已经是第一章了
ตอนที่ 7 ถูกลอบยิงจนได้รับบาดเจ็บ
ตอนที่ 7 ถูกลอบยิงจนได้รับบาดเจ็บ
จ้าวหรูจั๋วและเฟิงโม่อวี่ในเวลานี้รู้สึกยิ้มไม่ออกหัวเราะไม่ได้ออกมา หมีตัวนี้อ่อนแอขนาดนี้เลยหรอ นางเพียงแค่เอาลูกธนูแทงเข้าไปในตาของมัน มันก็ล้มลงไปแล้ว
นักฆ่าที่ซุ่มอยู่เห็นแบบนี้ทำให้เขากัดฟันโกรธ เดิมทีคิดไว้ว่าหมีดำตัวนี้จะสามารถฆ่าเฟิงโม่อวี่ได้ แต่ผู้หญิงคนหนึ่งกลับโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มาจัดการกับหมีตัวนี้
ไม่ได้ หากวันนี้ไม่สามารถฆ่าเฟิงโม่อวี่ได้ จู่จื่อจะต้องโมโหมากแน่ๆ
นักฆ่าคิดมาถึงตรงนี้ ทำให้ใจเขาเต้นแรง
“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เฟิงโม่อวี่ค่อยๆพยุงจ้าวหรูจั๋วขึ้นมา
จ้าวหรูจั๋วถูกหมีปัดตกลงมาเมื่อกี้ ทำให้ข้อเท้าแพลง ได้ยินเฟิงโม่อวี่ถามมาแบบนี้ทำให้หน้าขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่ตายง่ายๆหรอกแค่บาดเจ็บนิดหน่อย”
เฟิงโม่อวี่ได้ยินคำพูดนี้ทำให้เขายิ้มออกมา รอยยิ้มของเขาดูอบอุ่นราวกับแสงของพระอาทิตย์ ทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้ และก็ทำให้คนที่ไม่ทันระวังตัวสามารถตกหลุมรักได้
ส่วนจ้าวหรูจั๋วในเวลานี้ก็อดไม่ได้ที่จะอึ้งไป นางรู้ว่าเฟิงโม่อวี่เป็นผู้ชายที่หล่อเหลวยิ่งนัก ผู้ชายที่หล่อเหลาดีพร้อมแบบเขาเพราะสุขภาพร่างกายของเขาไม่ดี ทำให้ผิวของเขาแลดูราวกับหยกพันปี ดีไม่มีที่ติ ขาวสะอาด แต่กลับเย็นเมื่อได้สัมผัส หน้าตาหล่อเหลา แต่เพราะปกติเขาจะทำหน้าเย็นชามีค่อยยิ้ม พอยิ้มมาทีทำให้โลกละลายได้เลย
เฟิงโม่อวี่เห็นจ้าวหรูจั๋วมองเขาแบบนั้น ทำให้เขาแกล้งไปเบาๆแล้วพูดว่า “พวกเจ้ากลับเข้าค่ายกันก่อน จากนั้นจะให้หมอมาดูอาการให้เจ้า ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้...”
