บทที่ 13 คุณเป็นของฉัน

บ๗ที่ 13 คุณเป็นของฉัน นี่มันสถานการณ์อะไร ? หนิงเฟยไม่ขยับตัวเลย เพราะเนื่องจากสถานการณ์ตอนนี้มันอันตรายและอึดอัด...... ตัวเธอเองนอนอยู่ในอ้อมกอดซือโม่หยุน อันนี้เข้าใจได้ แต่ใครก็ได้ช่วยบอกเธอที ทำไมเสื้อนอนของผู้ชายถึงได้เปิดกว้างขนาดนี้? แล้วทำไมมือของเธอจึงวางอยู่บนอกผู้ชาย? แสงแดดตอนเช้าได้สาดเข้ามาตรงบนเตียงkingsize สามารถเห็นได้ชัดว่ามีอะไรโผล่ขึ้นมาจากข้างใต้ผ้าห่มมันทำให้เธอเขินมาก...... และในขนาดที่เธอกำลังจะเอามือยื่นกลับ ก็ได้มีฝ่ามือที่ใหญ่ได้จับขอมือเธอไว้ “ ทำไมหรอ? พอเธอจุดไฟเสร็จแล้วก็คิดที่จะหนีหรอ?” และเสียงที่เพิ่งตื่นของผู้ชายนั้นมันกลับไม่นิ่งและเย็นชาเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่กลับรู้สึกทะลุไปถึงข้างในใจคน ราวเหมือนกับว่า เป็นสิ่งที่สวยงามของคู่รัก ในสายตาสะท้อนให้เห็นถึงสีหน้าที่ตกตะลึงของหนิงเฟย สายรัดไหล่ของชุดนอนลื่นเพราะการเคลื่อนไหวของเธอ ปากได้ขึ้นอาเล็กน้อย สำหรับเขาแล้ว นี่เธอกันเชิญชวนแบบไร้เสียง “เอ่อ...โม่หยุน วันนี้...ฉันยังมี... งานต้องทำ” และในเวลาที่หายใจ หนิงเฟยได้หยุดมือผู้ชายที่ยุ่งเหยิงไว้ แล้วพูดอีกเรื่อยๆ แต่ว่าBossจะหยุดมือได้ยังไง เพียงแค่ใช้แรงเพิ่มอีกนิดก็สามารถปลดมือเธอออก จากนั้นได้ดันชุดนอนเธอขึ้น มุ่งลงไปอมหน้าอกเธอไว้ 2 ชั่วโมงต่อมา หนิงเฟยยืนแต่งตัวอยู่ตรงหน้ากระจก ในปากยังบ่นไม่หยุด “ พี่หลิงโทรหาฉันตั้งสามสาย Boss นี่นายหักห้ามไม่ได้เลยหรอ?” ซือโม่หยุนนั่งอยู่บนเตียง เอนศีรษะของเขาไว้ สีหน้าพึงพอใจ “เธอว่าละ?” หนิงเฟยเงียบ เค ถึงแม้ว่านายจะไม่ได้ทำจนสุดขั้นตอน แต่มือของเธอก็จะหักแล้วมั้ย?! แถมยังมีรอยดูดตรงปกคอ ถึงเวลาเปลี่ยนชุดถ่ายละครเธอจะเป็นยังไงเนี่ย? ในกระจกเธอได้เห็นสายตาไม่พอใจของผู้ชายคนหนึ่ง ได้หยิบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไป “หนิงเฟย......” ให้ตายซิ่ แค่แว้บเดียว ก็ทำให้ตรงใต้ท้องเขามีร่องรอยตื่นอีก! “พี่หลิง ไปๆๆๆ ไปกองถ่าย!” พอหนิงเฟยได้ขึ้นไปบนรถแล้วก็รีบตะโกนพูด แต่ว่าเธอได้เห็นเปลวไฟความร้อนแรงในสายตาของBoss เกรงว่าเขาจะไม่เกรงใจ จับตัวเองกลับไป แล้วมาอีกสองชั่วโมง ความแข็งแรงทางกายภาพของBoss ทำให้เธอเห็นมุมภูเขาน้ำแข็งเลย จนรถได้ขับออกมาจากบ้านGrand Palace หนิงเฟยถึงจะถอดหายใจออกไป จากนั้นก็ได้สังเกตเห็นว่าสายตาของเจียงหลิงกำลังมองไหล...ตัวเองด้วยสายตาที่แปลกประหลาด “หนิงเฟย เธอกับBossรักกันปานนี้เลยรึ?” จากการพูดล้อของพี่หลิง ท่าทีของหนิงเฟยคือ ดึงปิดเสื้อให้มิดชิด แล้วยิ้มไม่พูดอะไรสักคำ คุยล้อเล่นกับพี่หลิงงี้ หาที่ตายชัดชัดป่ะ! เห็นหนิงเฟยเช่นนี้ เจียงหลิงก็หัวเราะเลย และได้ยื่นของในมือให้เธอ “ ถ้าแบบนี้ฉันก็วางใจเยอะมรก” “นี่คือ.. ฉันกับโม่หยุน?” “อืม ข่าวบันเทิงในเช้านี้เป็นประเด็นเมื่อคืนทั้งนั้น คำพูดของBossคำนั้น” “ แต่ว่าเขาเคยพูดเองว่าหลังจากสามเดือนแล้วถึงจะประกาศข่าวแต่งงานของเรา.....” “หนิงเฟย หากว่าBossไม่อยากประกาศ เธอคิดว่าของพวกนี้มันจะปรากฏออกมาไหม?” “...... แต่ว่าทำไมเขาไม่พูดกับฉันเลย” พูดตามความจริง ตอนนี้ในใจหนิงเฟยรู้สึกโกรธ เสียใจที่ซือโม่หยุนไม่บอกตัวเอง เจียงหลิงเห็นท่าที กำลังจะปลอบใจ แต่ก็ได้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา พอมองแล้ว ก็ยื่นให้หนิงเฟย “ของBose” “ฮาโหล?” ซือโม่หยุนเพิ่งจะเห็นหนังสือพิมพ์ จึงได้รีบโทรหาเธอ “ เห็นข่าวหรือยัง?” “อืม” “ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้เจรจากับเธอก่อน” “อืม” นายคิดว่าแค่คำขอโทษก็จบแล้วหรือไง! ในใจหนิงเฟยไม่พอใจ แต่กลับอึ้งไปกับคำต่อมาของผู้ชายคนนี้ “ ฉันไม่สามารถรอจนหลังสามเดือนได้ ฉันแค่อยากให้ทั่วโลกรู้ว่า เธอคือภรรยาของฉัน” “อืม” เจียงหลิงเปิดลำโพงไว้ เห็นสีหน้าหนิงเฟยที่บึ้งจนกลายเป็นหน้ายิ้ม ทันใดนั้นรู้สึกว่าตัวเองข้าวเช้าตัวเองเหมือนไร้ประโยชน์เลย ความเหม็นรักของคู่นี้กำลังจะทำให้ฉันอิ่มจนท้องจะแตกแล้ว โอเคป่ะ!