已经是第一章了
ตอนที่ 10 โอ้ เขารักษาความสะอาดแบบแปลกๆ
ตนที่ 10 โอ้ เขารักษาความสะอาดแบบแปลกๆ
ใครจะรู้ว่าพอตะเกียบลง เธอก็เห็นทุกคนหยุดคีบอาหาร ดวงตาหลายคู่นั้นต่างจ้องมาที่เธอ
ทันใดนั้นเธอก็งง：“เธอทำอะไรผิดเหรอ？”ตะเกียบของเธอยังไม่ได้ใช้เลย！
เวลานั้นเองเฟิงหันเซียงน้องสาวต่างแม่ของเฟิงหีโม่ก็ยิ้มออกมาอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า：
“เหอเหอ ฉันว่าพี่สะใภ้มาเป็นภรรยาได้ไงเนี่ย？ไม่รู้เหรอว่าพี่ใหญ่รักความสะอาดมาก ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับของของตัวเอง อีกอย่างแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่กินแครอทไม่ใช่เหรอ？”
ในหัวก็งงไปหมด หลีโน่นึกในใจ：ไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้ง？
คุณแม่เฟิงก็พูดว่า：“ไว！มาเปลี่ยนชาม ตะเกียบให้คุณชายใหญ่！”
ในขณะที่ทุกคนต่างคิดว่าเขาจะอาละวาด กลับเห็นเขาคีบผักใส่ปากพร้อมแครอทแล้วกินเข้าไป
ใบหน้าแดงๆนั่น！
ตอนนั้นเองทุกคนต่างตกตะลึง
แล้วตอนนี้หญิงชราก็พูดว่า：“เวลากินก็กิน อย่าพูดมาก！กินข้าว！”
สิ้นคำพูดนั้น หญิงชราหรี่ตามอง สายตาที่มองไปที่ทั้งสองเต็มไปด้วยความปิติ
จากนั้นหลีโน่ก็ไม่กล้าขยับอะไรอีก——
พอทานข้าวเสร็จ วันนี้ทุกคนต่างถูกขอให้อยู่นอนที่นี่ พอพูดคุยกันเสร็จหลีโน่ก็ ถูกหญิงชราเรียกให้ไปพูดคุยในห้องสองต่อสอง
หญิงชราพูดเรื่องสมัยเด็กๆของเฟิงหีโม่และก็ถามถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง หลีโน่พูดทุกอย่างด้วยความจริงยกเว้นเรื่องตั้งท้อง ไม่แน่ใจว่าเขาบอกคุณยายหรือยัง ถ้าไม่ได้ตั้งใจจะพูดอยู่แล้วก็ต้องระมัดระวัง เธอไม่กล้าพูดมาก ส่วนหญิงชราก็เร่งให้เธอมีหลานให้ไวๆ เธอก็ตอบรับ
พอสี่ทุ่มกว่า เธอก็ถูกแม่บ้านพามาที่ห้องของเฟิงหีโม่
เพิ่งปิดประตูไปก็ได้ยินเสียงเย็นชาพูดมาว่า：“ทิ้งไป！”
“ฮะ？”
มองไปตามสายตาของเขา หลีโน่ก็เห็นซองอั่งเปากับกล่องแดงในมือตัวเอง ที่คุณป้าให้มา！บอกว่าเป็นธรรมเนียม！
“ไม่ได้ยินที่ผมพูดเหรอ？”
“แต่ว่าเป็นเงิน…”แล้วจะให้เธอทิ้งลงถังขยะเหรอ？นี่มันเงินกับเพชรพลอยนะ！อีกอย่างดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ถูกๆ！เงินอยู่ในมือแท้！จะบ้าหรือไง！
“หรือจะให้ผมเอาคุณไปทิ้งด้วยพร้อมกันเลย？”
เสียงนั้นดูหม่นลง แสดงให้เห็นว่าเขาโกรธแล้ว！เธอกำมือแน่นแล้วพูดว่า：
“งั้นคุณก็พาฉันไปเลย！ฉันจะไปหาคุณยาย！”
“คุณกล้าขู่ผม？”
ทันใดนั้นใบหน้าของเฟิงหีโม่ก็เหมือนมีความดุร้ายแผ่ออกมา จู่ๆหลีโน่นึกถึงคำที่คุณยายบอก เธอพูดว่า“เขาก็เป็นแค่หมาป่าตัวหนึ่ง ถ้าอยากปกป้องตัวเองก็ต้องเรียนรู้ถอนขนจากเขา”！
ครู่หนึ่งเธอก็ทำหัวลีบ เอาของในมือวางลงบนตู้ที่อยู่ในมุมและห่างจากสายตาอย่างน่าสงสาร：
“ฉันจะกล้าได้ไง？ไม่ควรสิ้นเปลืองแบบนี้ พวกเรามาคุยกันดีๆดีกว่า พรุ่งนี้เอาไปบริจาค โอเคไหม？คุณไม่เคยนอนกลางดินกินกลางทรายสินะ！กินไม่อิ่ม เสื้อผ้าไม่มีใส่ ป่วยก็เรื้อรังและยังถูกคนไล่ น่าสงสารมาก…”
พูดอยู่นาน เฟิงหีโม่ที่ฟังเธอพูดพร่ำเพื่อเลยพูดไปว่า：“โอเค！แล้วแต่คุณละกัน！”
ยกที่หนึ่ง ชนะราบคาบ！
ตอนนั้นเองในขณะที่เธอกำลังยิ้มแก้มฉีก ผ้าขาวก็ถูกโยนเข้ามา：
“ไปอาบน้ำ！ไม่ให้ทำห้องอาบน้ำผมสกปรก ไม่ให้แตะต้องของของผมและก็ไม่ให้ทิ้งเศษผมไว้…นอกจากในกล่องสีแดงนั่นก็ไม่ให้แตะต้องอะไรมั่วซั่ว ใช้เสร็จก็วางกลับที่เดิม ไม่ให้วางผิดที่ แล้วก็ไม่ให้ตัวมีกลิ่นอะไร เหม็นจะตาย…”
พูดอยู่นาน มีแต่คำว่า“ไม่ให้”เต็มไปหมด หลีโน่ที่อยู่ตรงหน้ารู้สึกอยากจะบ้าตาย——
已经是最新一章了
加载中
