บทที่ 61 กลัวภรรยาไม่ชอบ

บ๗ที่ 61 กลัวภรรยาไม่ชอบ เพียงแค่คำพูดของเขาเมื่อสักพักนี้ ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจ เขาคือนักออกแบบที่โด่งดังมากคนหนึ่งจะต้องการให้เธอคนที่เล่นๆไม่มีความจริงจังและไม่มีความสามารถอะไรมาให้คำชี้แนะให้เขาหรือ เธอก็ยังไม่รู้จักประมาณตัวเองอีกด้วย ภาพผลงานชิ้นเอกที่อยู่บนโต๊ะได้ดึงดูดนวตา ปราสาทอันสวยงาม มีการออกแบบสไตล์อังกฤษและจีนรวมกันราวกับสถานที่ที่อยู่บนเมฆข้างบน และยังจำได้ว่าก่อนหน้านี้เธอได้เลือกหลักสูตรการออกแบบ เขาเคยถามเธอว่า “สิ่งที่อยากวาดมากที่สุดคืออะไร” เธอก็ตอบออกมาโดยไม่ลังเลว่า “ปราสาท” และเธอก็อยากจะอยู่ในปราสาทที่เธอสร้าง และยังพูดออกมาด้วยความจริงใจว่า “จะให้เจ้าชายและเธออยู่ในปราสาทแห่งนี้ เฮ้ออออ เธอในตอนนั้นยังไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ คิดเพียงว่าพอคิดแล้วต้องทำให้ได้ จตุภูมิ ยกสปาเก็ตตี้ออกมาจากห้องครัวสองชุด นวตาได้สติกลับมา เธอหันไปมองและยิ้มให้เขา “ปราสาทที่คุณวาดสวยมากเลย” จตุภูมิวางสปาเก็ตตี้ลงและหันไปมองที่เธอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร นวตาเดินเข้ามาพร้อมกับมองไปที่สปาเก็ตตี้ที่เขาทำ ฝีมือการทำอาหารของเขานั้นยังคงเหมือนเดิม ยังคงมีรสชาติที่ดีจนทำให้เธอซึ่งเป็นแม่บ้านของเขารู้สึกอาย “คุณคงไม่ได้หักเงินเดือนฉันอีกนะ”รู้สึกว่าถ้าเธอทำงานที่เขาหนึ่งเดือน เธออาจจะต้องเสียเงินมาก จตุภูมินั่งลง และไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบกลับใดๆกับคำถามของเธอแต่กลับถามว่า “เธอคิดยังไงกับงานเขียนแบบออกแบบชิ้นนี้” เอ่อ…….. นวตามองมาและไม่รู้จะพูดยังไง “ไม่มี” ลักษณะท่าทีของเธอยังจะมาพูดว่าไม่มีอีก “ฉันยังกังวลว่าในนั้นมีแค่ความคิดของผู้ชายเท่านั้น ขาดความคิดผู้หญิงไป กลัวภรรยาผมจะไม่ชอบ " เสียง “เคร้ง!” ดังขึ้น ช้อนที่อยู่ในมือของนวตาหล่นลงบนจาน ความหมายของเขาคือ ปราสาทหลังนั้นเตรียมไว้เพื่อที่จะให้ภรรยาของเขา แล้วภรรยาของเขาก็ใช่กรต์รพีนี่ ไอ้โง่นี่ นวตากระแอมคอและถามจตุภูมิด้วยความเคลือบแคลงว่า “ระหว่างคุณกับภรรยาของคุณยังโอเคกันอยู่ใช่ไหม” เห็นเธอมีอะไรจะพูด จตุภูมิแสร้งทำไม่รู้เรื่อง “แน่นอนสิ ดีมาก ดีเหลือเกิน” นวตาแค่จะยิ้มก็ยังยิ้มไม่ออก ดูท่าเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาถูกสวมเขา เขาเองเป็นคนที่มีลักษณะนิสัยที่ชายเป็นใหญ่(ปิตาธิปไตย) ถ้าหากเขารู้ แน่นอนว่าเขาต้องรู้สึกขายหน้าต่อหน้าเธอ เธอจึงแอบลอบถามเขาว่า “งั้นคุณเคยคิดไหมว่า ถ้าวันหนึ่งความรู้สึกของพวกคุณสองคนไม่ดีเหมือนวันนี้แล้ว หรือว่ามีเรื่องของมือที่สามเข้ามาพัวพัน คุณจะทำยังไง” จตุภูมิไม่รู้เลยว่าแท้จริงแล้วเธอรู้อะไรมา หรือแค่อยากถามอะไรกันแน่ เพราะความคิดในหัวของเด็กคนนี้ก็ซับซ้อนอยู่แล้ว เขาไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา เวลาพูดก็พูดด้วยน้ำเสียงปกติ “ทำไม เธออยากเป็นกิ๊กหรือคนรักของฉันกันแน่ล่ะ” นวตาส่งกลอกตาให่เขา พูดกับเขาดีๆเขากลับแทรกขึ้นมาก่อน “จตุภูมิ....” เรียกเขาอีกแล้ว ยากที่จะทนจริงๆ “มีเรื่องอะไรก็ว่ามา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเหลือทน แต่ก็อยากรู้ว่าแท้จริงแล้วเธอต้องการจะพูดอะไร นวตากระอักกระอ่วนที่จะพูดและรอให้เขาบังคับให้เธอพูด ไม่งั้นเธอก็จะกระอักกระอ่วนอยู่แบบนั้น “ถ้าฉันพูดแล้ว คุณต้องสัญญากับฉันนะว่าห้ามโกรธ อันที่จริงฉันคิดว่ามันอาจจะไม่เหมือนสิ่งที่ฉันเห็นหรือพูดได้ว่า. ... ” “พูดสิ”ว่ามาเยอะแยะยังไม่เข้าประเด็นอีก นวตารู้สึกกังวลใจคนที่รักหน้าอย่างเขามาก พอเธอก็พูดออกมาเขาคงรู้สึกเสียหน้า เธอจ้องมองไปที่ตู้ไวน์ข้างๆ “‘ฉันจะไปหยิบไวน์ บางครั้งแอลกอฮอล์ก็อาจจะทำให้คนสงบลง” “.......” จตุภูมิไม่ได้พูดอะไร ปล่อยให้เธอไปทำเรื่องที่อยากทำ พอเทเหล้าให้เขาครึ่งแก้วแล้วก็เทให้ตัวเอง หลังจากนั้นก็หยิบแก้วขึ้นมาชนพร้อมพูดว่า “หมดแก้ว” จตุภูมิไม่พูดอะไรแล้วก็ดื่ม ...... อัพเดทครั้งหน้า วันที่4 พ.ย. 2019 จะมาในเร็วๆนี้ โปรดอดใจรอก่อน