บทที่ 9 ดีจัง คุณยิ้มแล้ว

บ๗ที่ 9 ดีจัง คุณยิ้มแล้ว “คุณแม่……” อัญญาจับแม่ไว้ “หนู…… หนูกับคนนั้นไม่มีอะไรจริงๆ หนูกินเหล้าเมา จากนั้น จากนั้น……” “ลูกเป็นคนอย่างไรลูกรู้อยู่แก่ใจ？ ถ้าแค่เมา ทำไมลูกถึงกลับมาในสภาพนี้？”แม่อัญญารู้จักเธอค่อนข้างดี“ ทำไม ？หรือเป็นเพราะว่าชายคนนั้นไม่ค่อยดี？ หรือประวัติครอบครัวไม่ดี？” “ไม่…… ไม่ใช่ ……”เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านของภาสกรเป็นอย่างไร แม้แต่เขาทำงานอะไรก็ยังไม่รู้ แม่อัญญาถอนหายใจ “ลูกก็อย่ารีบร้อน ตระกูลเราก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ไม่ว่าเขาจะจนหรือยังไง ก็ไม่เป็นไร ถ้าลูกเลือกแล้ว แม่กับพ่อเคารพในการตัดสินใจของลูก” “หนูไม่มี หนูไม่……”อัญญาอยากร้องไห้ แท้จริงแล้วเธอตัดสินใจเลือกผู้ชายคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่？ “โอเค แม่รู้ว่าลูกเป็นคนยังไง จะไปหาผู้ชายคนนั้นไหม？ หรือติดต่อเขาไป？ นิสัยพ่อลูกก็รู้ พ่อต้องให้ลูกพาเขามาพรุ่งนี้แน่นอน เป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกจะขัดคำสั่งพ่อ” ตอนนี้อัญญาอยากตะโกนออกไป ภาสกรนายนี่มัน…… ก่อนจากกัน เขาบอกเธอว่าให้รีบจัดการเรื่องธนัทให้เร็วที่สุด จากนั้นพาเขาไปหาพ่อแม่เธอ โอเค วันที่สองก็ได้เจอ…… แต่สถานการณ์เปลี่ยนไปเล็กน้อย อัญญากลับถึงห้องของตนเอง หยิบโทรศัพท์โทรหาภาสกร ภาสกรเป็นคนบันทึกเบอร์เขาในเครื่องอัญญา ขณะที่เธอกำลังจะโทร เมื่อเธอเห็นชื่อ เธอรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก สามีที่รัก นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย อัญญาคิดว่าคงต้องรออีกสักพักเขาถึงจะรับ ไม่คาดคิดเมื่อโทรไปสายถูกรับทันที “อัญญา คิดถึงผมเหรอ？”เสียงของภาสกรอ่อนโยนและนุ่มนวล เมื่ออัญญาได้ยินเสียงนั้นทำใจเธอเต้นแรง “หือ ？อัญญา？”ไม่ได้ยินเสียงตอบกลับ ภาสกรขำ “ทำไม ？โทรหาสามียังต้องอายอะไร？” เสียงหัวเราะดังขึ้นเรื่อยๆ หูของอัญญาแดง“ นาย นายจริงจังหน่อยได้ไหม？” “หือ？ คุยโทรศัพท์กับภรรยาต้องจริงจังอะไร？”ภาสกรถอนหายใจ“ งั้นบอกผมหน่อยว่า เมื่อไรผมถึงสามารถ……ไม่จริงจัง หือ？” คำพูดจากปลายสายทำให้อัญญาสั่นไหว “เมื่อไร เมื่อไรก็ไม่ได้ อย่าคิดเรื่องพวกนี้ได้ไหม？” “ไม่ได้”เสียงของภาสกรเต็มไปด้วยความอ่อนโยน“ที่รัก รู้ไหมตอนนี้เพียงแค่ได้ยินเสียงคุณ ผมก็…… รู้สึกแล้ว” อัญญาอยากวางสาย ผู้ชายคนนี้ร้ายเกินไปแล้ว！ “ไอ้วายร้าย！” “ถึงเป็นวายร้ายก็เป็นสามีของคุณ”ภาสกรไม่ได้โกรธอะไร แต่กลับรู้สึกขำ“ดังนั้น คุณภรรยาโทรหาคุณสามีมีอะไรไหม？” อัญญาหัวเราะขึ้นมาทันที เธอก็ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เธอถึงหัวเราะออกมา เมื่อได้ยินเธอหัวเราะ ภาสกรพูดอย่างอ่อนโยน“ ดีจัง คุณหัวเราะแล้ว” คำพูดธรรมดานี้ ทำให้อัญญาใจเต้นแรง เธอบีบโทรศัพท์ไว้แน่น