ตอนที่ 13 กอดเขา เรียกชื่อชายอื่น

ต๭นที่ 13 กอดเขา เรียกชื่อชายอื่น พอเฟิงหีโม่กลับมา หลีโน่ก็กางผ้าห่มออกแล้ว “นอนนี่ละกัน！คุณยายจะได้ไม่ต้องคิดขึ้นมาได้แล้วให้คนมาดู！เลือกไป！”ในขณะที่พูดเฟิงหีโม่ก็เอากล่องชุดเสื้อผ้ายื่นให้ ดูเหมือนว่าเขาจะปฏิบัติต่อคนสูงอายุในครอบครัวอย่างจริงใจ เคารพเชื่อฟัง เสื้อผ้าพวกนี้ป้ายหลุดไปหมดแล้ว สไตล์ก็ไม่ดูเชยเท่าไหร่ เธอจึงเลือกกระโปรงชุดนอนสีม่วงเข้มท่าทางแพงๆนั่นไปเปลี่ยน แม้ว่าทั้งสองจะได้ใบแต่งงานสีแดงนั่นและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งนั่นแล้ว แต่ยังไม่มีความทรงจำต่อกันมากมาย หลีโน่คิดว่า นี่คือครั้งแรกที่นอนห้องเดียวกับเขาจริงๆ ถ้าจะต้อง“นอนเตียงเดียวหมอนเดียวกัน”ในใจของเธอก็เต้นแรง พอคิดอยู่อย่างนั้นจูๆก็เหมือนมีน้ำเย็นสาดเข้าใส่： “ไม่ให้เลยเขต ไม่ให้แตะต้องตัวผม ไม่ให้ขยับตัวมั่วซั่ว ดึงผ้าห่มไปมั่วๆ อย่ากรน อย่ารบกวนการพักผ่อนของผม……” ความกังวลในใจหายไปทันที และมีความโกรธเข้ามาแทนที่：ทำไมลืมแล้วว่าเขาเป็นโรคประหลาดๆ？คิดเยอะทำไมเนี่ย？อีกอย่าง เธอกำลังตั้งครรภ์！ ท่าทางแปลกๆนอกโลกแบบนี้ ใช้ชีวิตมาอย่างราบรื่นได้ไงเนี่ย？พระเจ้าไม่ดูเลย！ ใครอยากนอนเตียงเดียวกับนายล่ะ？บ้า——！ ในใจคิดไปต่างๆมากๆพร้อมกับกำมือ หลีโน่พยักหน้าพูดว่า：“อ้อ！” ใช้ชีวิตกับคนประเภทนี้ ต่อไปเธอจะกลายเป็นโรคประสาทแดกไหม？ อือ อาจจะเป็นไปได้！ทรมานจริงๆ！ ในขณะที่คิดนั้น หลีโน่ก็ขึ้นเตียงไปอย่างระมัดระวัง ทั้งสองห่างเว้นระยะห่างให้กัน ในใจไม่ค่อยพอใจ ที่จริงคิดว่าจะต้องนอนไม่หลับแน่ๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวันนี้ที่เหนื่อยสุดๆหรือว่าเคยชินกับสามปีมานี้ พอหัวถึงหมอนแปปนึงเธอก็หลับเลย ข้างๆมีคนอยู่ด้วย เฟิงหีโม่เลยไม่ชิน อีกอย่างกลิ่นหอมหวานของผู้หญิงก็ยิ่งรบกวนเขาแบบแปลกๆมากไปอีก เสียงลมหายใจอ่อนๆเข้ามา ทันใดนั้น ใบหน้าเขาก็หม่นลง： ผู้หญิงคนนี้สมควรตาย！ เฟิงหีโม่ไม่สามารถนอนนิ่งๆได้ เขาหลับตาแน่นๆ “นับแกะ”ได้ไหมเนี่ย？ ทันใดนั้นก็คิดบางอย่างออกมา แค่ก็คิดว่าเด็กจังและก็ได้แต่คิดอยู่เงียบๆอย่างนั้นในใจ ในที่สุดก็เริ่มเพลีย ทันใดนั้นแขนข้างหนึ่งก็ข้ามมา เปิดตาขึ้นอย่างไว ร่างกายนุ่มๆอ่อนๆนั้นกลับแนบชิดเข้ามา ทันใดนั้นเขาก็นิ่งไป เขากัดฟันกรอดๆ สะกิดมือเล็กๆและไหล่ของเธอและก็อดไม่ไหวที่จะใช้เท้าสะกิดเธอ： “เจี่ยนหลี่โน่——” “อือ ทำไม？” ตอนนั้นเอง หลีโน่กลับออกแรงไปที่เขา ไม่รู้ว่าฝันหรืออะไร เสียงคร่ำครวญที่ขาดๆหายๆก็พ่นออกมาซ้ำแล้วซ้ำอีกในค่ำคืนที่เงียบสงบนั้น เสียงปวดใจมากจนทำให้ใจสั่น： “ทำไม……ทำกับฉันขนาดนี้？” ในตอนที่อึ้งอยู่นั้น เฟิงหีโม่ก็ใจอ่อนขึ้นมา เพราะว่าเขาคิดว่าเธอท้องแล้ว！คิ้วขมวดแน่นโดยไม่รู้ตัว แรงในมือกลับค่อยๆคลายลง “เยวี่ยเจ๋อ……” ชื่อของชายคนหนึ่งเข้ามาในหู หัวของเฟิงหีโม่แทบจะระเบิดออกมา：เธออยากตายเหรอ？เรียกชื่อชายคนอื่นที่เตียงเขาเนี่ยนะ？ โกรธจนไม่รู้จะโกรธยังไง！เฟิงหีโม่ดันเธอ：“เจี่ยนหลี่โน่！” เธอตกใจตื่นขึ้นมา หันไปแล้วลืมตา จากนั้นหลีโน่ก็พึมพำ：“ง่วงมากเลย ให้ฉันนอนเถอะ ได้ไหม？พรุ่งนี้เก็บ……ห้องน้ำ หือ？” ก้มลงออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วก็กอดแน่นขึ้น ไม่เคยเห็นผู้หญิงแบบนี้มาก่อน！อย่างกับพลาสเตอร์หนังหมา！