ตอนที่2 เกิดใหม่

’หḥินเยว่ หลินเยว่ ’ เสียงหวานใสดั่งน้ำผึ้งเดือนห้าร้องเรียกใครบางคนคล้ายให้ได้สติ หลินเยว่ ได้ยินเสียงของใครบางคนร้องเรียกอยู่ใกล้ๆ แต่กระนั้นก็ยังไม่ได้ลืมตามอง ความจำครั้งสุดท้ายนางจำได้ว่านางโดนเหล่ามือสังหารรุมเอาชีวิตนางจนสตินางหายไป นั่นแสดงว่านางได้ตายไปแล้ว แล้วนี่คงจะเป็น โลกหลังความตาย เสียงที่เรียกนี้คงเป็นภูตวิญญาณที่จะมารับตัวนาง เมื่อคิดได้ดังนั้นหลินเยว่จึงลืมตาขึ้นมา ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือห้องสี่เหลี่ยมที่ ไม่ค่อยมืดเท่าไร เพราะมีดวงไฟเล็กๆข้างห้องคอยให้แสงสว่างอยู่ เมื่อเลื่อนสายตามาที่แขนตน จึงเห็นมือเรียวยาวขาวนวลผ่อง แน่ชัดว่ามือคู่นี้คงเป็นมือของภูตวิญญาณที่ร้องเรียกชื่อของนาง กระนั้นก็ยังไม่กล้า ที่จะมองใบหน้าของภูตวิญญาณตนนี้ ’หลินเยว่ เจ้าฟื้นแล้ว’ เสียงหวานยังคงเอ่ยออกมา เมื่อเห็นหลินเยว่ลืมตา เมื่อได้ยินเสียง หลินเยว่ จึงเผลอมองไปที่ใบหน้าเจ้าของเสียงหวานนั้น ทำให้หลินเยว่แทบหยุดหายใจ ใบหน้าที่งดงามดวงตาเรียวสวยปากได้รูปสีชมพูอ่อน จัดเป็นหญิงสาวที่งดงามมากหากแต่หลินเยว่ จะไม่ตกใจเลย ถ้าหญิงสาวผู้นี้ใบหน้าไม่เหมือนกับนาง ’เจ้า..!’ หลินเยว่ตกใจจนเผลอลุกขึ้นนั่งและเขยิบถอยหลังออกจากนางเล็กน้อย พลันเผลอคิดว่า นี่คือโลกหลังความตาย ที่ส่งภูตวิญญาณหน้าตาเหมือนนางมารับนาง ’อย่าเพิ่งตกใจข้าเลย ข้าไม่ได้ต้องการทำร้ายเจ้าเพียงแต่ต้องการจะทำสิ่งที่ค้างคาให้จบสิ้น’ เสียงหวานใสยังคงพูดไปเรื่อยๆไร้ท่าทางวิตกกังวล ประหนึ่งว่านี่คือเรื่องปกติที่นางเคยพบเจอมานานแล้ว ยังคงมีแต่หลินเยว่ ที่สีหน้ายังคงวิตกกังวล สิ่งที่ภูตวิญญาณตนนี้พูดคืออะไรกัน ’ข้ามีชื่อว่าอวี่เหมยหลิน เดิมทีเป็นพี่สาวฝาแฝดของเจ้า เวลาของข้าใกล้หมดเต็มทีแล้ว คงต้องรีบส่งตัวเจ้าไปก่อนที่เวลาของเจ้าก็จะหมดเช่นกัน’ เสียงหวานยังคงพูดไปเรื่อยๆโดยไม่สนใจสีหน้าของหลินเหย่ เมื่อพูดจบเจ้าของเสียงหวานที่ชื่ออวี่เหมยหลินก็ได้ลุกขึ้น และจูงมือพาหลินเหย่เดินไปยังประตูที่อยู่เบื้องหน้า หลินเยว่ยังคงมึนงงกับสิ่งที่ได้ยิน แต่กระนั้นก็เดินตามโดยไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างไร เมื่อบานประตูเปิดออก แสงสีขาวหม่นเจิดจ้า จนทำให้แทบมองไม่เห็นอะไร ไม่นานภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือห้องนอนสีขาว ตกแต่งสวยงามภายในห้อง มีคนมากมายรายล้อมข้างเตียง บ้างก็ร้องไห้ บ้างก็มีสีหน้าวิตกกังวล ภาพเหล่านั้นสร้างความมึนงงให้แก่หลินเยว่อย่างมาก สายตาของหลินเยว่เลื่อนไปสะดุดบนเตียงนอนภาพหญิงสาวใบหน้าซีดไร้สีเลือดที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนั้น คือหญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าเหมือนกันกับนาง อวี่เหมยหลินนั่นเอง ’นั่นคือร่างของข้า ข้าอยากให้เจ้าได้เกิดใหม่ในร่างของข้า ใช้ร่างของข้าเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเจ้า ให้เจ้ามีความสุข เพื่อชดใช้ ครั้งก่อนหน้านี้ ที่เจ้าไม่ได้มีความสุขเลย’ อวี่เหมยหลิน หันมามองหน้าของหลินเยว่ แววตาที่จริงใจนั้น แสดงให้เห็นถึงใจจริงของนาง ว่านางอยากให้หลินเยว่มีความสุขจริงๆ หลินเยว่ยังคงนิ่งเงียบและมองภาพตรงหน้าอย่างสงบ นางเข้าใจทุกอย่างที่อวี่เหมยหลินพูด ’เวลาใกล้หมดแล้ว เจ้าจงไปซะ เมื่อเจ้าเข้าไปในร่างของข้าแล้วเจ้าจะเข้าใจทุกอย่างได้ชัดเจน’ อวี่เหมยหลินพูด ไม่นานแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าอีกครั้ง ’ดูแลท่านพ่อแทนข้าด้วยท่านรักพวกเราสองคนมาก’ หลินเยว่ยังไม่ทันได้กล่าวอะไรแสงสีขาวก็วูบหายไปพร้อมกับอวี่เหมยหลิน และตัวนางเองก็โดนดูดเข้าไปในแสงสีขาวเช่นเดียวกัน