ตอนที่18ปล่อยแล้วจับ

ต๭นที่18ปล่อยแล้วจับ บริษัทตระกูลฉีเป็นบริษัทใหญ่ ชั้นควบคุมส่วนใหญ่จะเป็นแบบนี้ ไม่มีอะไรแปลกใจ แต่สายตาของเธอมองไปเห็นผู้ชายคนหนึ่ง ก็อื้งไป แค่สองวินาที เธอรีบก้มหน้า ทำเหมือนยุ่งมาก " ... สำหรับรายละเอียด พรุ่งนี้จะมีการประชุมคณะแปลและผู้ควบคุมทั่วบริษัท มาประชุม ... " คนที่พูดเป็นหญิงที่ ใส่ชุดสูท แต่งหน้าสวยงาม ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมั่นใจ แล้วพูดกับผู้ชายข้างๆ "ซูจิ่งเฉิน ส่งเอกสารให้ฉันหน่อย " ผู้ชายคนนั้นก็ใส่สูท ให้ความรู้สึกเหมือนบุคคลที่มีความรู้มากมาย มองไปแล้วเขาสง่างาม คนนี้ก็คือซูจิ่งเฉิน ! แค่เห็นเขายิ้มให้ฉีเย่วแล้วหยิบเอกสารมาให้เธอ เดินไปพูดไปเป็นการทำงานแบบหนึ่งของชั้นควบคุม หลินหยู่นจู ได้ยินหมด ผู้ชายคนนั้นก็คือซูจิ่งเฉิน ผู้หญิงคนนั้นก็คือคนที่เจอในร้านอาหาร พระเจ้า ! มันจะบังเอิญอะไรขนาดนี้ ? คนที่อยากหนี ได้มาทำงานที่เดียวกันในบริษัท ต่อไปนี้จะอยู่อย่างสบายใจไหม ? หลินหยู่นจู รู้สึกเจ็บหัว นวดระหว่างคิ้ว " นี่ ... คนเขาไปหมดแล้ว ยังกลัวขนาดนี้ทำไม " ได้ยินเสียงของเจินมี่มี่ หลินหยู่นจู ถึงจะยกหน้าขึ้น ก็เห็นเขาไปไกลแล้ว เห็นแค่หลังของเขา พวกเขาอาจจะไม่ได้เห็นเธอนะ ? หวังว่าไม่ " หลินหยู่นจู เธอขี้กลัวจัง " เจินมี่มี่ยิ้ม เกิดเรื่องเมื่อกี้ ทำลายอารมณ์ดีของเธอไปเลย เธอยิ้มแห้ง " ใช่ รีบทำงานเถอะ " เจินมี่มี่ไม่สนใจเธอ เพื่อนร่วมงานที่มาใหม่เป็นแบบนี้หมด อยากให้หัวหน้ามาเห็นพวกเขาทำงานอย่างตั้งใจ โทรศัพท์บนโต๊ะดัง หลินหยู่นจู รับโทรศัพท์ " คุณหลินหยู่นจูคุณเอาเอกสารเกี่ยวกับโครงการกวนซานมาให้ผม ตรงนี้มีเอกสารต่างประเทศให้คุณไปตรวจสอบ " “ ค่ะ ” หลินหยู่นจู วางโทรศัพท์ หาเอกสาร แล้วเดินไปทางห้องทำงานของเลขา ได้เอกสารแล้ว เธอก็เดินกลับไป เพราะทำงานวันแรก เธอที่ใส่ส้นสูงไม่ค่อยชิน นิ้วเท้าถูกรัดจนเจ็บมาก เห็นรอบๆไม่มีคน เลยเดินพิงผนัง นี้เป็นแค่เริ่มต้น ต้องปรับสภาพให้เข้าเป็นระยะเวลาประมาณสองสามวัน แต่มันเจ็บจริงๆ ตอนนี้ หลินหยู่นจู ถึงเสียใจที่ปกติชอบความสะดวกสบายไม่ค่อยใส่ส้นสูง " ผมมาพยุงคุณนะ ปวดขาใช่ไหม ? " เธอตกใจเพราะได้ยินเสียงของผู้ชาย ยกหน้าก็เห็นซูจิ่งเฉิน รอยยิ้มบนหน้าเหมือนห้าปีก่อนมาก หลินหยู่นจู กัดฟัน ยืนตรง " ขอบคุณค่ะ ไม่เป็นไร " พูดจบ เธอก็เดินไปทางห้องทำงานของตนเอง เธอไม่อยากพูดอะไรกับแฟนเก่า