ตอนที่16 ความคุ้นเคยที่ใกล้ชิด

ต๭นที่16 ความคุ้นเคยที่ใกล้ชิด เป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็นของความเป็นชาย ฉีเทียนโย่วดึงกระดาษนั้นออกมา เขามองไป เห็นหญิงที่มีหน้าตาคุ้นเคย นี้ก็เป็นผู้หญิงที่เจอในโรงแรมอู่โจวนี่? ผู้หญิงในรูปถ่ายด้วยหน้าสด เทียบกับผู้หญิงคนอื่นที่แต่งหน้าทาปากแล้ว สวยแบบธรรมชาติ 　 เขารีบอ่านข้อมูลอย่างอื่น หลินหยู่นจู อายุยี่สิบสาม สูงหนึ่งร้อยหกสิบแปด ... ฉีเทียนโย่วสงสัย เธอมีหนึ่งร้อยหกสิบแปดจริงหรอ ? เมื่อคืนตอนยืนกับเขา เธอดูเล็กมากเลย ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่งดงาม นี่หาดีๆไม่เจอมาเห็นเธอตรงนี้ เขาเคยสงสัย ผู้หญิงคนนี้จะหายไปจากโลกของเขาอีกครั้ง แต่ไม่คาดคิด เธอได้เข้ามาในโลกของเขาอีก ครั้งนี้ ไม่ว่ายังไง เขาจะไม่ปล่อยเธอหายไปแน่นอน และที่แน่นอน ในสมองได้คิดถึงคืนที่แสนร้อนแรงในห้าปีก่อน ฉีเทียนโย่วรู้สึกว่าตนเองตื่นเต้นมาก เขามองด้านล่างของตนเอง กลางกางเกงได้กางเต็นท์ขึ้นมา เป็นผู้หญิงที่ทรมานคนจริงๆ ลู่เหยียนกลับไปห้องทำงาน 　" พาคุณหลินหยู่นจู เข้ามา " ฉีเทียนโย่วพูด " คุณ ... หลินหยู่นจู ? " ลู่เหยียนงง " หลินหยู่นจู นักแปลคนใหม่ " " ... อ้อๆ ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ " ฉีเทียนโย่วถือเอกสารในมือยืนขึ้น เดินไปนั่งที่โซฟา เขาไม่อยากให้ตอนที่หลินหยู่นจู เข้ามา ได้คุยกับแบบผู้กำกับกับผู้ใต้บังคับ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ใจของฉีเทียนโย่วก็ตื่นเต้นขึ้น เขาด่าในใจ ไม่รู้เรื่อง " เข้ามา " ลู่เหยียนเปิดประตู พาหลินหยู่นจู เข้ามา 　เขายกหน้าขึ้น เห็นฉีเทียนโย่วนั่งอยู่บนโซฟา ทำให้ลู่เหยียนรู้สึกแปลกใจ ปกติคุณฉีเทียนโย่วจะนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เมื่อไรกลายเป็นแบบนี้ แต่เป็นแค่คนทำงานใต้บังคับของเขา ลู่เหยียนแค่แปลกใจเฉยๆ " คุณหลินหยู่นจู นี้ก็เป็นผู้กำกับของเรา คุณฉีเทียนโย่ว " ลู่เหยียนยิ้ม ตั้งแต่หลินหยู่นจู เข้ามา ยังไม่ได้เห็นหน้าของผู้กำกับของตนเอง เห็นลู่เหยียนแนะนำแบบนี้ จึงก้มหน้า " คุณฉีเทียนโย่ว สวัสดิ์ค่ะ ฉันเป็นหลินหยู่นจู " พูดจบก็ยกหน้าขึ้น ตอนที่เธอยกหน้าขึ้น ในดวงตาก็เห็นใบหน้าที่งดงามของฉีเทียนโย่ว เธออื้งไปหมด คนๆนี้ ... เป็นชายสุภาพบุรุษคนนั้นไม่ใช่หรอ ? " คุณหลินหยู่นจู ไม่ต้องเกรงใจ ต่อไปนี้พวกเราก็เป็นผู้ร่วมงานกันแล้ว " ฉีเทียนโย่วพูดอย่างเรียบๆ "ลู่เหยียน ไปชงกาแฟมาสองแก้ว " " ครับ " ลู่เหยียนพยักหน้าออกไป ใจของหลินหยู่นจู เต้นแรงมาก เธอเดินไปนั่งอยู่ตรงข้างของฉีเทียนโย่ว