะกลับไปกินข้าว” ......