อีกอย่างเธอรู้ ผู้หญิงคนนั้นอารมณ์ไม่ค่อยดี บางเรื่องไม่ใช่ตนเองไม่อยากทำไม่อยากมีมันก็จะไม่เกิด จะเกิดขึ้นแน่ๆ ตอนที่หลินหยู่นจู พูดจบ รู้สึกแขกถูกจับจนเจ็บ ขมวดคิ้ว สีหน้าไม่ดี " ปล่อย ! " " ถ้าผมไม่ละ ? " ซูจิ่งเฉินยกคิ้ว พูดโกงๆ หลินหยู่นจู กัดฟัน " ซูจิ่งเฉิน ตรงนี้คือบริษัท อย่าเกินไปนะ " " เกินไป ? เธอว่าผมทำเกินไป " ซูจิ่งเฉินยิ้มอย่างสยอง หลินหยู่นจู ไม่อยากเห็นหน้าตาแบบนี้ เธอหันไปอีกข้าง แต่ได้ยินเสียงของผู้ชายนั้นฟังแล้วมีแต่ความหนาวเย็น " หลินหยู่นจู เธอตั้งใจทำใช่ไหม " ตั้งใจทำ ? หมายความว่ายังไง หลินหยู่นจู มองเขาอย่างงง " เธอตั้งใจจะเข้าบริษัทตระกูลฉีใช่ไหม " " นี่หมายความว่ายังไง นายอยากพูดอะไรกันแน่ ? " หลินหยู่นจู โกรธ กำลังพูดอยู่ อีกข้างหนึ่งก็มีคนเดินมา มือที่จับเธอไว้ได้เบาลง พวกเพื่อนร่วมงานเดินเข้ามา ยิ้มทักทาย " คุณซูจิ่งเฉิน " สีหน้าที่น่ากลัวของซูจิ่งเฉินหายหมด เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่ยิ้มแย้ม หลินหยู่นจู เห็น อยากหนีไป เธอเพิ่งจะก้าวออกไป ก็ได้ยินเขาว่า " คุณหลินหยู่นจู เอกสารที่คุณเลขาให้คุณแปล คุณทำเสร็จยัง ? " ผู้ชายคนนี้นี่ หลินหยู่นจู อยากฉีกเขาทิ้งจัง เธอหันตัวไป ยิ้มอย่างสง่า "ยังค่ะ " ไม่ได้คิดว่าเธอจะพูดแบบนี้ ซูจิ่งเฉินแปลกใจ แต่ก็ทำท่าพยักหน้า " เดียวเธอเอาเอกสารมาให้ผมดูก่อน " หลินหยู่นจู คิดอยากปฏิเสธ แต่ตาของเขาได้มองไปในมือของเธอ ไม่ให้เขาดูคงจะไม่ได้แล้ว ซูจิ่งเฉินเอาเอกสารจากมือของหลินหยู่นจู เริ่มตั้งใจอ่าน เพื่อนร่วมงานเห็น รีบพูดว่า "คุณซูจิ่งเฉิน พวกเราไปก่อนนะ " " อ้อๆ ได้ " จนพวกเขาหายไปในสายตา หลินหยู่นจู ถึงแย่งเอกสารจากซูจิ่งเฉิน แล้วจะกลับไปที่ห้องทำงาน ซูจิ่งเฉินจะให้เธอไปได้ยังไง เขาเดินขึ้นไปหนุ่งก้าว กอดเอวของเธอ แค่ใช่แรงก็ลักเธอไปถึงทางหนีไฟ " ซูจิ่งเฉิน ! นายจะทำอะไร ! " หลินหยู่นจู โกรธ อยากหนีออกจากตัวเขา " ฟังผมพูดจบก่อน " เมื่อเดินเข้าไปในทางหนีไฟ ซูจิ่งเฉินก็ขวางเธอไว้ในมุม หลินหยู่นจู โกรธจนไม่รู้จะพูดอะไร มือไว้บนอกของเขา " คุยกันได้ แต่ ฉันไม่ชอบท่านี้ นายเคารพฉันหน่อย ฉัน ... " เธอยังพูดไม่จบ คางก็ถูกซูจิ่งเฉินจับไว้ ซูจิ่งเฉินสูงกว่าเธอไปหัวหนึ่ง มองเธอจากบนลงล่าง ยิ่งทำให้เขากล้ามากขึ้น " หลินหยู่นจู ไม่ได้คิดนะ ไม่เจอกันแค่กี่ปีแนวปล่อยแล้วจับของเธอจะใช้ได้ดีขนาดนี้ "