ไม่ได้คิดว่าคุณฉีเทียนโย่วจะเป็น เจ้านายของตนเองและยังเป็นชายสุภาพบุรุษคนนั้น โลกนี้เหลือเชื่อจริงๆ จะเกิดเรื่องอะไรที่ไม่เคยคิด อาจจะเป็นเพราะคืนนั้นมืดเกิน ถนนสวยเกิน แต่ฉีเทียนโย่วยังลังเลอยู่ หลินหยู่นจู จะเป็นผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อนหรือเปล่า ตอนนี้ เธอนั่งอยู่ตรงหน้าเขา เขาสามารถแน่ใจว่า เธอก็เป็นผู้หญิงคนนั้น ตอนนี้หลินหยู่นจู ก็มองผู้ชายข้างหน้า 　เธอประทับใจกับผู้ชายคนนี้มาก เขามีใบหน้าที่งดงามสุดๆ เหมือนเธอมองเดินหนึ่งครั้งก็จะทำให้บาป ยิ่งทำให้เธอแปลกใจคือดวงตาของผู้ชาย เหมือนน้ำ เหมือนบ่อ เหมือนถ้ำลึกๆที่ดึงดูดเธอ และยังรู้สึกถึงความเคยชิน สองคนนี้มองหน้าซึ่งกันและกัน พร้อมด้วยความชื่นชอบ และตั้งใจ แม้กระทั่งลู่เหยียนเข้ามา ทั้งสองคนยังไม่รู้สึก จนลู่เหยียน " คุณฉีเทียนโย่ว คุณหลินหยู่นจู กาแฟมาแล้ว " " ฮะ ... อ้อๆ ขอบคุณค่ะ " สติของหลินหยู่นจู กว่าจะกลับมา เธอกระพริบตา พยายามปกปิดท่าทางที่เสียมารยาทของตนเอง สีหน้าของฉีเทียนโย่วก็ไม่ค่อยดี แต่ก็สงบไป หยิบกาแฟขึ้น แล้วดื่มไป หลินหยู่นจู ก็ดื่มกาแฟแล้วก้มหน้า ครั้งนี้ เธอไม่เหมือนเมื่อคืน ระมัดระวังมากกลัวกาแฟจะหก แล้วทำให้งานของตนเองเสียโอกาสไป ไม่รู้เพราะอะไร เธอเหมือนรู้สึกว่ามีแรงที่อึดอัดมาทางเธอ เธอรู้สึกอึดอัดและกลัว ยกหน้า ก็เห็นสายตาของฉีเทียนโย่วที่กำลังมองเธอ เหมือนเหยี่ยวที่กำลังล่าสัตว์ หัวใจของหลินหยู่นจู สั่นไป สิ่งที่ฉีเทียนโย่วเห็นก็คือสีหน้าที่กลัวของเธอ และดวงตาที่ตกใจเหมือนกวาง สีหน้าของเธอเหมือนกับคืนนั้นของห้าปีก่อนมาก .... ฉีเทียนโย่วรีบมองไปทางอื่น เขาใจร้อนไม่ได้ ไม่อยากให้เธอกลัวเขา ให้ตายสิ เธอจำเขาไม่ได้เลย นี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด " แค่กๆ ....ขอโทษนะ เมื่อวานนี้ไม่ค่อยสบาย คอเจ็บ " ฉีเทียนโย่วหาข้อแก้ตัว แต่ก็ไม่สบายจริงๆ ไม่สบายมาหลายวัน คืนนั้นหลังจากเธอกลับไป ทำให้เขารอตั้งนาน หลินหยู่นจู อื้ง แล้วคิด " เจ้านาย คอไม่สบายก็อย่าดื่มกาแฟเยอะ " หลินหยู่นจู พูดจบก็เสียอารมณ์ที่พูด นี้หมายความว่าอะไร ?หวังใยเจ้านายของตนเองหรอ ? " ขอบคุณ " ฉีเทียนโย่วยิ้ม ในตาก็มีแต่ความดีใจ แล้วเหมือนนึกอะไรได้ " ยังเจ็บอยู่ไหม ? " " ฮา ? อ้อ ... คือ ไม่เจ็บแล้ว " แก้มของหลินหยู่นจู แดง เห็นเธอน่ารักแบบนี้ ฉีเทียนโย่วอยากแกล้งเธอ เลยถาม " ผมยังไม่ได้พูดว่าเจ็บตรงไหนเลย เธอก็ตอบแล้ว " “……” หลินหยู่นจู เงียบ คำพูดของฉีเทียนโย่วฟังดูไม่แล้วไม่จริงจัง แต่สีหน้าจริงจัง เหมือนไม่ได้พูดอะไรแบบนั้น