ตอนที่20 ต้องเอาให้ได้

ต๭นที่20 ต้องเอาให้ได้ หลินหยู่นจู อยากถอดออกจากอกกอดของซูจิ่งเฉิน แต่มือของเขาเหมือนดิน ทำยังไงก็ไม่ได้ พวกเธอดูสิสองคนใกล้มากๆ มากจนหลินหยู่นจู สามารถได้ยินเสียงอีกข้างหนึ่งของโทรศัพท์ " ... ซูจิ่งเฉิน หลินหยู่นจู เข้าบริษัทตระกูลฉีได้ยังไง นายพูดมาเดี๋ยวนี้ นายสั่งให้เธอเข้ามาใช่ไหม ? " หัวใจของหลินหยู่นจู สั่นไปหมด หยุดหายใจ กลัวหล่อนจะรู้ว่าเธออยู่กับซูจิ่งเฉิน แต่สิ่งที่ซูจิ่งเฉินพูด ทำให้เธออับอายมาก อยากฆ่าเขาให้ตายมากๆ " หลินหยู่นจู หลินหยู่นจู คนไหน ? "ซูจิ่งเฉินพูดเรียบๆ ถ้าไม่ใช่หลินหยู่นจู อยู่กับเขา เธอก็จะเชื่อเขาแล้ว " อย่ามาพูดอะไรแบบนี้กับฉัน ผู้หญิงที่หักหลังแก แล้วท้องไง " ซูจิ่งเฉินยิ้ม "คนที่เธอพูดเป็นคนนั้นหรอ เย่วเย่ว เธอก็รู้ ผมไม่ได้ติดต่อหล่อนมานานแล้ว ในใจผมมีใคร ที่รักไม่รู้หรอ ? " " อย่าบอกนะว่า เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย " ผู้หญิงรู้สึกว่ายังไม่ค่อยเชื่อ " เย่วเย่ว ผมสาบานได้ ไม่ใช่ผมจริงๆ อีกอย่าง ผมบอกกับเธอตั้งนานแล้วไม่ใช่ อย่าพูดเรื่องของหล่อนกับผม ตอนนั้นหล่อนทำแบบนั้นกับผม กล้าทำเรื่องแบบนั้น ไม่รู้อาย เธอยังคิดว่าผมยังจะรักหล่อนอีกหรอ งั้นผมก็ไม่ต่างอะไรกับหล่อน ไม่รู้จักอาย " อีกข้างหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไป เหมือนกำลังพิจารณาอยู่ " เอานะ เย่วเย่ว อย่าคิดอะไรมาก คนที่ผมรักสุดก็เป็นเธอไง หล่อนเป็นตัวอะไร " ซูจิ่งเฉินพูดไป แล้วหยิกเนื้อบนเอวของหลินหยู่นจู ทำให้ผู้หญิงในอกกอดสั่นไม่หยุด หลินหยู่นจู โกรธและไม่รู้จะทำอะไรกับเขา ผู้ชายคนนี้หน้าด่านเหมือนเคย ไม่มีใครเทียบได้ ซูจิ่งเฉินเก็บโทรศัพท์ ในมองสายตาดูถูกของหลินหยู่นจู ด้วยสีหน้าสงบ ไม่รู้จักเสียใจ แล้วเขาก็ปล่อยเธอไป " หลินหยู่นจู เชื่อผมนะ อยู่กับผม เธอจะมีเงินเยอะๆ พวกเราก็กลับไปเหมือนเมื่อก่อนได้ไหม รักซึ่งกันและกัน จะพูดคุยอะไรก็ได้ ได้ไหม ? " หลินหยู่นจู ยิ้มอย่างเย็นชา ยืนตรง แย่งเอกสารจากมือของซูจิ่งเฉิน แล้วพูดว่า " ออกไปไกลๆ ! " ครั้งนี้ซูจิ่งเฉินไม่ได้ทำอะไร แค่มองเธอแล้วหัวเราะอย่างสยอง ถ้าเธอไม่โกรธเธอก็ไม่ใช่หลินหยู่นจู แล้ว ถ้าเธอไม่สนใจเขาแล้ว ตอนที่เขาบอกเงื่อนไขแบบนั้น เธอควรจะไม่รู้สึกอะไร แต่เมื่อกี้เธออาย โกรธ ก็เป็นเพราะหึงนะสิ ซูจิ่งเฉินยิ้มอย่างบ้าบอ หลินหยู่นจู ผมจะได้เธอให้ได้ ชั้นสี่ของบริษัทตระกูลฉีมีร้านกาแฟดาดฟ้า หลังฉีเย่ววางโทรศัพท์ รอยยิ้มบนหน้าของคุณหนูก็เปลี่ยนไป แซ่ร์เพ้ยถิงเดินมาหาเธอ นั่งลงไป ไม่นาน พนักงานก็ส่งกาแฟมา เธอดื่มไปนิดหน่อย ถึงจะสังเกตเห็นสีหน้าของฉีเย่วไม่ค่อยดี " ฉีเย่ว เป็นอะไร ? หมู่นี้ยุ่งเกินไปหรือเปล่า " ฉีเย่วยิ้มแห้งๆ "ผู้หญิงคนนั้นกลับมาอีกแล้ว ฉันจะนอนได้ยังไง " “ ใคร？” ฉีเย่วถามตรงๆ "เธอไม่เห็นนักแปลที่มาใหม่หรอ " " ก็เคยเห็น เป็นผู้หญิงที่สวยมาก " แซ่ร์เพ้ยถิงบอกความรู้สึกจริงๆให้เธอฟัง เธอรู้หลินหยู่นจู ตอนที่ลู่เหยียนพาหลินหยู่นจู มาเคยให้เธอเห็นอยู่ บอกจริงๆ ครั้งแรกที่เจอหลินหยู่นจู แซ่ร์เพ้ยถิงรู้สึกว่าเธอสวยมาก " เธอไม่รู้สึกว่าหล่อนแปลกประหลาดหรอ ? " ตอนที่ฉีเย่วพูดไปกระพริบตาไป เหมือนแมวป่าที่เซ็กซี่ แปลกประหลาด ? แซ่ร์เพ้ยถิงคิด เธอแค่รู้สึกว่าหลินหยู่นจู สวยมาก แล้วไม่มีอะไรแล้ว เห็นแซ่ร์เพ้ยถิงงง ฉีเย่วยิ้มอย่างเย็นชา "ฉันได้ยินว่า ครั้งนี้มีคนเกือบสองร้อยคนมาสมัคร ยังต้องตรวจสองหลายๆครั้ง ฉันยังได้ยินว่า พี่ชายฉันไม่ได้ผ่านขั้นตอนอะไร ก็เจอกับหล่อนสองต่อสอง ก็ให้หล่อนเข้าบริษัทตระกูลฉี อันนี้ยังไม่น่าแปลกใจหรอ ? " แซ่ร์เพ้ยถิงเหมือนจะเข้าใจ " ที่เธอว่าก็คือ ... " ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ได้ยินฉีเย่วพูดแบบนี้ ใจของแซ่ร์เพ้ยถิงเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมา " อย่ามองว่าหน้าตาหล่อนจะใสซื่อสวยงาม หล่อนก็เป็นหลินหยู่นจู ที่ทิ้งซูจิ่งเฉินเมื่อห้าปีก่อน" " เป็นหล่อนนี่เอง " แซ่ร์เพ้ยถิงตกใจจนตาโต เธอกับฉีเย่วเป็นเพื่อนตั้งแต่มหาลัย เรื่องส่วนตัวของเธอแซ่ร์เพ้ยถิงก็พอรู้บ้าง ถ้าพูดแบบนี้ หลินหยู่นจู ก็แปลกจริงๆนะ แซ่ร์เพ้ยถิงเป็นเลขาของฉีเทียนโย่วมานานแล้ว รู้ตอนทำงานเขาเป็นยังไง เหมือนวันนี้ ใช้พนักงานแบบนี้ ไม่เคยมี " น่าจะเป็นหล่อนอยากให้พี่ชายของฉันหลกเธอ ตอนที่เขาสองคนอยู่ในห้องทำงานเพียงสองคน หล่อนต้องทำอะไรแน่นอน " ฉีเย่วกัดฟัน หยุดไปสักพัก แล้วพูดเหมือนเสียใจว่า "ถิงถิง ฉันเสียใจต่อเธอจริงๆ ฉันรู้ใจของเธอ พี่ชายฉันชอบผู้หญิงแบบเธอมาก รอบรู้ ฉลาด อิสระ และนิสัยดี ใครจะรู้ มีหลินหยู่นจู เข้ามาเทรก " สายตาของแซ่ร์เพ้ยถิงมึดมนไปหมด เธอรู้สึกมีศัตรู ฉีเย่วเห็นการลังเลของเธอ เลยน้ำขึ้นให้รีบตัก ฉีเย่วอยู่ข้างๆเธอ "ถิงถิง ฟังฉันนะ ต้องป้องกันหลินหยู่นจู ไว้ วิธีของหล่อนเธอนึกไม่ออกแน่นอน " แซ่ร์เพ้ยถิงพยักหน้า " ถ้าทำได้ ก็หาข้อผิดแล้วให้หล่อนลาออกไป ถ้าหล่อนอยากประท้วง เธอก็บอกหล่อนว่าฉันพูดเอง " ฉีเย่วเหมือนผู้ให้คำปรึกษามากเลย " ไว้ใจได้ ฉีเย่ว ฉันจะป้องกันหล่อนไม่ให้โอกาสหล่อนได้เข้าใกล้ฉีเทียนโย่วแน่นอน " หลังจากที่หลินหยู่นจู ได้หนีออกจากทางหนีไฟ แล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำ หน้าอ่างล้างหน้า เธอก้มหน้าล้างหน้าไปรอบหนึ่ง ถึงจะหยุดตื่นเต้น เธอรู้ต่อไปนี้คงจะอยู่ยากเพราะซูจิ่งเฉิน แต่ไม่คิดว่าซูจิ่งเฉินจะบ้าบอขนาดนี้ ทำยังไงดี หรือเขียนใบลาออกดี? แต่วันนี้เป็นวันแรกที่ ใจยุ่ง อารมณ์เสีย ! กลับไปทำงาน หลินหยู่นจู เช็ดมือให้แห้ง ก่อนจะเปิดประตูออกไป ก็ได้ยินเสียงส้นสูงที่เดินเข้ามา ไม่รู้เพราะ เธอเหมือนรู้ว่าคนภายนอกเป็นใคร เธอรีบถอยมา กลั้นหายใจไว้