ตอนที่ 85 ค่อนข้างยากลำบาก 

ตอนที่ 85 ค่อนข้างยากลำบาก   พอคิดถึงตรงนีสายตาของเขาก็หม่นหมองขึ้นมา เป็นตอนที่ตะวันป่วยอยู่แน่ๆชนุตต์จึงฉวยโอกาสที่จะจีบจรีภรณ์ใหม่อีกครั้ง สุดท้ายจรีภรณ์ก็ไม่มีทางเลือกถูกจึงถูกบังคับให้ยินยอมเขาไป ต่ำช้าที่สุด ไม่เพียงแต่จิรภาสที่ตกใจ คนตรงนั้นทุกคนก็ตกใจ สีหน้าของทุกคนก็เป็นเหมือนกัน ท่าทีของจิรภาสไม่ต้องมองก็รู้ว่าตอนนี้สีหน้าของเปลี่ยนไปแบบไม่มีความสุข จรีภรณ์เองก็งง เธอกับชนุตต์กลับมาดีกันแล้ว กลับมาเป็นแฟนกัน ทำไมเธอไม่รู้ นวิยาก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นอกจากตกใจและก็พร้อมที่จะดูถูก แต่คนที่น่าสนใจมากที่สุดคือเทพวี เธอไม่เพียงแต่ไม่ตกใจ แต่เธอกลับยิ้มออกมาอย่างมีนัยยะ ลักษณะท่าทีเหมือนเธอกำลังจะพูดว่า ฉันรู้ในสิ่งที่คุณกำลังทำ สิ่งนี้ทำให้ชนุตต์รู้สึกสนุกขึ้นมาทันที ได้เพียงแต่หันไปมองและยิ้มไปที่เทพวี ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสนใจจริงๆ แต่สำหรับชญาภานั้นตกใจและไม่เข้าใจแต่ก็สบายใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าเธอก็เปลี่ยนไปกังวลและไม่พอใจ อาการสีหน้าท่าทางของทุกคนก็มีเธอนี่แหละที่ซับซ้อนที่สุด แต่กลับถูกชนุตต์มองอยู่ตลอดเวลา ความแปลกประหลาดคือเมื่อจรีภรณ์อยู่กับเขา เขาก็จะทำให้จิรภาสค่อยๆตายใจ ความกังวลคือกลัวว่าพวกเขาอาจจะแค่กำลังแสดงละคร สำหรับเรื่องความไม่พอใจคือกลัวว่าจรีภรณ์จะขึ้นแท่นไปอยู่ที่สูงกว่า กลัวว่าเธอจะมีชีวิตที่ดีกว่า ความอิจฉาริษยาของผู้หญิงแบบนี้ ชนุตต์เข้าใจเป็นอย่างดี เขายิ้มอย่างเย้ยหยันและมองไปที่ทุกๆคน พร้อมกับพูดว่า : “คุณจิรภาสดูเหมือนว่าจะให้ความสนใจกับเรื่องส่วนตัวของพวกเราจังเลยนะครับ ไม่รู้ว่าหลังจากที่คู่หมั้นของคุณคนนี้ได้ยินแล้วจะเป็นอย่างไรบ้าง ครอบครัวของพวกเรากลัวการแก้แค้นนะครับ ถึงอย่างไรก็ตามผู้หญิงที่หึงหวงจะร้ายกาจมาก ” พอพูดจบ เขาก็หันไปยิ้มให้กับชญาภา ชญาภามองเห็นสายตาทุกๆคนที่มุ่งมาที่ตัวเธอและเธอก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที ชนุตต์คนนี้กำลังจะเปลี่ยนหัวข้อจริงๆ ดังนั้นมันง่ายที่จะเปลี่ยนมุมมองมาที่เธอและเขาจะไม่พบอะไรเลย พอคิดขึ้นได้เธอก็รู้สึกกระวนกระวายและพูดขึ้นว่า : “จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร ฉันกับจิรภาสเลิกกันไปแล้ว เขาจะชอบใครฉันจะเข้าไปยุ่งทำไม คุณชนุตต์น่าจะเข้าใจผิดจริงๆละค่ะ” พอพูดจบเธอก็มองจิรภาสแบบไม่เป็นสุข แต่จิรภาสกลับไม่พูดอะไรกับเธอเลย ได้แต่ขมวดคิ้วและมองที่เธอ แม้กระทั่งนวิยาก็ยังเงียบไม่พูดอะไรออกมา ไม่รู้ว่าตอนนี้คิดอะไรอยู่ สิ่งนี้ทำให้ในใจของชญาภานั้นรู้สึกไม่ดี เหงื่อไหลออกมาตลอด ในขณะเดียวกันชนุตต์ก็ถามเธอตลอดว่าเป็นอย่างไร   “คุณน้านวิยา หนูไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะคะ ” ชญาภาได้พูดแก้ตัวและมองไปที่นวิยาที่กำลังมองมาทางเธอโดยไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ เธอจึงรีบแกล้งทำเป็นน่าสงสารและจับมือของนวิยาพร้อมกับร้องไห้ เมื่อนวิยาเห็นชญาภาร้องห่มร้องไห้แบบนี้ เธอก็ใจอ่อนทันที : “น้ารู้ น้ารู้ หนูวา ใจเถอะ น้าเชื่อหนู” “ดีเลย ตอนนี้ถึงเวลาที่ครอบครัวของพวกเราได้มาพบกันสักที ฉันอยากจะไปเลี้ยงฉลองการกลับมาของลูกชายผมซะหน่อย ถ้าคุณนายศิริวัชรภัทรอยากจะดำเนินเรื่องให้ถูกต้องตามกฎหมายก็เชิญเลยครับ ผมยินดีทุกเมื่อ ” ชนุตต์พูดออกมาวางแผนที่จะพูดกับพวกเขาและหันตัวกลับไปพาจรีภรณ์ที่กำลังอุ้มตะวันเดินผ่านพวกเขาออกไป ตอนที่เขาเดินผ่านจิรภาส เขาก็ก้มหัวพร้อมกับส่งยิ้มที่สดใสให้กับเขาและเขาก็หวังว่าจิรภาสคงจะสังเกตเห็นสิ่งที่เขาเตือน ถ้าใช้สมองคิดดีๆจะเห็นได้ชัดเจน ไม่งั้นหลังจากที่แต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ไปแล้วก็จะพบแต่ความโชคร้าย  ไม่รู้ว่ารอยยิ้มแบบนี้จะอยู่ในสายตาของจิรภาส และเขาก็พูดเสียดสีคนในบ้านและเขาก็โกรธขึ้นมาทันที แม้กระทั่งลักษณะการถือดีของนวิยาเองก็สู้พวกเขาไม่ได้และเธอก็อดไม่ได้ที่จะชี้นิ้วด่าตามหลัง “จิรภาส ” หลังจากที่ผ่านไปสักพักหนึ่งนวิยาก็เรียกเขาจนน้ำหูน้ำตาไหล “ตั้งแต่ตอนนั้นแม่รู้ว่าแม่ไม่ถูก ไม่ควรที่จะทำแบบนั้นกับจรีภรณ์ แต่ตอนนี้ลูกดูสิ ผู้หญิงเลวทรามคนนี้มันไม่ให้เกียรติแม่หลายครั้งแล้ว ครั้งที่แล้วมันก็มาตบแม่ถึงที่บ้าน แม่รู้นะว่าก่อนหน้านี้แม่ทำผิดไว้กับมัน ฉันไม่ได้สนใจอะไรมันเลย แต่ครั้งนี้มันมาชนแม่จนชิดกำแพง ถ้าตอนนั้นลูกไม่อยู่ แม่ก็ไม่รู้ตอนนี้จะได้เจอลูกไหม” “แม่” จิรภาส เรียกแม่ของเขาทันที คำพูดของแม่เขานั้นไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ครั้งนี้จรีภรณ์เองก็ทำเกินไป สถานการณ์ที่ไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ใดๆ เธอก็ยังทำแบบนั้นกับแม่ของเขา แล้วเธอพูดว่าเธอเป็นอดีตแม่สามี เธอ “ไม่ได้ ฉันจะไม่ให้เธอมีชีวิตที่ดีหรอก จิรภาส เรื่องนี้แม่ไม่เป็นคนทำ แม่ไม่กลัวที่จะให้ตำรวจมาสอบสวน ไปแจ้งความ แม่จะฟ้องร้องเรื่องที่มันทำร้ายแม่ แม่คงอยู่โรงพยาบาลเฉยๆไม่ได้หรอก แม่จะต้องให้มันมาจ่ายตชค่าเสียหาย ” นวิยาพูดออกมาด้วยความโกรธ เพราะเธอไม่เคยถูกกล่าวหามาก่อน “แม่ ครั้งนี้ปล่อยไปก่อนดีไหม