ตอนที่ 18 สิ่งที่คาดคิดไม่ถึงเกิดขึ้น

ต๭นที่ 18 สิ่งที่คาดคิดไม่ถึงเกิดขึ้น คือเขา? ก็มีแค่เขา ถ้าพันกั้วเวิงตายไปทั้งตระกูล เขาก็จะมีชื่อเสียงที่โด่งดัง ถ้าไม่ได้ตาย ก็สามารถใช้วิธีนี้ทำให้คนที่มีชีวิตอยู่ตายทั้งเป็น ข่าวลือของตระกูลพันส่งไปทั่วเมืองเสียแล้ว เงินสามพันตำลึง จะอย่างไรก็ตามก็ไม่มีทางหามาได้แน่ๆ ทีแรกเขาใช้อีกวิธีเพื่อที่จะช่วยพันหยุนหยุนชดใช้หนี้ ไม่คิดเลยว่าพันหยุนหยุนเองจะสามารถคืนหนี้เองได้ “นอกจากเจ้านายพลใหญ่หชิง จะมีใครทำเยี่ยงนี้อีก คิดๆดูแล้วเจ้าก็คงนึกถึงตั้งแต่แรกแล้ว แค่เจ้าไม่อยากไปเผชิญกับมันโดยเร็ว เจ้ายังคงสงสัยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคือเขา?” เถียนหซงเย่มองไปยังหชิงเนี่ยนซู่ เขายังคงไม่หันกลับไป เงาของเขาได้สะท้อนไปยังพื้นที่มีสูงโต หชิงเนี่ยนซู่เอาก้อนหินอันสุดท้ายโยนเข้าไปในสระน้ำ และก็ทำให้เกิดคลื่นเป็นวงๆออกไป จากนั้นก็กระจายไปทั่วสระ พอกลับไปถึงประตูของตำหนักพัน ก็เห็นพ่อค้าตัวอ้วนยืนขวางอยู่ตรงหน้าประตู และเสี่ยวถังก็เอาไม้กวาดไว้ แล้วจับไว้ตรงหน้าอกเพื่อเป็นอาวุธ “คุณหนูของพวกเจ้าไม่ได้กลับมาที่นี่สองวันแล้ว ไม่รู้ว่าหนีไปไหน เจ้าถอยไป！พวกข้าจะเข้าไป จะอย่างไรก็ตามก็ต้องหาต้นกลับมาหน่อย！สักครู่ เดี๋ยวข้าจะขายพวกเจ้าไปที่โรงโสเภณี ！” พ่อค้าตัวอ้วนจับไม้กวาดที่เสี่ยวถังถือไว้แล้วโยนทิ้ง คนข้างหลังที่ผลักเสี่ยวถังออก แล้วรีบพุ่งเข้าไปในตำหนักพัน “บุกรุกพื้นที่ของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ถือว่ามีความผิดเยี่ยงไร?” พันหยุนหยุนสะบัดมือไปข้างหน้า ตำลึงทองก็ปาหัวของพ่อค้าตัวอ้วน โยนจนหัวแตก “ใคร！” พ่อค้าตัวอ้วนรู้สึกเจ็บ เขาหันไปมองรอบๆ แล้วเห็นพันหยุนหยุนที่ยืนอยู่หลังของตนเอง “ในนี่มีเงินสามพันตำลึง！ไสหัวไป！” พ่อค้าตัวอ้วนจับหน้าผากของตนเองที่มีเลือดออก จากนั้นก็กัดฟันตนเองแล้วมองไปยังตั๋วเงินตำลึงที่อยู่บนพื้น ร้านรับฝากเงินที่ออกตั๋วเงินตำลึงได้ เขาเจอมาเยอะ จึงดูว่ามันเป็นของจริงหรือของปลอม เขาลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วจับตั๋วเงินบนพื้นขึ้น พ่อค้าตัวอ้วนรู้สึกได้ถึงนัยน์ตาที่เย็นชาที่พันหยุนหยุน เขาจึงฝืนตนเองลุกขึ้นมา “ข้าสามารถออกจากลานประหารแล้วมีชีวิตรอดกลับมา และสามารถหาเงินสามพันตำลึงได้เจ้าภายในสามวัน แล้วยังเอาชีวิตของเจ้าภายในวันเดียว ทิ้งสัญญากู้เงินไว้ให้ข้า ไสหัวไป！