นัยน์ตาของเฟิงโม่อวี่ปรากฏความเย็นชามองหน้าจ้าวหรูจั๋วแล้วพูดว่า “เจ้าอย่าพึ่งบอกใคร ข้าจะจัดการเอง”
“อืม” จ้าวหรูจั๋วได้ยินดังนั้นก็พยักหน้ารับคำเขา
เท้าของจ้าวหรูจั๋วได้รับบาดเจ็บ ทำให้เฟิงโม่อวี่ไม่ได้นึกถึงเรื่องความใกล้ชิดของชายหญิง เขาค่อยๆพยุงนางเดินออกไปจากตรงนี้อย่างระวัง เขามั่นใจว่าไม่นานเขาจะต้องหาตัวคนร้ายเจอได้แน่
จ้าวหรูจั๋วเองก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องความสงวนตัวเลย นางปล่อยให้เขาพยุงตัวนางออกไปจากตรงนี้
เดินไปไม่กี่ก้าว จ้าวหรูจั๋วก็รู้สึกเหมือนว่ากำลังมีภัยอันตรายเข้ามาอีกรอบ
“ทำไม เจ็บขาหรือ” เฟิงโม่อวี่เห็นจ้าวหรูจั๋วหยุดเดิน เขาเลยถามขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง
จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฟิงโม่อวี่พูดนางเงียบแล้วพูดขึ้นมาว่า “พวกเรารีบไปกันเถอะ”
เฟิงโม่อวี่ได้ยินดังนั้น คิดว่าคงเพราะเมื่อกี้นี้ที่นางฆ่าหมีดำเลยทำให้นางไม่ค่อยสบายใจ เขาเลยขานรับนาง “ได้”
เฟิงโม่อวี่พยุงจ้าวหรูจั๋ว แล้วเร่งฝีเท้าเดินออกไปจากตรงนั้น แต่จ้าวหรูจั๋วกลับรู้สึกว่าภัยนั้นใกล้เข้ามา นางตั้งใจหันกลับไปมองข้างหลัง
ลูกดอกธนู
ลูกธนูดอกนี้มุ่งมาทางข้างหลังของพวกเขา ไม่ ต้องพูดว่ามุ่งยิงมาทางเฟิงโม่อวี่
“ระวัง” จ้าวหรูจั๋วผลักเฟิงโม่อวี่ไปอีกทาง แต่นางกลับหลบไปทันลูกธนู
ในขณะที่จ้าวหรูจั๋วถูกยิงจนล้มลงไปหมดสติกับพื้น นางอยากจะตำหนิสวรรค์จริงๆ นี่มันอะไรกัน อยากให้นางได้รับความทรมานก่อนตายแบบนี้อีกครั้งหรือ
จ้าวหรูจั๋วอยากยิ้มออกมาแต่กลับไม่มีแรงเลย มองดูเฟิงโม่อวี่ที่กอดตัวเองเอาไว้อย่างตกใจ นึกถึงก่อนหน้านี้ที่เฟิงโม่อวี่แลกเปลี่ยนกับสวีเมี่ยวฝูเพื่อช่วยนางเอาไว้
นางก็พูดใจอย่างเงียบๆว่า “ขอโทษเป็นข้าที่ทำร้ายเจ้า เจ้าจะต้องปลอดภัย”
ในขณะที่จ้าวหรูจั่วหมดสติไปนั้น สวีเมี่ยวฝูก็ได้นำทหารตามมา
“องค์ชายสาม ข้าน้อยมาสาย” ผู้ชายคนหนึ่งที่สวมชุดเกราะพร้อมกับเหล่าทหารคุกเข่ายอมรับโทษต่อหน้าเฟิงโม่อวี่
เฟิงโม่อวี่อุ้มกอดจ้าวหรูจั๋วที่ถูกยิงเอาไว้ไม่ปล่อย แล้วค่อยมองมาทางสวีเมี่ยวฝูนัยน์ตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ผู้หญิงคนนี้ใครกัน
ถึงแม้ว่าเฟิงโม่อวี่จะสงสัยแต่เขาก็ยังคงสั่งด้วยนำเสียงที่เย็นชาว่า “รีบไปจับตัวคนร้ายมาให้ได้ถึงตายก็ต้องมีศพ”
“ขอรับ” ผู้ชายคนนั้นได้ยินเฟิงโม่อวี่พูดก็รีบรับคำแล้วลุกขึ้น พร้อมกับให้เหล่าทหารแยกย้ายกันค้นหา
เฟิงโม่อวี่มองดูม้าที่ทหารจูงมา แล้วก้มลงมองจ้าวหรูจั๋วที่หมดสติไป แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เอานางขึ้นไปวางบนหลังม้าแล้วขึ้นไปตาม
ทุกคนตะลึงกันไปหมด องค์ชายสามที่ไม่เข้าใกล้ใครเลยกลับขี่ม้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง
已经是最新一章了
加载中
