ตอนที่17ความสุขของแกสำคัญที่สุด

ต๭นที่17ความสุขของแกสำคัญที่สุด คุณแม่ลู่ไม่ได้ถามอะไรแค่พูดว่า：“คนบนโลกนี้มีมากมายมันต้องมีสักคนแหละที่แกชอบและก็ชอบแกอกหักแค่ชั่วคราวความสุขของแกสำคัญที่สุด” ลู่หยาวสูดจมูกไปสองสามทีอืม “ซ่าวหยู๋เชิงต้องมาหาที่นี้แน่นอนแต่ว่าฉันไม่อยากเจอเขาถึงเวลาแม่ก็เอาเอกสารหย่าร้างให้เขานะให้เขาเซ็นด้วย” “แม่รู้” ลู่หยาวโทรหาเสี้ยงตงหนานพูดอ้อมๆว่าไปพักที่บ้านเขาได้มั้ยเสี้ยงตงหนานไม่ถามอะไรสักอย่างบอกรหัสของประตูให้เธอลู่หยาวพาเถียนเถียนไปจากบ้านของคุณแม่ลู่ ตอนเย็นของวันต่อมาซ่าวหยู๋เชิงก็กลับจากเมืองจิ้นอย่างเร่งรีบขับรถไปบ้านคุณแม่ลู่โดยตรง คุณแม่ลู่เปิดประตูพอเห็นเขาสีหน้าก็เฉยชามาก：“มีอะไรหรือเปล่า？” “แม่ครับหยาวหยาวอยู่มั้ย？”ซ่าวหยู๋เชิงพูดด้วยนิสัยดีแต่ในใจหงุดหงิดชิบหาย เมื่อวานหลังจากที่เขากลับถึงบริษัทถึงจะรู้ว่าตัวแทนของหยินสิ้งคือลู่หยาววางแหวนไว้บนโต๊ะออฟฟิศเขาแล้วก็ไปเลยเขาโทรไปหาเธอแต่เธอกลับร้องไห้แล้วบอกว่าจะหย่าอย่างเดียวน้ำเสียงมั่นใจมาก เขาโดนงานประชุมฉุดรั้งไว้จนถึงวันนี้ตอนเย็นจึงบินกลับมา “เธอไม่อยู่แต่ฝากของไว้” คุณแม่ลู่เดินกลับหลังไปในห้องซ่าวหยู๋เชิงโฉยโอกาสมองรอบๆห้องพบว่าลู่หยาวไม่อยู่จริงๆในใจรู้สึกขี้แพ้กว่าเดิม คุณแม่ลู่หยิบเอกสารให้ซ่าวหยู๋เชิงหนึ่งชุด ซ่าวหยู๋เชิงเห็นตัวอักษรด้านบนสีหน้าดูแย่กว่าเดิม：“แม่ครับผมไม่ได้อยากหย่ากับหยาวหยาวนะครับ” “แต่ว่าเธออยากอย่ากับนาย”คุณแม่ลู่พูด“ซ่าวหยู๋เชิงบ้านฉันไม่เคยทำไม่ดีกับนายหยาวหยาวก็รักนายคนเดียวแต่พวกเธออยู่ด้วยกันไม่ได้ฉันก็ไม่มีวิธีอะไร” “ผมรู้ว่างานผมเยอะผมเคยบอกเธอแล้ว......” “นายยุ่งเรื่องงานจริงหรอ？”คุณแม่ลู่พูดแทรกเขา“ซ่าวหยู๋เชิงนายเคยรักลูกสาวฉันบ้างมั้ย？” ซ่าวหยู๋เชิงยื่นนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้พูดอะไรเห็นแบบนั้นคุณแม่ลู่ก็ยิ่งโมโหน้ำเสียงแข็งกว่าเดิม：“ซ่าวหยู๋เชิงลูกสาวฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึงต้องมีลูกต้องแก่เธอไม่มีอะไรต้องมาเสียแล้วถ้านายยังมีหัวใจอยู่ก็ปล่อยเธอไปเถอะ” คุณแม่ลู่นำเอกสารหย่ายัดให้ซ่าวหยู๋เชิงไล่เขาออกไป ซ่าวหยู๋เชิงจับเอกสารหย่าแล้วยืนอยู่หน้าประตูนิ่งเขาบอกลู่หยาวแล้วไม่ใช่หรอรอเขากลับมาจากต่างจังหวัดแล้วค่อยคุยเรื่องหย่าร้างกัน？ ทำไมในพริบตาลู่หยาวก็ได้มั่นใจกับคำตอบตัวเองขนาดนี้？ ซ่าวหยู๋เชิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจยิ่งอยู่ยิ่งหงุดหงิดนึกถึงบริษัทของเธอก็ขับรถซิ่งไปปรากฎว่าตอนที่ไปถึงจะพบว่าลู่หยาวลางานไว้ตั้งนานแล้วไม่ได้บอกว่าจะลานานแค่ไหนเสมือนว่าถ้าเขาไม่เซ็นบนใบหย่าเธอก็จะไม่มีวันโผล่ออกมา ทางตันไปทั้งสองทางแล้วซ่าวหยู๋เชิงโมโหในที่สุดฉีกเอกสารหย่าร้างทิ้งอย่างเดือด มีสิทธิ์อะไรที่ลู่หยาวอยากจะแต่งก็แต่งตอนนี้บอกว่าจะหย่าเขาก็ต้องเซ็นหย่าเคยถามความคิดเห็นจากเขาบ้างมั้ย？ เขาจะหาลู่หยาวออกมาให้เจอแล้วถามให้แน่ชัด！ แต่ละวันที่ลางานลู่หยาวอยู่บ้านของเสี้ยงตงหนานตลอดอยู่เป็นเพื่อนเถียนเถียนไม่ไปไหนเลย คุณแม่ลู่โทรมาบอกว่าหลังจากที่เธอไปวันที่สองซ่าวหยู๋เชิงก็กลับมาจากเชียงใหม่อย่างรวดเร็วเลยตามหาเธอไปทั่วกระทั่งไปหาเธอถึงบริษัทลู่หยาวฟังดูแล้วรู้สึกตลก ก่อนแต่งงานเธอกับซ่าวหยู๋เชิงเหมือนเป็นคนคนละโลกกันเลยชีวิตของทั้งดูจืดไม่มีอะไรเลยอาทิตย์หนึ่งเจอกันแค่วันเดียวตอนนี้จะหย่ากันแล้วเขากลับหาเธอไปทั่วประชัดชัดๆ “แม่ถ้าเขาไปหาแม่อีกแม่ไม่ต้องเปิดประตู”ลู่หยาวพูดไปโรงพยาบาลนัดหมอทำแท้งอย่างสงบ ให้ครอบครัวที่อบอุ่นแก่ลูกไม่ได้เธอยอมไม่เอา ลู่หยาวติดต่อทนายมาช่วยเหลือขับรถไปเยี่ยมที่คุก รอนานมากลู่หยาวจึงจะเห็นตำรวจสองคนจับพ่อเข้าไปในห้องพูดคุย แต่ละเดือนที่ผ่านมานี้ดูเหมือนว่าคุณพ่อลู่จะอยู่ไม่ค่อยสุขผมขาวไปครึ่งหัวหลังก็ค่อมลงตอนที่เห็นลู่หยาวสีหน้าแสดงออกว่ารู้สึกผิดมากมาย ลู่หยาวแววตารู้สึกเปรี้ยวๆเธอชี้ไปที่โทรศัพท์รอพ่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นจึงเอ่ยปากพูด“ฉันเอาของมานิดหน่อยอะเดี๋ยวให้คนเอาเข้าไปให้นะศาลตัดสินลงมาแล้ว” คุณพ่อลู่จับโทรศัพท์ไว้ไม่รู้ว่าพูดอะไรดี“หยาวหยาวพ่อขอโทษนะลูก”