ตอนที่19ความเหมาะสมที่แท้จริง

ต๭นที่19ความเหมาะสมที่แท้จริง เด็กคนนี้ก็รู้สึกแปลกใจเขาอยากรู้มากเลยว่าใครกันแน่ที่เป็นแดดี้“ม๊ามี๊ไม่เซ็นสัญญาแล้วหรอครับ?” “ไม่เซ็นแล้วไปกันเถอะ”หลิวเซียนเซียนณตอนนั้นรู้สึกวุ่นวายไปหมดเหมือนกับนกกระจอกเทศที่อยากจะหนีออกไปจากทีนี่เธอจะต้องค่อยๆเรียบรียงค่อยๆคิดไปไม่อย่างนี้สมองก็คงจะระเบิด “ม๊ามี๊ผมอยากจะรู้ว่าในตอนนั้นคนที่ส่งไป.....ไปที่สถานีตำรวจผู้ชายคนนั้นคือใคร?”เด็กน้อยพูดเสียงเบาๆอันที่จริงแล้วอยากจะมั่นใจว่าคนที่พุดว่า“เธอท้องลูกของผมเอง”คนนั้นเป็นลี่หลินซูหรือว่าผู้ชายคนอื่น คนที่อยู่ในคลิปนั้นเขายังจำได้เสมอ ฝีเท้าหลิวเซียนเซียนหยุดชะงักไปเธอเข้าใจทีว่าเด็กถามนี่ก็เพราะอยากจะรู้ว่าผู้ชายคนไหนเป็นแดดดี้ของเขากันแน่ เด็กก็ยังคงอยากจะได้แดดดี้ เธอเจ็บตรงหน้าอก“ใครก็ไม่ใช่ทั้งนั้นรีบไปกัน” ตัวเธอเองนั้นนอนกับผู้ชายคนไหนนั้นเธอรู้ดีแก่ใจส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นในงานแต่งวันนั้นที่ลี่หลินเย่พูดออกมาว่าเธอตั้งท้องลูกของเขาเรื่องนี้เธอก็ไม่เข้าใจ เรื่องพวกนี้ไว้มีโอกาสรอบหน้าค่อยถามแล้วกัน แต่ณตอนนี้เธออยากจะหนี ถ้าหากเธอยังสาวเหมือนอายุ18ก็คงฝันอยากจะแต่งงานกับลี่หลินซูแต่เธอในวันนี้ได้ผ่านประสบการณ์ที่ถูกพ่อแท้ๆตัวเองหักหลังถูกคนที่นึกว่าเป็นลี่หลินซูจับไปส่งตำรวจและยังมีเรื่องมากมายที่ต้องผ่านมาในประเทศฝรั่งเศษเธอนั้นไม่ได้กอดความคาดหวังเรื่องลี่หลินซูไว้แล้วหล่ะ หนทางแห่งชีวิตนั้นจะต้องเดินด้วยตัวเอง เธอไม่ผิดหวังที่คลอดหลิวเซี้ยวหนิงออกมาก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อยที่ไม่สามารถให้แดดดี้กับเขาได้ไม่สามารถให้ลูกได้รับรู้ถึงความรักจากพ่อ “ม๊ามี๊......”มือของหลิวเซี้ยวหนิงที่พยายามไปจับเขาหันหน้าไปทางห้องนั้นสายตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความร้องขอคาดหวัง คาดหวังที่จะได้รักจากพ่อ สายตาคู่นั้นก็ถูกลี่หลินซูที่กำลังตามมาเห็นอย่างชัดเจนไม่รู้ทำไมเห็นหลิวเซี้ยวหนิงเป็นอย่างนี้ก็ทำให้เขาปวดใจไปไม่น้อย ถึงแม้ว่าจะมั่นใจแล้วว่าตัวเองนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเด็กคนนี้แต่ทุกครั้งที่เจอเด็กคนนี้ก็รู้สึกว่าอยากใกล้ชิดกับเด็กคนนี้ ตอนนั้นที่มีเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในงานแต่งของเขาลี่หลินเย่ก็ได้จัดการให้เขาไปอย่างเรียบร้อยจนเขาก็ลืมไปตอนนั้นลี่หลินเย่ก็ได้พูดแล้วว่าจะช่วยเขารับไว้ก่อนก็ได้เพื่อที่จะได้ให้งานแต่งของเขากับหลู้อยู๋ชินดำเนินต่อไป ต่อมาเขาก็ไม่ได้ไปทำความเข้าใจอะไร แต่ตอนนี้พอเห็นหลิวเซียนเซียนทุกครั้งที่เธอเห็นลี่หลินเย่ก็ทำท่ารีบหันหลังแล้วจะวิ่งหนีไปอย่างไงอย่างงั้นในระหว่างนี้มันจะต้องมีเรื่องอะไรแน่นอน เขานั้นชอบผู้หญิงที่มีเรื่องราวกับลี่หลินเย่ ลี่หลินเย่ถึงตอนนี้ก็ยังโสดอยู่คนเดียวลี่หลินซูนั้นรีบร้อนใจแทนพี่ชายของตัวเอง “แม่ของหลิวเซี้ยวหนิงเชิญหยุดก่อนครับ”ขายาวที่ก้าวไม่กี่ก้าวก็ตามทันไม่สนความโกรธแล้วเข้าไปขวางหลิวเซียนเซียนไว้รอยยิ้มที่บ่งบองถึงความเป็นมิตรเห็นแล้วใจของหลิวเซียนเซียนยิ่งร้อนรน เธอนอนกับผู็ชายคนนี้ แต่ว่าดูท่าทางเขาอย่างนี้คงจะยังไม่รู้ว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นเธอ “ขอโทษนะคะหนิงหนิงยังเด็กฉันไม่อยากให้เขาไปเป็นนักแสดง”มือของหลิวเซียนเซียนจับมือของหลิวเซี้ยวหนิงไว้แน่นๆในอุ้มมือเต็มไปด้วยเหงื่อเธอตื่นเต้นมาก “เอ๋คุณหลิวพูดอย่างนี้ไม่ถูกละมั้งครับถ้าหากคุณไม่อยากให้หลิวเซี้ยวหนิงเป็นนักแสดงจริงงั้นคุณก็คงจะไม่พาเขามาปรากฏตัวในที่นี่ให้ผมเดาหรือว่ามีคนในนี่ทำให้คุณตกใจหรือเปล่าครับ?”​พูดอยู่สายตาของเขาก็จ้องมองไปที่ลี่หลินเย่อย่างมีความหมายลึกๆที่ซ่อนอยู่ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกว่าระหว่างลี่หลินเย่กับหลิวเซียนเซียนจะต้องมีเรื่องราวอะไรกันแน่ ในงานแต่งของเขาในวันนั้นภาพลักษณ์ที่เขามีต่อเธอก็ยังคงจำได้อย่างชัดเจนตอนนั้นที่เห็นหลิวเซียนเซียนที่สวมชุดเจ้าสาวสีขาวนั้นความรู้สึกเดียวคือผู้หญิงคนนี้สวยจังผู้ชายที่ได้แต่งงานกับเธอช่างเป็นเหมือนกับดอกไม้สวยๆดอกหนึ่งที่ปักไว้อยู่บนตัวควาย แต่ถ้าคู่กับลี่หลินเย่หล่ะก็​คงจะเป็นคู่ที่เหมาะสมอย่างแท้จริง