หลายปีมานี้เขาเองก็มีลูกและก็ไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างดี” จิรภาสพูดและมองหน้าแม่ของเขาด้วยความปวดหัว ถ้าจะแจ้งความเรื่องนี้ต่อจรีภรณ์มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร และเธอก็คงต้องได้รับข้อกล่าวหาไปแล้วก่อนที่จะเจอหลักฐาน “คุณน้าคะ ใจเย็นๆก่อนนะคะ พี่จรีภรณ์ครั้งนี้คงถูกกดดันมากถึงได้ไร้เหตุผลแบบนี้ คุณน้าก็เห็นว่าเธอจะใช้เวลาอยู่กับลูกของเธอ เธอน่าสงสารมากเลยนะคะ ” ชญาภาได้ยินว่านวิยาจะแจ้งความ ก็รีบพูดขึ้นมาทันที ถ้าสิ่งนี้ทำให้ท้ายที่สุดพวกเขาตรวจสอบเรื่องนี้ขึ้นมาก็จะรู้ว่าพวกเขาอยู่เบื้องหลังทั้งหมด ไม่เพียงแต่เรื่องที่พวกเขาทำจะสูญสลายหายไป แต่พวกเขาจะต้องเข้าคุก ซึ่งสิ่งนี้จะต้องไม่เกิดขึ้น  แต่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่จะไม่ค่อยลื่นหูนวิยาสักเท่าไหร่ เธอเข้าใจชญาภาและพูดออกมาด้วยความรักใคร่เอ็นดูว่า “ชญาภาเอย จิตใจของหนูช่างดีงาม เมื่อกี๊หนูได้ยินอีหญิงต่ำช้าคนนั้นมันด่าน้าไหมลูก ทำไมหนูยังไปช่วยมันอีก หนูนี่นะรู้ไหมว่าหนูนับวันยิ่งดีขึ้นเรื่อยๆ แต่มันนับวันยิ่งบ้าและประสาท” “คุณน้าคะ ชญาภาเชื่อค่ะว่าพี่เขาต้องเข้าใจผิด พี่เขาจึงพูดแบบนั้น หนูไม่โทษพี่เขาหรอกคะ” “ไม่ได้ลูก ครั้งนี้น้าจะต้องสั่งสอนมันสักหน่อย น้าคงปล่อยมันไปไม่ได้” นวิยานึกถึงสิ่งที่จรีภรณ์ทำก็รู้สึกเกลียดมาก  “แม่คิดยังไงครับ สรุปแล้วคือแม่อยากจะให้จรีภรณ์เข้าคุกใช่ไหม แม่ไม่คิดบ้างหรอ ถ้าเธอเข้าคุกแล้ว ลูกชายของเธอจะเป็นยังไง ลูกชายเธอก็ยังเล็ก หลังจากนี้ใครจะดูแล” จิรภาสรู้สึกหงุดหงิด เขาต้องทำอย่างไรถึงจะสยบอารมณ์ความโกรธแม่ได้ “นี่ ฉันยังเป็นแม่ของแกอยู่ไหม สรุปแล้วแกจะอีผู้หญิงชั่วคนนั้นมาใส่ร้ายแม่แบบนี้หรอ ในสายตาของแก สรุปแล้วแม่หรืออีผู้หญิงต่ำช้าคนนั้นสำคัญกว่า” นวิยามองลูกด้วยความเจ็บปวด ในตอนแรกจรีภรณ์เข้ามาที่บ้านเป็นครั้งแรก เธอก็จงใจที่จะกลั่นแกล้ง ยั่วยุให้จรีภรณ์โกรธ เธอรู้นิสัยของจรีภรณ์และก็รู้ว่าจรีภรณ์เป็นคนหัวอ่อน ดังนั้นตอนที่เธอพูด เธอก็ตั้งใจพูดอย่างรุนแรงและทิ่มแทงให้มากที่สุด ดังนั้นตอนที่จรีภรณ์ได้ยินคำพูดเหล่านี้ เธอจึงสูญเสียและไร้เหตุผลไปเลย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะกล้สตบหน้า สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกงงงวยและลูกชายของเธอผู้ซึ่งเป็นคนกตัญญูก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้ สิ่งนี้จึงทำให้เธอทั้งโกรธและเกลียด เรื่องของลูกชายของจรีภรณ์จริงๆแล้วเธอไม่ได้เป็นคนทำ เธอยังคิดว่านี่เป็นแผนอันขมขื่นของจรีภรณ์หรือเปล่า จนสุดท้ายเธอถึงได้รู้ว่าลูกชายของจรีภรณ์หายไป สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกเห็นใจจรีภรณ์ จริงๆแล้วเหตุการณ์ครั้งนี้ถูกวางแผนมาแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเลยเถิดมาขนาดนี้เพราะความตามอำเภอใจของเธอ ลูกชายของเธอเลิกกับชญาภาไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงคิดทันทีว่ามันเป็นเพราะจรีภรณ์ ผู้หญิงต่ำช้าคนนี้และเธอจึงนัดให้เธอออกมาดื่มน้ำชา กลับคิดไม่ถึงว่าจรีภรณ์จะกลับมาเอาความเดือดร้อนมาให้อีก เหตุผลคือลูกของเธอได้หายไปอีกครั้ง มันเป็นช่วงเวลาที่ในสมองของนวิยาจู่ๆก็คิดแผนสกปรกขึ้นมาทันที ครั้งที่แล้วเธอวางแผนพลาดไป แต่ครั้งนี้เธอจะต้องไม่พลาดอีก หลังจากที่เธอโทรหาจิรภาสให้มา เธอก็ตั้งใจที่จะยั่วโมโหให้จรีภรณ์ทำสิ่งที่ไร้เหตุผล    และในไม่ช้า จรีภรณ์ก็โกรธขึ้นมาทันที ภายใต้สถานการณ์ที่วิตกกังวลแบบนี้ เธอจึงบอกว่าเธอจะเอาให้ตายไปพร้อมกัน จริงๆแล้วจรีภรณ์ไม่ได้ใช้แรงเยอะขนาดนั้น แต่ด้วยเหตุนี้เธอจึงถูกกระแทกเล็กน้อย นั้นเป็นเพราะสิ่งนี้เธอจึงแกล้งล้มไปเอง จุดประสงค์ของเธอคือจะสร้างความวุ่นวายยิ่งใหญ่ยิ่งดี ทำให้ตัวเองยิ่งแย่ยิ่งดี หลังจากนั้นก็บังคับให้ลูกชายของตนเลือกระหว่างเธอกับจรีภรณ์ ตอนที่เธอถูกชนและเป็นลมไปนั้น เธอเห็นสายตาความเป็นห่วงวิตกกังวลของลูกชาย เธอลูกว่า ในใจของลูกชายเธอนั้นยังมีเธอที่เป็นแม่อยู่ ดังนั้นตอนที่เธออยู่โรงพยาบาล เธอก็ถูกลูกชายของเธอเฝ้าไว้ไม่ให้ไปไหน ทุกๆวันเธอจะปลูกฝังความคิดและยัดเยียดให้กับลูกชายเธอ ลูกชายเธอเองก็เชื่อฟังและเขาก็ยังดูแลเธอและใส่ใจเธอ ทำให้นวิยารู้สึกดีมาก คิดว่าครั้งนี้ลูกชายของเธอคงตายใจแล้ว แต่ไม่คิดว่าตอนนี้ลูกชายของเธอยังไม่ลืมจรีภรณ์ มากไปจนขอร้องแทนจรีภรณ์ด้วย สิ่งนี้ทำให้นวิยาโกรธและร้อนรุ่มกลุ้มใจอย่างมาก ในใจก็ด่าลูกชายว่าไม่มีสมอง รู้สึกลำบากใจมากๆ     แต่จิรภาสกลับไม่รู้แผนการณ์พวกนี้เลย เขารู้เพียงว่าถ้าไม่ใช่เพราะแม่เขาไปหาเรื่องก่อน จรีภรณ์ก็ไม่มีทางที่จะมาหาเธอ เขาจึงพูดว่า “แม่ครับ ไม่ใช่แม่เคยบังคับให้เธอออกจากเมืองซูใช่ไหมครับ มันไม่ ตอนนี้มันกำลังเป็นที่เข้าใจว่าเธอกำลังหาแม่อยู่ ”  “แม่ยอมรับ ก่อนหน้านี้จริงๆแล้วแม่อยากจะข่มขู่ให้เธอกลัว แต่แม่ไม่เคยที่จะไปใส่ใจรู้ของเธอ หรือไปยุ่งเลย จิรภาสถึงแม่จะร้ายแต่แม่ก็ไม่ไปทำกับเด็กหรอกนะ” “ถ้างั้น สรุปแม่ปล่อยเธอแล้วใช่ไหม ” “ปล่อยไปก็ได้ แต่แกต้องรับปากกับแม่เรื่องหนึ่ง” “โอเค ผมรับปาก แม่พูดมาสิเรื่องอะไร” จิรภาสรู้สึกโล่งใจที่ในที่สุดแม่ของเขาก็ยอมปล่อยไปสักที “แกจะต้องแต่งงานกับชญาภาเลยตอนนี้ และหลังจากนี้ไม่ต้องเจอจรีภรณ์อีก”