: สายตาของพันหยุนหยุนอย่างกับกระแสไฟฟ้า พ่อค้าตัวอ้วนไม่กล้าพูดอะไรอีก จึงรีบจับตั๋วเงินแล้ววิ่งหนีไป เสี่ยวถังเห็นผู้ร้ายถูกคุณหนูตีจนร้องไห้ แล้วยังกระดิกหางออกจากตำหนัก ในใจของนางก็รู้สึกถูกเยียวยาจิตใจมกาๆ ทีแรกยังรู้สึกกลัวเล็กน้อย ตอนนี้มีแต่อารมณ์ที่มีความสุข นางจึงรีบทิ้งไม้กวาดแล้วไปทุบหลังให้พันหยุนหยุน “คุณหนูเจ้าคะ กลับมาเสียที เสี่ยวถังเกือบจะตกใจตาย” ถ้าคุณหนูยังไม่กลับมาอีก นางก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไหนๆนางก็แค่แม่หญิงที่อ่อนแอไร้ทางสู้ ก็คงโดนจับตัวไปขายที่โรงโสเภณีแน่นอน ถ้าก่อนหน้านี้ที่คุณหนูเป็น ก็คงจะเหมือนดั่งนางที่หลบอยู่แต่ตรงมุม แต่ตั้งแต่ที่คุณหนูถูกอภัยความผิดที่ลานประหาร นิสัยต่างๆก็เปลี่ยนไป จนทำให้ชีวิตของพวกนางได้ดีขึ้น พันหยุนหยุนยิ้มเบาๆ แล้วค่อยๆตบหลังของเสี่ยวถัง “เสี่ยวถังไม่ต้องกลัว ต่อไปข้าจะปกป้องเจ้าเอง” “ได้” เสี่ยวถังที่อ่อนแอและว่านอนสอนง่าย ตอนนี้เหมือนจะค่อยๆเหมือนพันหยุนหยุนที่กลายเป็นคนกล้าหาญขึ้น เสี่ยวถังค่อยๆกวาดลูกตาของตนแล้วถามขึ้น “คุณหนูเจ้าคะ หนี้ที่ควรคืนก็คืนไปหมดแล้ว ต่อไปพวกข้าต้องทำเยี่ยงไรดี?” “ทำอย่างไรดี?” พันหยุนหยุนหยี่ตาลง เหมือนกำลังคิดใคร่ครวญอะไรบางอย่างอย่างลึกซึ้ง “ไหนๆเรื่องพวกนี้ก็ถูกแก้ไขไปแล้ว ก็แก้ไข้เรื่องต่อไปที่สำคัญมากกว่าเดิม?” เสี่ยวถังรู้สึกได้ว่าคุณหนูพูดจายิ่งอยู่ยิ่งลึกลับ อีกอย่างไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกว่าคำพูดของคุณหนูยิ่งอยู่ยิ่งเย็นชาและมีแผนอยากฆ่าคน ทำให้คนอื่นรู้สึกตใจ “ใช่” พันหยุนหยุนกำหมัดไว้ “ใช่แล้วเสี่ยวถัง ตอนนั้นที่ตระกูลซีส่งของมาให้ เจ้ารู้หรือไม่ตอนนี้มันอยู่ที่ใด?” เสี่ยวถังพยักหน้าแล้วเอ่ยปากพูดว่ารู้ ยังดีที่ตอนนั้นเรื่องนี้นางเป็นคนมอบหมายให้นางรับผิดชอบ นางเป็นบ่าวที่ติดตามพันหยุนหยุน แล้วจะถูกนายท่านชี้ตัวว่าต้องเป็นบ่าวที่ออกเรือนไปกับนาง ดังนั้นจึงมอบหมายเรื่องนี้ให้นางทำเอง “อยู่ตรงเรือนตะวันออกของเรือนเก็บของเจ้าค่ะ” เสี่ยวถังพูดไปก็ค้นกุญแจไป สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล “หลังจากที่นายท่านถูกปล่อยตัวออกไป บ่าวไพร่ก็แห่กันไปเอาของที่มีค่าไปไม่น้อย ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะเอาสินสอดของคุณหนูไปด้วยหรือป่าว” พันหยุนหยุนไม่พูดไม่จา ถึงแม้จะถูกขโมยไปก็ไม่เป็นไร นางยังมีเงินเหลืออยู่หน่อยๆ น่าจะใช้ได้ไปสักระยะ แค่ไม่ใจหายไม่ได้ คนที่อยู่บนจักรวาลนี้ก็มักจะพบเจอกับคนจิตใจเลวทรามมากมาย เสี่ยวถังพานางเดินไปถึงเรือนที่ถูกล็อกไว้ พอเปิดประตู ก็ได้กลิ่นขึ้นราลอยมา ตระกูลพันที่เคยเป็นตระกูลที่สูงศักดิ์ มีหน้ามีตากลับต้องมาตกอยู่กับสภาพเยี่ยงนี้ พันหยุนหยุนไม่ได้ถือสาอะไร คุกที่ซึ่งเป็นสถานที่แย่ที่สุดนางยังผ่านมาได้ นางจะมาสนใจเรื่องฝุ่นละอองเยี่ยงนี้หรอก? เสี่ยวถังได้สติกลับมาสักพัก พวกบ่าวไพร่ยังถือว่ามีจิตใจที่งดงาม สินสอดตระกูลซีไม่ได้หายไปเลยสักอัน “คุณหนูเจ้าคะ ทุกอย่างยังดีคะ” “ดี เสี่ยวเฟิง เจ้าเก็บของพวกนี้กลับกับข้าได้” พันหยุนหยุนเม้มปากเบาๆ นัยน์ตาใสๆของนางเหมือนกำลังจะเด็ดขาดกับอะไรบางอย่าง