ตอนที่19 การค้าขายที่ไม่เป็นธรรม

ต๭นที่19 การค้าขายที่ไม่เป็นธรรม หลินหยู่นจู ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ แต่ที่หลินหยู่นจู ไม่พูดอะไรนั้น ในสายตาของซูจิ่งเฉินก็ไม่ใช่เรื่องเดียวกันแล้ว ยอมรับ! เขายิ้ม" เธอรู้ว่าผมอยู่บริษัทตระกูลฉี เลยมาที่บริษัทตระกูลฉีด้วย ใช่ไหม หลินหยู่นจู เธอจริงๆแล้วก็เหมือนผม ไม่สามารถลืมความรักของซึ่งกันและกันได้ ... " หลินหยู่นจู รู้สึกว่าผมเริ่มชาขึ้นมา " พอแล้ว ซูจิ่งเฉิน นายมีโรคจิตหรือเปล่า ฉันมาทำงานที่บริษัทตระกูลฉีไม่ได้เป็นเพราะนาย ถ้าฉันรู้นายอยู่ตรงนี้ จะเชิญฉันมาฉันก็ไม่มาแน่นอน " คำพูดของหลินหยู่นจู ทำให้ซูจิ่งเฉินโกรธมาก เขาใช้แรงจับคางของเธอมากขึ้น " หลินหยู่นจู ถ้ากล้าก็พูดอีกรอบสิ ! " เขากัดฟัน หลินหยู่นจู รู้สึกว่าคางเจ็บจนกระดูกจะหาก แต่เธอพยายามไม่ให้ตนเองร้องขึ้นมา แต่ เขาอยู่ตรงนี้ มีความหมายอะไรที่มาอธิบายอะไรให้เธอ " ซูจิ่งเฉิน นายพอหรือยัง ? " ในดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอดทน ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เขาเจ็บใจมาก ถึงตอนนี้ มือก็ลดแรงลง ลดแรงไป สายตาของเขาก็อ่อนลง น้ำเสียงก็อ่อนไปด้วย " หลินหยู่นจู กลับมาเถอะ ! " หลินหยู่นจู งง หมายความว่ายังไง ? " กลับมาหาผมได้ไหม ผมจะดูแลเธอเหมือนเมื่อก่อน เธอรู้ ผมเลี้ยงเธอได้ " หลินหยู่นจู เย็นชา ตบมือของเขา "ซูจิ่งเฉิน นายนึกว่าพวกเรายังกลับไปได้หรอ ? " "ได้สิ ทำไมไม่ได้ ? " ซูจิ่งเฉินถามกลับ แล้วเขาก็เข้าใจอะไรขึ้นมา ดังนั้น แล้วพูดว่า "หลินหยู่นจู เรื่องของผมกับเย่วเย่ว ... จริงๆแล้ว เธอน่าจะยังรู้ คนที่ผมรักคือเธอ แค่เธอเชื่อฟังผม ผมสัญญาได้หล่อนไม่รู้แน่นอน " " ซูจิ่งเฉิน ! นี่นายหมายความว่าอะไร ? " หลินหยู่นจู โกรธแล้ว ตอนนี้โกรธจริงๆแล้ว " หลินหยู่นจู เธออย่าโกรธนะ ฟังผมก่อน ครอบครัวของเย่วเย่วมีอำนาจมาก มีประโยชน์ต่อผม ตอนนี้ผมเลิกกับหล่อนไม่ได้ เธอลาออกจากนี้ก่อน ผมจะซื้อบ้านให้หลังหนึ่ง เธออยู่ก่อน ไม่ต้องสนใจอย่างอื่น ทุกสิ่งทุกอย่างผมจะจัดการให้ ... " ซูจิ่งเฉินพาหลินหยู่นจู จินตนาการถึงอนาคตของพวกเขา และไม่สนใจสีหน้าของหลินหยู่นจู เลยที่เต็มไปด้วยความตกใจ และโกรธ " หุบปาก ซูจิ่งเฉิน นายบ้าอะไร " หลินหยู่นจู โกรธจนสั่นไปทั้งตัว ซูจิ่งเฉินกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง ? ไม่รู้ความอัปยศ และยังกล้าพูดนะ จะเลี้ยงเธอเป็นกิ๊ก ให้เธอเป็นกิ๊กที่เปิดเผยไม่ได้ เธอพลักซูจิ่งเฉินแรงๆ " ซูจิ่งเฉิน นายอัปยศจริงๆ " สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปหมด เห็นผู้หญิงที่เขาคิดถึงขนาดนี้จะเดินไป เขาโกรธจนไม่มีสติ รีบกอดเอวของเธอ แล้วสะบัดเธอไปบนผนัง แล้วไม่สนใจเธอเจ็บไม่เจ็บ แล้วคลุงเข้าไป " หลินหยู่นจู เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังพูดอะไร ? " ผู้หญิงที่ไม่รู้ดีชั่ว ไม่สนใจความรักของเขาที่มีต่อเธอ เสียดายที่เขาหวังดีกับเธอจริงๆ " ซูจิ่งเฉิน ! แล้วนายรู้หรือเปล่าว่านายพูดอะไร ? " " ผมจะไม่รู้ได้ไง " ซูจิ่งเฉินตะโกน ตามีแต่เส้นเลือด " ผมยังรู้ เธอเพื่อผม กลับประเทศ เพื่อผม เข้าบริษัทตระกูลฉี " หลังของหลินหยู่นจู พิงอยู่บนผนังที่เย็นและแข็ง ความเจ็บปวดบนร่างกายมีไม่เท่าในจิตใจ " อย่าฝันนะ ฉันกลับมา มาบริษัทตระกูลฉี ไม่ได้ทำเพราะนาย ฉันพูดตรงๆนะ ถ้าฉันรู้ก่อนว่านายอยู่บริษัทตระกูลฉี จะฆ่าฉัน ฉันก็ไม่เข้า ! " ความนับถือตนเองที่แข็งแกร่งของซูจิ่งเฉินถูกทำลาย เขาไม่สนใจอะไร แค่จับคางของเธอ ก้มหน้า แล้วจูบเธออย่างร้อนแรง “… อู้ … อู้ …” หลินหยู่นจู รู้สึกสมองของตนเองเหมือนเต้าหู้ที่ระเบิด มีแต่ความว่างเปล่า ขยับ ฉีกเสื้อ ผลักดัน ... หลินหยู่นจู กัดฟันแล้วกัดริมฝีปากของเขา " ... อ้า ! "ซูจิ่งเฉินรู้สึกว่าริมฝีปากของตนเองเจ็บมากๆ ต้องถอยออกไป " เพียะ ! " แล้วหลินหยู่นจู ก็ยกมือตบหน้าของซูจิ่งเฉิน " ซูจิ่งเฉิน ฉันเตือนนายนะ ถ้ามีอีก อย่าบอกว่าฉันไม่ได้เตือนนะ ! " อาจจะเป็นเพราะสีหน้าของหลินหยู่นจู ที่เต็มไปด้วยสู้จนตาย อาจจะเป็นเพราะใบหน้าของเธอมีแต่โกรธแค้น ไม่ว่ายังไง ซูจิ่งเฉินตกใจมาก เขาเลียริมฝีปากที่ออกเลือดอย่างช้าๆ คาวหวาน เหมือนผู้หญิงคนนี้ เป็นกุหลาบที่มีแต่หนาม หลินหยู่นจู สงบอารมณ์ แล้วก้มลงไปเก็บเอกสารที่ตกอยู่บนพื้น ซูจิ่งเฉินได้เห็นเอกสารที่สำคัญที่สุด รีบเก็บขึ้นมาแล้วจับไว้อย่างแน่นๆ " เอาคืนมา ! "หลินหยู่นจู เห็นท่าทางของเขา แล้วเตือนอย่างเย็นชา ซูจิ่งเฉินยิ้มอย่างสยอง "ถ้าผมไม่ให้ละ ! " และสิ่งที่เขาไม่ได้พูดคือ เธอจะทำอะไรผมได้ เอกสารฉบับนี้สำคัญมาก เป็นข้อมูลที่บริษัทตระกูลฉีต้องไปคุยกับบริษัทอื่น หลินหยู่นจู ผู้เป็นนักแปล รู้แน่นอนว่าถ้าเอกสารเสียหาย ตนเองจะเกิดอะไรขึ้น เบาจะถูกตัดตำแหน่ง หนักจะเข้าคุกก็เป็นไปได้ " เอาคืนมา ! "หลินหยู่นจู กัดฟัน ซูจิ่งเฉินยิ้มอย่างร้ายกาจ แล้วจับมือที่เธอยื่นมา แล้วกอดเธอไว้ " ซูจิ่งเฉิน นายอย่าทำเกินไปนะ ! " หลินหยู่นจู มองซูจิ่งเฉินตาโต และในตอนนี้ ปากบันไดที่เงียบๆก็มีเสียงดนตรีที่ไพเราะน่าฟังดังขึ้น หลินหยู่นจู เหมือนจะสู้รบกับศัตรู ตัวแข็งไปหมด อาจจะมีคนมาใช่ไหม ? แต่เห็นผู้ชาย หยิบโทรศัพท์จากกระเป๋า ที่แท้ก็คือโทรศัพท์ดังนั่นเอง หลินหยู่นจู แอบถอดหายใจ แต่ซูจิ่งเฉินได้เห็นสีหน้านี้ สนุกจริงๆ เหมือนจะหาจุดอ่อนของเธอได้แล้ว เขามองโทรศัพท์ ฉีเย่วเป็นคนโทรมา " ซูจิ่งเฉิน เอาของคืนมา ... " ตอนที่หลินหยู่นจู กำลังพูด ก็เห็นเขารับสาย เธอรีบหยุดเสียง " ... อ้อ ที่รัก ... ใช่ กำลังยุ่งอยู่ ... " เธอได้ยินเสียงอ่อนโยนที่โกหกหล่อน หลินหยู่นจู รู้สึกแค่อยากอวก